Jobi 37

1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

A esto también se espanta mi corazón y salta de su lugar.

2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

Oíd oyendo su terrible voz, y la palabra que sale de su boca.

3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

Debajo de todos los cielos lo enderezará, y su luz le extenderá hasta los fines de la tierra.

4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

Tras de él bramará el sonido, tronará con su valiente voz, y aunque sea oída su voz, no los detiene.

5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

Tronará Dios maravillosamente con su voz: él hace grandes cosas, y nosotros no lo entendemos.

6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

Porque a la nieve dice: Sé en la tierra; y lluvia tras lluvia, y lluvia tras lluvia en su fortaleza.

7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

Él pone un sello en la mano de todos los hombres, para que todos los hombres conozcan su obra.

8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

La bestia se entrará en su escondrijo, y habitará en sus moradas.

9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

Del mediodía viene el torbellino, y de los vientos del norte el frío.

10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

Por el soplo de Dios se da el hielo, y las anchas aguas son constreñidas.

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

Además de esto, con la claridad fatiga las nubes, y las esparce con su luz.

12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

Y ellas se revuelven al derredor por sus ingenios, para hacer sobre la haz del mundo en la tierra lo que él les mandó:

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

Unas veces por azote; otras, por causa de su tierra; otras, por misericordia las hará parecer.

14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

Escucha esto Job, repósate, y considera las maravillas de Dios.

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

¿Supiste tú cuando Dios las ponía en concierto, y hacía levantar la luz de su nube?

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

¿Has tú conocido las diferencias de las nubes, las maravillas del perfecto de sabidurías?

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

¿Y eran calientes tus vestidos cuando él daba el reposo a la tierra del mediodía?

18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

¿Extendiste tú con él los cielos firmes, como un espejo firme?

19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

Muéstranos, que le hemos de decir, porque no ordenemos en tinieblas.

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

¿Ha de serle contado cuando yo hablare? ¿Ha de serle dicho cuando alguno será damnificado?

21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

También alguna vez no se ve la luz clara en los cielos; y pasa un viento y límpialos.

22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

De la parte del norte vendrá la serenidad, por el Dios terrible de alabanza.

23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

Él es Todopoderoso, al cual no alcanzamos: grande en poder, y en juicio, y en multitud de justicia; no aflige.

24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.

Por tanto los hombres le temerán, todos los sabios de corazón no le comprenderán.