Jobi 4
1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:
And Eliphaz the Temanite answereth and saith: —
2 “A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?
Hath one tried a word with thee? — Thou art weary! And to keep in words who is able?
3 Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;
Lo, thou hast instructed many, And feeble hands thou makest strong.
4 fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.
The stumbling one do thy words raise up, And bowing knees thou dost strengthen.
5 Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.
But now, it cometh in unto thee, And thou art weary; It striketh unto thee, and thou art troubled.
6 Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?
Is not thy reverence thy confidence? Thy hope — the perfection of thy ways?
7 Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?
Remember, I pray thee, Who, being innocent, hath perished? And where have the upright been cut off?
8 Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.
As I have seen — ploughers of iniquity, And sowers of misery, reap it!
9 Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.
From the breath of God they perish, And from the spirit of His anger consumed.
10 Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.
The roaring of a lion, And the voice of a fierce lion, And teeth of young lions have been broken.
11 Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.
An old lion is perishing without prey, And the whelps of the lioness do separate.
12 Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.
And unto me a thing is secretly brought, And receive doth mine ear a little of it.
13 Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,
In thoughts from visions of the night, In the falling of deep sleep on men,
14 më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.
Fear hath met me, and trembling, And the multitude of my bones caused to fear.
15 Një frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.
And a spirit before my face doth pass, Stand up doth the hair of my flesh;
16 Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:
It standeth, and I discern not its aspect, A similitude [is] over-against mine eyes, Silence! and a voice I hear:
17 “A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?
'Is mortal man than God more righteous? Than his Maker is a man cleaner?
18 Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;
Lo, in His servants He putteth no credence, Nor in His messengers setteth praise.'
19 aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.
Also — the inhabitants of houses of clay, (Whose foundation [is] in the dust, They bruise them before a moth.)
20 Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.
From morning to evening are beaten down, Without any regarding, for ever they perish.
21 Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri””.
Hath not their excellency been removed with them? They die, and not in wisdom!
