Jobi 39
1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?
numquid nosti tempus partus hibicum in petris vel parturientes cervas observasti
2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?
dinumerasti menses conceptus earum et scisti tempus partus earum
3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.
incurvantur ad fetum et pariunt et rugitus emittunt
4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.
separantur filii earum pergunt ad pastum egrediuntur et non revertuntur ad eas
5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,
quis dimisit onagrum liberum et vincula eius quis solvit
6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?
cui dedi in solitudine domum et tabernacula eius in terra salsuginis
7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.
contemnit multitudinem civitatis clamorem exactoris non audit
8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.
circumspicit montes pascuae suae et virentia quaeque perquirit
9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?
numquid volet rinoceros servire tibi aut morabitur ad praesepe tuum
10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?
numquid alligabis rinocerota ad arandum loro tuo aut confringet glebas vallium post te
11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?
numquid fiduciam habebis in magna fortitudine eius et derelinques ei labores tuos
12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?
numquid credes ei quoniam reddat sementem tibi et aream tuam congreget
13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.
pinna strutionum similis est pinnis herodii et accipitris
14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.
quando derelinquit in terra ova sua tu forsitan in pulvere calefacis ea
15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.
obliviscitur quod pes conculcet ea aut bestiae agri conterant
16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,
duratur ad filios suos quasi non sint sui frustra laboravit nullo timore cogente
17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.
privavit enim eam Deus sapientia nec dedit illi intellegentiam
18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.
cum tempus fuerit in altum alas erigit deridet equitem et ascensorem eius
19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?
numquid praebebis equo fortitudinem aut circumdabis collo eius hinnitum
20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.
numquid suscitabis eum quasi lucustas gloria narium eius terror
21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.
terram ungula fodit exultat audacter in occursum pergit armatis
22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.
contemnit pavorem nec cedit gladio
23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.
super ipsum sonabit faretra vibrabit hasta et clypeus
24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.
fervens et fremens sorbet terram nec reputat tubae sonare clangorem
25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.
ubi audierit bucinam dicet va procul odoratur bellum exhortationem ducum et ululatum exercitus
26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?
numquid per sapientiam tuam plumescit accipiter expandens alas suas ad austrum
27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?
aut ad praeceptum tuum elevabitur aquila et in arduis ponet nidum suum
28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.
in petris manet et in praeruptis silicibus commoratur atque inaccessis rupibus
29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.
inde contemplatur escam et de longe oculi eius prospiciunt
30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.
pulli eius lambent sanguinem et ubicumque cadaver fuerit statim adest
