Jobi 39

1 A e di ti kohën kur pjellin dhitë e malit apo ke vërejtur vallë pjelljen e drenushave?

Ved du Tiden, naar Stengederne føde? har du taget Vare paa, naar Hinderne ville føde?

2 A di ti të numërosh muajt kur merr fund barra e tyre, apo njeh ti kohën kur duhet të pjellin?

Tæller du de Maaneder, som de fylde, eller ved du Tiden, naar de føde?

3 Mblidhen dhe pjellin të vegjlit e tyre, duke u dhënë fund kështu dhembjeve të tyre.

De bøje sig sammen, de føde deres Unger og kaste deres Byrde.

4 Të vegjlit e tyre bëhen të fortë, rriten jashtë, shkëputen dhe nuk kthehen më pranë tyre.

Deres Unger blive stærke, de blive store paa Marken, de gaa ud og komme ikke tilbage til dem.

5 Kush lë të lirë gomarin e egër, kush e ka zgjidhur gomarin e egër,

Hvo har ladet Vildæselet ud i det frie? og hvo løste Skovæselets Baand,

6 të cilit i kam caktuar të rrijë në shkretëtirë dhe tokën e kripur si banesë?

hvilket jeg har givet den slette Mark til dets Hjem og Saltørkenen til dets Bo.

7 Ai përçmon zhurmën e qytetit dhe nuk dëgjon britmat e asnjë zotërie.

Det ler ad Stadens Tummel; det hører ikke Driverens Buldren.

8 Hapësirat e gjera të maleve janë kullota e tij, dhe ai shkon dhe kërkon çdo gjë që është e gjelbër.

Hvad det opsporer paa Bjergene, er dets Føde, og det søger efter alt det grønne.

9 Bualli vallë a pranon të të shërbejë ose të kalojë natën pranë grazhdit tënd?

Mon Enhjørningen har Lyst til at trælle for dig? mon den vil blive Natten over ved din Krybbe?

10 A mund ta lidhësh vallë buallin me litar që të lërojë tokën në hulli, ose të lesojë luginat pas teje?

Kan du tvinge Enhjørningen ved dens Reb til at holde Furen? mon den vil harve Dalene efter dig?

11 A do t’i kesh besim atij, sepse forca e tij është e madhe, ose do t’ia lësh atij punën tënde?

Kan du forlade dig paa den, fordi dens Kraft er stor? og kan du overlade den dit Arbejde?

12 A do të mbështetesh tek ai për të çuar në shtëpi grurin dhe për ta mbledhur në lëmë?

Kan du tro den til, at den vil føre dig din Sæd hjem og samle den hen til din Tærskeplads?

13 Krahët e strucit rrahin tërë gaz, por ato nuk janë me siguri krahët dhe pendët e lejlekut.

Strudsenes Vinge svinger sig lystigt; mon det er Storkens Vinge og Fjer?

14 Ai në fakt i braktis vezët e tij për tokë dhe i lë të ngrohen në pluhur.

Nej, den overlader sine Æg til Jorden og lader dem varmes i Støvet,

15 duke harruar që një këmbë mund t’i shtypë ose një kafshë e fushave mund t’i shkelë.

og den glemmer, at en Fod kunde trykke dem i Stykker, og et vildt Dyr paa Marken søndertræde dem.

16 I trajton ashpër të vegjlit e tij, sikur të mos ishin të vetët; por lodhja e tij pa asnjë interes është e kotë,

Den handler haardt med sine Unger, som vare de ikke dens egne; er dens Møje end forgæves, er den uden Frygt.

17 sepse Perëndia e ka lënë pa dituri dhe nuk i ka dhënë zgjuarsi.

Thi Gud har ladet den glemme Visdom og har ikke givet den Del i Forstand.

18 Por kur ngrihet më këmbë për të ikur, tallet me kalin dhe me kalorësin e tij.

Paa den Tid, naar den svinger sig i Højden, da beler den Hesten og den, der rider paa den.

19 A je ti ai që i ke dhënë forcën kalit dhe ia ke veshur qafën me jele që valëviten?

Kan du give Hesten Styrke eller klæde dens Hals med flagrende Manke?

20 A je ti ai që e bën të kërcejë si një karkalec? Hingëllima e tij krenare të kall tmerr.

Kan du gøre, at den springer som Græshoppen? dens prægtige Prusten er forfærdelig.

21 Çukërmon në luginë duke u kënaqur nga forca e tij; sulet në mes të kacafytjes me armë.

Den skraber i Dalen og fryder sig i Kraft; den farer frem imod den, som bærer Rustning

22 Përbuz frikën dhe nuk trembet, as zmbrapset përpara shpatës.

Den ler ad Frygt og forskrækkes ikke og vender ikke tilbage for Sværdets Skyld.

23 Mbi të kërcet këllëfi i shigjetave, shtiza që vetëtin dhe ushta.

Pilekoggeret klirrer over den, ja, det blinkende Jern paa Spyd og Glavind.

24 Me zjarr dhe vrull i zhduk distancat dhe nuk qëndron në vend kur bie buria.

Med Bulder og Fnysen sluger den Vejen og bliver ikke staaende stille, naar Trompetens Lyd høres.

25 Që në dëgjimin e parë të burisë, ai thotë: “Aha”!, dhe e nuhat nga larg betejën, zërin kumbues të kapitenëve dhe britmën e luftës.

Saa snart Trompeten lyder, siger den: Hui! og lugter Krigen i det fjerne, Fyrsternes Raab og Krigstummelen.

26 Mos vallë për shkak të zgjuarsisë sate ngrihet e fluturon krahathati dhe i hap krahët e tij drejt jugut?

Er det efter din Forstand, at Spurvehøgen flyver, udbreder sine Vinger imod Sønden?

27 Éshtë vallë nën komandën tënde që shqiponja ngrihet lart dhe e bën folenë e saj në vende të larta?

Eller er det efter din Befaling, at Ørnen flyver højt og bygger sin Rede i det høje?

28 Banon mbi shkëmbinj dhe qëndron mbi krepa të rrëpirta.

Den bor paa Klippen og bliver der om Natten, paa Tinden af en Klippe og Borg.

29 Nga lart ajo përgjon gjahun dhe sytë e saj vrojtojnë larg.

Derfra spejder den efter Føde; dens Øjne se ud i det fjerne,

30 Të vegjlit e saj thithin gjak dhe, ku ka të vrarë, atje ndodhet ajo”.

og dens Unger drikke Blod; og hvor der er ihjelslagne, der er den.