Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

« Connaissez-vous le moment où les chèvres de montagne mettent bas? Tu regardes quand la biche porte des faons?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

Pouvez-vous compter les mois qu'ils remplissent? Ou connaissez-vous l'heure à laquelle elles accouchent?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

Ils se courbent. Ils portent leurs petits. Ils mettent fin à leurs douleurs d'accouchement.

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Leurs petits deviennent forts. Ils grandissent en plein air. Ils sortent, et ne reviennent plus.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

« Qui a libéré l'âne sauvage? Ou qui a détaché les liens de l'âne véloce,

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

dont j'ai fait du désert la demeure, et la terre salée sa demeure?

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Il se moque du tumulte de la ville, Il n'entend pas non plus les cris du conducteur.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

La chaîne des montagnes est son pâturage. Il cherche toutes les choses vertes.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

« Le bœuf sauvage se contentera-t-il de te servir? Ou restera-t-il près de votre mangeoire?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Pouvez-vous retenir le bœuf sauvage dans le sillon avec son harnais? Ou va-t-il labourer les vallées après vous?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Auras-tu confiance en lui, car sa force est grande? Ou lui laisserez-vous votre travail?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Tu te confies en lui, pour qu'il ramène ta postérité, et ramasser le grain de votre aire de battage?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

« Les ailes de l'autruche ondulent fièrement, mais sont-ils les plumes et le plumage de l'amour?

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Car elle laisse ses œufs sur la terre, les réchauffe dans la poussière,

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

et oublie que le pied peut les écraser, ou que l'animal sauvage les piétine.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Elle traite durement ses petits, comme s'ils n'étaient pas à elle. Bien que son travail soit vain, elle est sans crainte,

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

parce que Dieu l'a privée de sagesse, Il ne lui a pas non plus transmis l'intelligence.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Quand elle s'élève dans les hauteurs, elle méprise le cheval et son cavalier.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

« Avez-vous donné de la force au cheval? Avez-vous revêtu son cou d'une crinière frémissante?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

L'avez-vous fait bondir comme une sauterelle? La gloire de son reniflement est impressionnante.

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Il patauge dans la vallée, et se réjouit dans sa force. Il part à la rencontre des hommes armés.

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Il se moque de la peur, et ne se laisse pas abattre, il ne recule pas non plus devant l'épée.

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

Le carquois s'agite contre lui, la lance étincelante et le javelot.

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Il dévore le sol avec férocité et rage, il ne s'arrête pas non plus au son de la trompette.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

Chaque fois que la trompette sonne, il grogne: « Ah! ». Il sent la bataille de loin, le tonnerre des capitaines, et les cris.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

« C'est par ta sagesse que le faucon s'envole, et déploie ses ailes vers le sud?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

C'est sur ton ordre que l'aigle s'élève, et fait son nid en haut?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

Sur la falaise, il habite et fait sa demeure, à la pointe de la falaise et de la forteresse.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

De là, il repère la proie. Ses yeux la voient de loin.

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

Ses petits sucent aussi le sang. Là où sont les morts, il est là. »