Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

Kennst du die Zeit, da die Steinböcke gebären, oder hast du beobachtet, wann die Hindinnen werfen?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

Zählst du die Monde, die sie erfüllen sollen, und weißt du die Zeit ihres Gebärens?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Sie legen sich nieder, werfen ihre Jungen und sind ihrer Wehen los.

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Ihre Jungen erstarken, wachsen im Freien auf, verlassen sie und kommen nicht mehr zurück.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Wer hat den Wildesel frei laufen lassen, und wer hat die Bande des Wildlings aufgelöst,

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

dem ich die Steppe zur Wohnung angewiesen habe, das salzige Land zum Aufenthalt?

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Er lacht der lärmenden Stadt, und das Geschrei des Treibers hört er nicht;

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

er ersieht die Berge zu seiner Weide und läuft allen grünen Kräutern nach.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Wird der Büffel willig sein, dir zu dienen? Bleibt er an deiner Krippe über Nacht?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Kannst du den Büffel mit einem Stricke binden, daß er dir Furchen mache oder hinter dir her den Talgrund egge?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Vertraust du ihm wegen seiner großen Kraft und überlässest du ihm deine Arbeit?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Rechnest du auf ihn, daß er dir deine Ernte einbringe oder deine Tenne fülle?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

Die Straußin schwingt fröhlich ihre Flügel; sind es aber fromme Schwingen und Federn?

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Nein, sie überläßt ihre Eier der Erde und läßt sie im Sande ausbrüten.

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

Sie vergißt, daß ein Fuß sie zertreten und ein wildes Tier sie verderben kann.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Sie ist hart gegen ihre Jungen, als gehörten sie ihr nicht; es macht ihr keinen Kummer, wenn sie sich umsonst abgemüht hat;

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

denn Gott hat ihr die Weisheit versagt und ihr keinen Verstand zugeteilt.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Zur Zeit, da sie ihre Flügel in die Höhe schlägt, verlacht sie Roß und Reiter.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

Hast du dem Roß Stärke verliehen und seinen Hals mit der flatternden Mähne umhüllt?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Lehrst du es springen wie eine Heuschrecke, daß sein stolzes Schnauben furchtbar klingt?

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Es scharrt den Boden, freut sich seiner Stärke und läuft den Waffen entgegen;

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

es lacht der Furcht, ist unverzagt und weicht vor dem Schwerte nicht zurück;

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

über ihm klirrt der Köcher, blitzen Speer und Wurfspieß.

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Es scharrt den Boden mit Ungestüm und bleibt nicht stehen, wenn die Posaune ertönt;

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

sobald die Posaune erklingt, spricht es: Hui! Von ferne wittert es die Schlacht, die Donnerstimme der Führer und das Feldgeschrei.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

Macht es dein Verstand, daß der Habicht fliegt und seine Flügel gen Süden ausbreitet?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Schwingt sich auf dein Geheiß der Adler empor und legt sein Nest in der Höhe an?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

Er wohnt in Felsspalten und horstet auf Klippen und Bergesspitzen.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

Von dort aus erspäht er sich Beute, seine Augen schweifen weit umher;

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

seine Jungen schlürfen Blut, und wo ein Aas ist, da ist er.