Jobi 4

1 Atëherë Elifazi nga Temani u përgjigj dhe tha:

And Eliphaz the Temanite answers and says:

2 “A do të të bezdiste ndokush në rast se do të provonte të të fliste? Por kush mund t’i ndalë fjalët?

“Has one tried a word with you? You are weary! And who is able to keep in words?

3 Ja ti ke mësuar shumë prej tyre dhe ua ke fortësuar duart e lodhura;

Behold, you have instructed many, And feeble hands you make strong.

4 fjalët e tua u kanë dhënë zemër të lëkundurve dhe kanë forcuar gjunjët që gjunjëzohen.

Your words raise up the stumbling one, And you strengthen bowing knees.

5 Por tani që e keqja të zuri ty, nuk je në gjendje të veprosh; të ka goditur ty, dhe ti e ke humbur fare.

But now, it comes to you, And you are weary; It strikes to you, and you are troubled.

6 Mëshira jote a nuk është vallë besimi yt, dhe ndershmëria e sjelljes sate, shpresa jote?

Is your reverence not your confidence? Your hope—the perfection of your ways?

7 Mbaje mend: cili i pafajmë është zhdukur vallë, dhe a janë shkatërruar vallë njerëzit e ndershëm?

Now remember, Who, being innocent, has perished? And where have the upright been cut off?

8 Ashtu siç e kam parë unë vetë, ata që lërojnë paudhësinë dhe mbjellin mjerimin, vjelin frytet e tyre.

As I have seen—plowers of iniquity, And sowers of misery, reap it!

9 Me frymën e Perëndisë ata vdesin, era e zemërimit të tij i tret ata.

From the breath of God they perish, And from the spirit of His anger [are] consumed.

10 Vrumbullima e luanit, zëri i luanit të egër dhe dhëmbët e luanëve të vegjël janë thyer.

The roaring of a lion, And the voice of a fierce lion, And teeth of young lions have been broken.

11 Luani vdes për mungesë gjahu dhe të vegjlit e luaneshës shpërndahen.

An old lion is perishing without prey, And the whelps of the lioness separate.

12 Një fjalë më ka ardhur fshehurazi dhe veshi im ka zënë pëshpëritjen e saj.

And a thing is secretly brought to me, And my ear receives a little of it.

13 Midis mendimeve të vizioneve të natës, kur një gjumë i rëndë bie mbi njerëzit,

In thoughts from visions of the night, In the falling of deep sleep on men,

14 më pushtoi një llahtari e madhe dhe një rrëqethje që bëri të dridhen gjithë kockat e mia.

Fear has met me, and trembling, And the multitude of my bones caused to fear.

15 Një frymë më kaloi përpara, dhe m’u ngritën përpjetë qimet e trupit.

And a spirit passes before my face, The hair of my flesh stands up;

16 Ai u ndal, por nuk munda ta dalloj pamjen e tij; një figurë më rrinte para syve; kishte heshtje, pastaj dëgjova një zë që thoshte:

It stands, and I do not discern its aspect, A likeness [is] before my eyes, Silence! And I hear a voice:

17 “A mund të jetë një i vdekshëm më i drejtë se Perëndia? A mund të jetë një njeri më i pastër se Krijuesi i tij?

Is mortal man more righteous than God? Is a man cleaner than his Maker?

18 Ja, ai nuk u zë besë as shërbëtorëve të tij, dhe gjen madje të meta edhe tek engjëjt e tij;

Behold, He puts no credence in His servants, Nor sets praise in His messengers.

19 aq më tepër tek ata që banojnë në shtëpi prej argjile, themelet e të cilave janë në pluhur, dhe shtypen si një tenjë.

Also—the inhabitants of houses of clay (Whose foundation [is] in the dust, They bruise them before a moth).

20 Nga mëngjesi deri në mbrëmje shkatërrohen; zhduken për fare, dhe asnjeri nuk i vë re.

From morning to evening are beaten down, Without any regarding, they perish forever.

21 Litarin e çadrës së tyre vallë a nuk ua këpusin? Ata vdesin, por pa dituri””.

Has their excellence not been removed with them? They die, and not in wisdom!”