Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

“¿Sabes tú el tiempo en que paren las cabras monteses? ¿Observas el parto de las ciervas?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

¿Sabes tú los meses de su preñez, y conoces el tiempo de su parto?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Se encorvan y echan su cría librándose de sus dolores.

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Sus crías son robustas, crecen en el campo; se van, y no vuelven a ellas.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

¿Quién dio libertad al asno montés, y quién soltó las ataduras del onagro,

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

al que di por domicilio el desierto y por morada la tierra salitrosa?

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Se ríe del tumulto de la ciudad, y no oye los gritos del arriero.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

Los montes son su lugar de pasto, anda buscando toda yerba verde.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

¿Querrá servirte acaso el búfalo, pasará la noche junto a tu pesebre?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

¿Podrás atarlo con coyundas para que abra surcos? ¿Querrá acaso rastrillar los valles detrás de ti?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

¿Confiarás en él por su gran fuerza, y dejarás a su cuidado tus labores?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

¿Le fiarás traer a casa tu grano para llenar tu era?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

El avestruz agita alegre las alas; no son alas pías, ni voladoras;

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

pues abandona en tierra sus huevos para calentarlos en el suelo.

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

Olvida que puede pisarlos el pie, y aplastarlos la fiera del campo.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Es cruel con sus hijos, como si fuesen ajenos; no le preocupa la inutilidad de sus fatigas.

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Porque Dios le privó de sabiduría, y no le dio parte en la inteligencia.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Pero cuando se alza y bate las alas, se burla del caballo y del jinete.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

¿Das tú al caballo la valentía, y revistes su cuello con la airosa melena?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

¿Le enseñas tú a saltar como la langosta, a esparcir terror con su potente relincho?

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Hiere la tierra, orgulloso de su fuerza, y se lanza al combate,

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

riéndose del miedo; no se acobarda, ni retrocede ante la espada.

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

Si oye sobre sí el ruido de la aljaba, el vibrar de la lanza y del dardo,

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

con ímpetu fogoso sorbe la tierra, no deja contenerse al sonido de la trompeta.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

Cuando suena la trompeta, dice: «¡Adelante!»; huele de lejos la batalla, la voz del mando de los capitanes, y el tumulto del combate.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

¿Es acaso por obra tuya que emprende vuelo el gavilán, tendiendo sus alas hacia el sur?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

¿Es por orden tuya que remonta el águila, y pone su nido en las alturas?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

Habita en la peña, y tiene su morada en la cima de las rocas más inaccesibles.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

Allí acecha la presa, desde lejos atisban sus ojos.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Sus polluelos chupan la sangre; y doquiera que haya cadáveres se la encuentra.”