Jobi 37

1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

“Por esto tiembla mi corazón, y salta de su lugar.

2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

Oíd, oíd el trueno de su voz, el ruido que sale de su boca.

3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

Lo hace retumbar por toda la extensión del cielo, y su fulgor brilla hasta los confines de la tierra.

4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

Tras de Él se oye una voz rugiente; pues truena con la voz de su majestad; y no retiene más (los rayos) cuando se oye su voz.

5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

Truena la voz de Dios y obra maravillas, hace cosas grandes e inescrutables.

6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

Pues a la nieve dice: «¡Baja a la tierra!» Él (envía) la lluvia y los aguaceros torrenciales.

7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

Sobre la mano de todos pone un sello, para que todos conozcan Su obra.

8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

Las fieras se retiran a sus cubiles, y descansan en sus guaridas.

9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

De sus cámaras sale el huracán, y del norte viene el frío.

10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

Al soplo de Dios se forma el hielo, y en su derretimiento se ensanchan las aguas.

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

Él carga con vapor la nube, y la nube esparce sus fulgores,

12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

que dando vueltas según sus planes hacen lo que Él manda sobre la redondez de la tierra;

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

ora para corrección de su tierra, ora para mostrar su misericordia.

14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

Esto, oh Job, escúchalo bien, detente, y considera las maravillas de Dios.

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

¿Sabes tú cómo Dios las realiza, y cómo hace relampaguear la luz de sus nubes?

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

¿Conoces tú el balanceo de las nubes, las maravillas de Aquel que es perfecto en saber?

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

¿ (Sabes) tú por qué se calientan tus vestidos, cuando la tierra se calla bajo el soplo del Austro?

18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

¿Extendiste tú con Él el firmamento, tan sólido como un espejo fundido?

19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

Díganos qué debemos responderle, ya que no sabemos qué decirle, siendo como somos ignorantes.

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

Mas ¿hay que contarle lo que yo digo? pues el hombre, por más que hable, no es más que una nada.

21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

Ahora ya no se ve la luz, aquel resplandor en el firmamento; pasó el viento, y lo deja despejado.

22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

Del norte viene áureo (brillo), la terrible majestad, que envuelve a Dios.

23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

Él Todopoderoso, el inaccesible, es grande en poder y juicio, es rico en justicia, y no oprime a nadie.

24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.

Por eso han de temerlo los hombres: no mira Él a los que se creen sabios.”