Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

Connais-tu le temps où enfantent les chamois des roches? Le temps où les biches mettent bas, l’as-tu observé?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

Peux-tu compter les mois de leur grossesse? Sais-tu l’heure de leur délivrance?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Elles s’accroupissent, émettent leur portée et se débarrassent de leurs douleurs.

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Leurs petits gagnent en force, grandissent en plein air, ils partent et ne reviennent plus vers elles.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Qui a lâché l’onagre en liberté? Qui a dénoué les liens de l’âne sauvage,

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

à qui j’ai assigné le désert pour demeure et les plaines salées pour habitation?

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Il se rit du tumulte de la cité, il n’entend pas les cris d’un maître.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

Il explore les montagnes pour trouver son pâturage et se met en quête, de n’importe quelle verdure.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Le buffle consent-il à te servir? Passera-t-il la nuit à ton râtelier?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

L’Attacheras-tu au sillon par une corde, ou ira-t-il hersant les vallées derrière toi?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Te fieras-tu à lui, parce que grande est sa force? Lui abandonneras-tu le soin de ton travail?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Compteras-tu sur lui pour rentrer ton grain, pour recueillir le produit de ton aire?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

L’Autruche bat joyeusement des ailes: si seulement ses ailes et ses plumes étaient tendrement fidèles!

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Car elle abandonne ses œufs à la terre et les laisse chauffer sur le sable,

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

oubliant qu’un pied peut les fouler et la bête des champs les écraser.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Elle est dure pour ses petits, comme s’ils lui étaient étrangers: sa peine aura été en pure perte, et elle n’en a pas de regret.

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

C’Est que Dieu lui a refusé la sagesse et ne lui a pas départi de l’intelligence.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Mais quand elle se dresse pour prendre son élan, elle défie chevaux et cavaliers.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

Est-ce toi qui donnes la vigueur au cheval, qui garnis son cou d’une crinière flottante?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Est-ce toi qui le fais bondir comme la sauterelle? L’Éclat de son ébrouement inspire l’effroi.

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Il creuse le sol et, tout joyeux de sa force, il s’élance vers la mêlée.

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Il se rit de la crainte, il ne tremble ni ne recule devant l’épée.

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

Sur son dos résonnent le carquois, la lance étincelante et le javelot.

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

D’Impatience et de colère, il dévore l’espace; il ne se possède plus lorsque sonne le clairon.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

Au coup de trompette, il dit: "Ah!" Et de loin il flaire la bataille, la voix tonnante des chefs et les cris des combattants.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

Est-ce par un effet de ton intelligence que l’épervier prend son essor et déploie ses ailes vers le Midi?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Est-ce par ton ordre que l’aigle s’élève et va nicher dans les hauteurs?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

Il fait du rocher sa demeure et se gîte sur la dent des montagnes et les pics escarpés.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

De là il guette la proie ses regards portent au loin.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Ses aiglons se gorgent de sang partout où il y a des cadavres, il est présent.