Jobi 38

1 Atëherë Zoti iu përgjigj Jobit në mes të furtunës dhe i tha:

Saa svarede HERREN Job ud fra Stormvejret og sagde:

2 “Kush është ai që e errëson planin tim me fjalë që nuk kanë kuptim?

Hvem fordunkler mit Raad med Ord, som er uden Mening?

3 Mirë, pra, ngjishe brezin si një trim; unë do të të pyes dhe ti do të më përgjigjesh.

Omgjord som en Mand dine Lænder, jeg vil spørge, og du skal lære mig!

4 Ku ishe kur unë hidhja themelet e tokës? Thuaje, në rast se ke aq zgjuarsi.

Hvor var du, da jeg grundede Jorden? Sig frem, om du har nogen Indsigt!

5 Kush ka vendosur përmasat e saj, në rast se e di, ose kush ka vënë mbi të litarin për ta matur?

Hvem bestemte dens Maal — du kender det jo — hvem spændte Maalesnor ud derover?

6 Ku janë vendosur themelet e saj, ose kush ia vuri gurin qoshes,

Hvorpaa blev dens Støtter sænket, hvem lagde dens Hjørnesten,

7 kur yjet e mëngjesit këndonin të gjithë së bashku dhe tërë bijtë e Perëndisë lëshonin britma gëzimi?

mens Morgenstjernerne jubled til Hobe, og alle Gudssønner raabte af Glæde?

8 Kush e mbylli me porta detin kur shpërtheu duke dalë nga gjiri i nënës,

Hvem stængte for Havet med Porte, dengang det brusende udgik af Moders Skød,

9 kur i dhashë retë për rroba dhe terrin për pelena?

dengang jeg gav det Skyen til Klædning og Taagemulm til Svøb,

10 Kur i caktova një kufi dhe i vendosa shufra hekuri dhe porta,

dengang jeg brød det en Grænse og indsatte Portslaa og Døre

11 dhe thashë: “Ti do të arrish deri këtu, por jo më tutje; këtu do të ndalen valët e tua krenare!”?

og sagde: »Hertil og ikke længer! Her standse dine stolte Vover!«

12 Që kur se ti jeton a ke dhënë urdhra në mëngjes ose i ke treguar vendin agimit,

Har du nogen Sinde kaldt Morgenen frem, ladet Morgenrøden vide sit Sted,

13 që ai të kapë skajet e tokës dhe të tronditë njerëzit e këqij?

saa den greb om Jordens Flige og gudløse rystedes bort,

14 Ndërron trajtë si argjila nën vulë dhe shquhet si një veshje.

saa den dannedes til som Ler under Segl, fik Farve, som var den en Klædning?

15 Njerëzve të këqij u mohohet drita dhe krahu i ngritur u copëtohet.

De gudløses Lys toges fra dem, den løftede Arm blev knust.

16 A ke arritur vallë deri në burimet e detit ose a ke vajtur vallë në kërkim të thellësirave të humnerës?

Har du mon været ved Havets Kilder, har du mon vandret paa Dybets Bund?

17 Të janë treguar portat e vdekjes, apo ke parë vallë portat e hijes së vdekjes?

Mon Dødens Porte har vist sig for dig, skued du Mulmets Porte?

18 A e ke vënë re gjerësinë e tokës. Thuaje, në rast se i di të gjitha këto!

Saa du ud over Jordens Vidder? Sig frem, om du ved, hvor stor den er!

19 Ku është rruga që të çon në banesën e dritës? Dhe terri, ku është vendi i tij,

Hvor er Vejen til Lysets Bolig, og hvor har Mørket mon hjemme,

20 që ti të mund t’i çosh në vendin e tij, dhe të mund të njohësh shtigjet që të çojnë në shtëpinë e tij?

saa du kunde hente det til dets Rige og bringe det hen paa Vej til dets Bolig?

21 Ti e di, sepse atëherë kishe lindur, dhe numri i ditëve të tua është i madh.

Du ved det, du blev jo født dengang, dine Dages Tal er jo stort!

