Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

Tudod-é a kőszáli zergék ellésének idejét; megvigyáztad-é a szarvasok fajzását?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

Megszámláltad-é a hónapokat, a meddig vemhesek; tudod-é az ellésök idejét?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Csak összegörnyednek, elszülik magzataikat, vajudásaiktól megszabadulnak.

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Fiaik meggyarapodnak, a legelőn nagyranőnek, elszélednek és nem térnek vissza hozzájok.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Ki bocsátotta szabadon a vadszamarat, ki oldozta el e szamárnak kötelét,

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

A melynek házául a pusztát rendelém, és lakóhelyéül a sósföldet?

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Kineveti a városbeli sokadalmat, nem hallja a hajtsár kiáltozását.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

A hegyeken szedeget, az ő legelőjén mindenféle zöld gazt felkeres.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Akar-é szolgálni néked a bölény? Avagy meghál-é a te jászolodnál?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Oda kötheted a bölényt a barázdához kötelénél fogva? Vajjon boronálja-é a völgyeket utánad?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Bízhatol-é benne, mivelhogy nagy az ereje, és munkádat hagyhatod-é reá?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Hiszed-é róla, hogy vetésedet behordja, és szérűdre betakarítja?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

Vígan leng a struczmadár szárnya: vajjon az eszterág szárnya és tollazata-é az?

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Hiszen a földön hagyja tojásait, és a porral költeti ki!

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

És elfeledi, hogy a láb eltiporhatja, és a mezei vad eltaposhatja azokat.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Fiaival oly keményen bánik, mintha nem is övéi volnának; ha fáradsága kárba vész, nem bánja;

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Mert Isten a bölcseséget elfeledtette vele, értelmet pedig nem adott néki.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

De hogyha néki ereszkedik, kineveti a lovat és lovagját.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

Te adsz-é erőt a lónak, avagy a nyakát sörénynyel te ruházod-é fel?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Felugraszthatod-é, mint a sáskát? Tüsszögése dicső, félelmetes!

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Lábai vermet ásnak, örvend erejének, a fegyver elé rohan.

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Neveti a félelmet; nem remeg, nem fordul meg a fegyver elől;

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

Csörög rajta a tegez, ragyog a kopja és a dárda:

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Tombolva, nyihogva kapálja a földet, és nem áll veszteg, ha trombita zeng.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

A trombitaszóra nyerítéssel felel; messziről megneszeli az ütközetet, a vezérek lármáját és a csatazajt.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

A te értelmed miatt van-é, hogy az ölyv repül, és kiterjeszti szárnyait dél felé?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

A te rendelésedre száll-é fent a sas, és rakja-é fészkét a magasban?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

A kősziklán lakik és tanyázik, a sziklák párkányain és bércztetőkön.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

Onnét kémlel enni való után, messzire ellátnak szemei.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Fiai vért szívnak, és a hol dög van, mindjárt ott terem.