Jobi 4

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

Alors Éliphaz, de Théman, prit la parole, et dit:

2 “A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?

Si l'on tente de te parler, te fâcheras-tu? Mais qui pourrait retenir ses paroles?

3 Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;

Voici, tu as souvent instruit les autres, et tu as fortifié les mains affaiblies;

4 fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.

Tes paroles ont relevé ceux qui chancelaient, et tu as raffermi les genoux qui pliaient.

5 Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.

Et maintenant que le malheur t'arrive, tu te fâches; et parce qu'il t'a atteint, tu es tout éperdu!

6 Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?

Ta piété ne fait-elle pas ta confiance? Ton espérance, n'est-ce pas l'intégrité de tes voies?

7 Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?

Cherche dans ta mémoire; quel est l'innocent qui a péri, et où des justes ont-ils été exterminés?

8 Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.

Pour moi, j'ai vu que ceux qui labourent l'iniquité et qui sèment la peine, la moissonnent.

9 Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.

Ils périssent par le souffle de Dieu, et ils sont consumés par le vent de sa colère.

10 Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.

Le rugissement du lion, le cri du grand lion cesse, et les dents du lionceau sont anéanties;

11 Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.

Le lion périt faute de proie, et les petits de la lionne sont dispersés.

12 Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.

Une parole m'est furtivement arrivée, et mon oreille en a saisi le murmure.

13 Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,

Au milieu de mes pensées, pendant les visions de la nuit, quand un profond sommeil tombe sur les humains,

14 më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.

Une frayeur et un tremblement me saisirent, et effrayèrent tous mes os.

15 Një frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.

Un esprit passa devant moi, et fit hérisser le poil de ma chair.

16 Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:

Il se tint là et je ne reconnus pas son visage; une figure était devant mes yeux. Il y eut un silence; et j'entendis une voix:

17 “A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?

“L'homme sera-t-il juste devant Dieu? L'homme sera-t-il pur devant celui qui l'a fait?

18 Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;

Voici, il ne se fie pas à ses serviteurs, il trouve des défauts à ses anges.

19 aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.

Combien plus chez ceux qui habitent des maisons d'argile, qui ont leurs fondements dans la poussière, qu'on écrase comme des vermisseaux!

20 Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.

Ils sont détruits du matin au soir; sans qu'on y prenne garde, ils périssent pour toujours.

21 Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri””.

La corde de leur tente est coupée, ils meurent, sans avoir été sages. “