Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

산 염소가 새끼 치는 때를 네가 아느냐 암사슴의 새끼 낳을 기한을 네가 알 수 있느냐

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

그것이 몇 달만에 만삭되는지 아느냐 그 낳을 때를 아느냐

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

그것들은 몸을 구푸리고 새끼를 낳아 그 괴로움을 지내어 버리며

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

그 새끼는 강하여져서 빈 들에서 길리우다가 나가고는 다시 돌아오지 아니하느니라

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

누가 들나귀를 놓아 자유하게 하였느냐 누가 빠른 나귀의 매인 것을 풀었느냐

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

내가 들로 그 집을, 짠 땅으로 그 사는 처소를 삼았느니라

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

들나귀는 성읍의 지꺼리는 것을 업신여기니 어거하는 자의 지르는 소리가 그것에게 들리지 아니하며

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

초장이 된 산으로 두루 다니며 여러 가지 푸른 것을 찾느니라

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

들소가 어찌 즐겨 네게 복종하며 네 외양간에 머물겠느냐

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

네가 능히 줄로 들소를 매어 이랑을 갈게 하겠느냐 그것이 어찌 골짜기에서 너를 따라 쓰레를 끌겠느냐

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

그것의 힘이 많다고 네가 그것을 의지하겠느냐 네 수고하는 일을 그것에게 맡기겠느냐

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

그것이 네 곡식을 집으로 실어오며 네 타작 마당에 곡식 모으기를 그것에게 의탁하겠느냐

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

타조는 즐거이 그 날개를 친다마는 그 깃과 털이 인자를 베푸느냐

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

그것이 알을 땅에 버려두어 모래에서 더워지게 하고

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

발에 깨어질 것이나 들짐승에게 밟힐 것을 생각지 아니하고

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

그 새끼에게 무정함이 제 새끼가 아닌 것처럼 하며 그 구로한 것이 헛되게 될지라도 괘념치 아니하나니

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

이는 하나님 내가 지혜를 품부하지 아니하고 총명을 주지 아니함이니라

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

그러나 그 몸을 떨쳐 뛰어갈 때에는 말과 그 탄 자를 경히 여기느니라

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

말의 힘을 네가 주었느냐 그 목에 흩날리는 갈기를 네가 입혔느냐

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

네가 그것으로 메뚜기처럼 뛰게 하였느냐 그 위엄스러운 콧소리가 두려우니라

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

그것이 골짜기에서 허위고 힘 있음을 기뻐하며 앞으로 나아가서 군사들을 맞되

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

두려움을 비웃고 놀라지 아니하며 칼을 당할지라도 물러나지 아니하니

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

그 위에서는 전동과 빛난 작은 창과 큰 창이 쟁쟁하며

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

땅을 삼킬듯이 맹렬히 성내며 나팔 소리를 들으면 머물러 서지 아니하고

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

나팔 소리 나는 대로 소소히 울며 멀리서 싸움 냄새를 맡고 장관의 호령과 떠드는 소리를 듣느니라

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

매가 떠올라서 날개를 펼쳐 남방으로 향하는 것이 어찌 네 지혜로 말미암음이냐

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

독수리가 공중에 떠서 높은 곳에 보금자리를 만드는 것이 어찌 네 명령을 의지함이냐

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

그것이 낭떠러지에 집을 지으며 뾰족한 바위 끝이나 험준한 데 거하며

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

거기서 움킬만한 것을 살피나니 그 눈이 멀리 봄이며

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

그 새끼들도 피를 빠나니 살륙 당한 자 있는 곳에는 그것도 거기 있느니라