Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

“Dağ keçilerinin ne zaman doğurduğunu biliyor musun? Geyiklerin yavruladığı zamanı sen mi gözlüyorsun?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

Sen mi sayıyorsun doğuruncaya dek geçirdikleri ayları? Doğurdukları zamanı biliyor musun?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Çöküp yavrularını doğurur, Kurtulurlar sancılarından.

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Güçlenir, kırda büyür yavrular, Gider, bir daha dönmezler.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

“Kim yaban eşeğini başı boş gönderdi, Kim bağlarını çözdü?

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

Yurt olarak ona bozkırı, Barınak olarak tuzlayı verdim.

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Kentteki kargaşaya güler o, Sürücünün bağırdığını duymaz.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

Otlamak için tepeleri dolaşır, Yeşillik arar.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

“Yaban öküzü sana kulluk etmek ister mi? Geceyi senin yemliğinin yanında geçirir mi?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Sabanla yarık açsın diye ona bağ vurabilir misin? Arkanda, ovalarda tırmık çeker mi?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Çok güçlü diye ona bel bağlayabilir misin? Ağır işini ona bırakabilir misin?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Ekinini getireceğine, Buğdayını harman yerinde toplayacağına güvenir misin?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

“Devekuşunun kanatları sevinçle dalgalanır, Ama leyleğin kanatları ve tüyleriyle kıyaslanamaz.

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Devekuşu yumurtalarını yere bırakır, Onları kumda ısıtır,

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

Ayak altında ezilebileceklerini, Yabanıl hayvanlarca çiğnenebileceklerini düşünmez.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Yavrularına sert davranır, kendinin değilmiş gibi, Çektiği zahmetin boşa gideceğine üzülmez.

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Çünkü Tanrı ona bilgelik bağışlamamış, Anlayıştan pay vermemiştir.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Yine de koşmak için kabarınca Ata ve binicisine güler.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

“Sen mi ata güç verdin, Dalgalanan yeleyi boynuna giydirdin?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Sen misin onu çekirge gibi sıçratan, Gururlu kişnemesiyle korku saçtıran?

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Ayakları toprağı şiddetle eşer, Gücünden ötürü sevinçle coşar, Savaşçının üstüne yürür.

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Korkuya güler, hiçbir şeyden yılmaz, Kılıç önünde geri adım atmaz.

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

Ok kılıfı, parıldayan mızrak ve pala Üzerinde takırdar atın.

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Coşku ve heyecanla uzaklıkları yutar, Boru çalınca duramaz yerinde.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

Boru çaldıkça, ‘Hi!’ diye kişner, Savaş kokusunu, komutanların gürleyen sesini, Savaş çığlıklarını uzaklardan duyar.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

“Atmaca senin bilgeliğinle mi süzülüyor, Kanatlarını güneye doğru açıyor?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Kartal senin buyruğunla mı yükseliyor, Yuvasını yükseklere kuruyor?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

Uçurum kenarlarında konaklıyor, Sivri kayalar onun kalesi.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

Oradan gözetliyor yiyeceğini, Gözleri avını uzaktan seçiyor.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Onun yavruları kanla beslenir, Leşler neredeyse, o da oradadır.”