22 Vallë, a ke hyrë ndonjë herë në depozitat e borës ose a ke parë vallë depozitat e breshërit

Har du været, hvor Sneen gemmes, og skuet, hvor Hagelen vogtes,

23 që unë i mbaj në ruajtje për kohërat e fatkeqësive, për ditën e betejës dhe të luftës?

den, jeg gemmer til Trængselens Tid, til Kampens og Krigens Dag?

24 Nëpër çfarë rruge përhapet drita ose përhapet era e lindjes mbi tokë?

Hvor er Vejen did, hvor Lyset deler sig, hvor Østenvinden spreder sig ud over Jorden?

25 Kush ka hapur një kanal për ujërat që vërshojnë dhe rrugën për bubullimën e rrufeve,

Hvem aabnede Regnen en Rende og Tordenens Lyn en Vej

26 që të bjerë shi mbi tokë të pabanuar, mbi një shkretëtirë, ku nuk ka asnjë njeri,

for at væde folketomt Land, Ørkenen, hvor ingen bor,

27 për të shuar etjen e shkretëtirave të mjeruara, për të bërë që të mbijë dhe të rritet bari?

for at kvæge Øde og Ødemark og fremkalde Urter i Ørkenen?

28 Shiu, vallë, a ka një baba? Ose kush i prodhon pikat e vesës?

Har Regnen mon en Fader, hvem avlede Duggens Draaber?

29 Nga gjiri i kujt del akulli dhe kush e krijon brymën e qiellit?

Af hvilket Skød kom Isen vel frem, hvem fødte mon Himlens Rim?

30 Ujërat ngurtësohen si guri dhe sipërfaqja e humnerës ngrin.

Vandet størkner som Sten, Dybets Flade trækker sig sammen.

31 A mund t’i bashkosh ti lidhjet e Plejadave, apo të zgjidhësh vargjet e Orionit?

Knytter du Syvstjernens Baand, kan du løse Orions Lænker?

32 A i bën ti të duken yllësitë në kohën e tyre, apo e drejton ti Arushën e Madhe me të vegjlit e saj?

Lader du Aftenstjernen gaa op i Tide, leder du Bjørnen med Unger?

33 A i njeh ti ligjet e qiellit, ose a mund të vendosësh ti sundimin e tyre mbi tokë?

Kender du Himmelens Love, fastsætter du dens Magt over Jorden?

34 A mund ta çosh zërin tënd deri në retë me qëllim që të mbulohesh nga shiu i bollshëm?

Kan du løfte Røsten til Sky, saa Vandskyl adlyder dig?

35 Mos je ti ai që hedh rrufetë atje ku duhet të shkojnë, duke thënë: “Ja ku jam?”.

Sender du Lynene ud, saa de gaar, og svarer de dig: »Her er vi!«

36 Kush e ka vënë diturinë në mendje, ose kush i ka dhënë gjykim zemrës?

Hvem lagde Visdom i sorte Skyer, hvem gav Luftsynet Kløgt?

37 Kush numëron retë me anë të diturisë, dhe kush derdh shakujt e qiellit

Hvem er saa viis, at han tæller Skyerne, hvem hælder Himmelens Vandsække om,

38 kur pluhuri shkrihet në një masë dhe plisat bashkohen midis tyre?

naar Jorden ligger i Ælte, og Leret klumper sig sammen?

39 A mund ta gjuash ti gjahun për luaneshën apo të ngopësh të vegjlit e uritur të luanit,

Jager du Rov til Løvinden, stiller du Ungløvers Hunger,

40 kur struken në strofkat e tyre apo rrinë në pritë në strukën e tyre?

naar de dukker sig i deres Huler; ligger paa Lur i Krat?

41 Kush i siguron korbit ushqimin e tij, kur zogjtë e tij i thërrasin Perëndisë dhe enden pa ushqim?

Hvem skaffer Ravnen Æde, naar Ungerne skriger til Gud og flakker om uden Føde?