Jobi 37

1 Prandaj zemra ime dridhet dhe brof jashtë vendit të saj.

À cause de cela aussi mon cœur tremble, et tressaille comme s’il sortait de sa place.

2 Dëgjoni me vëmendje shungullimën e zërit të saj, gjëmimin që del nga goja e saj!

Écoutez donc le bruit éclatant de sa voix et le grondement qui sort de sa bouche!

3 Ai lëshon vetëtimën e tij nën gjithë qiellin dhe deri në skajet e tokës.

Il le dirige sous tous les cieux, et son éclair, jusqu’aux extrémités de la terre:

4 Prapa tij një zë vrumbullon; ai gjëmon me zërin e tij madhështor; ai nuk i përmban kur dëgjohet zëri i tij.

Après lui une voix rugit. Il tonne de sa voix majestueuse, et il ne retient pas ses éclairs quand il fait entendre sa voix.

5 Perëndia gjëmon në mënyrë të mrekullueshme me zërin e tij dhe bën gjëra të mëdha që nuk mund t’i kuptojmë.

Dieu tonne merveilleusement de sa voix, faisant de grandes choses que nous ne comprenons pas.

6 I thotë në fakt borës: “Bjerë mbi tokë”, ia thotë si shirave të lehta ashtu dhe shirave të rrebeshta.

Car il dit à la neige: Tombe sur la terre! et aussi aux averses de pluie, et aux averses des pluies de sa force.

7 Ai ndal dorën e çdo njeriu, me qëllim që të gjithë vdekatarët të mund të njohin veprat e tij.

Il met un sceau sur la main de tout homme, afin que tous les hommes connaissent son œuvre.

8 Bishat hyjnë në strukat e tyre dhe rrinë në strofkat e tyre.

Les bêtes sauvages rentrent dans leurs gîtes, et demeurent dans leurs repaires.

9 Nga vendet më të largëta të jugut vjen stuhia dhe të ftohtit nga erërat e acarta të veriut.

Des chambres [du midi] vient le tourbillon, et des vents du nord, le froid.

10 Me frymën e Perëndisë formohet akulli dhe shtrirja e ujërave tërhiqet.

Au souffle de Dieu se forme la glace, et la largeur des eaux se resserre.

11 I ngarkon retë e dendura me lagështirë dhe i shpërndan larg retë e tij dritëplota.

Il charge d’eau le nuage; sa lumière dissipe les nuées;

12 Ato enden në qiell kudo, duke ndryshuar drejtimin në bazë të drejtimit të tij, për të kryer çfarëdo gjë që ai urdhëron mbi faqen e tokës së banuar.

Et sous sa conduite elles tournoient en tout sens, pour accomplir leur œuvre, tout ce qu’il leur commande sur la face du cercle de la terre,

13 I dërgon o për dënim, o për tokën e tij o për mirësi.

Soit qu’il les fasse venir comme verge, ou pour sa terre, ou en bonté.

14 Dëgjo këtë, o Job, ndalu dhe merr parasysh mrekullitë e Perëndisë!

Écoute ceci, Job; tiens-toi là, et discerne les œuvres merveilleuses de Dieu.

15 A e di ti si i drejton Perëndia dhe si bën të shkëlqejë shkrepëtima e reve të tij?

Sais-tu comment Dieu les a disposées et comment il fait briller l’éclair de sa nuée?

16 A e di ti si rrinë pezull retë në ajër, mrekullitë e atij që i di të gjitha?

Comprends-tu le balancement des nuages, les œuvres merveilleuses de celui qui est parfait en connaissance, –

17 A e di ti përse rrobat e tua janë të ngrohta, kur toka pushon për shkak të erës së jugut?

Pourquoi tes vêtements sont chauds quand il donne du repos à la terre par le vent du midi?

18 Vallë a e ke shtrirë ti bashkë me të kupën qiellore, duke e bërë të fortë si një pasqyrë prej metali të shkrirë?

As-tu étendu avec lui la voûte céleste, aussi ferme qu’un miroir de fonte?

19 Na mëso se çfarë duhet t’i themi, sepse ne nuk mund të përgatisim shkakun tonë për errësirën.

Fais-nous savoir ce que nous lui dirons! Nous ne savons préparer [des paroles], à cause de [nos] ténèbres.

20 A mund t’i thuhet vallë se unë dua të flas? Në rast se një njeri duhet të fliste, do të shkatërrohej me siguri.

Lui racontera-t-on que je parle? Si quelqu’un lui parle, il sera sûrement englouti.

21 Edhe tani askush nuk mund ta shikojë diellin me ngulm kur shkëlqen në qiell, mbas kalimit të erës që e ka bërë pa re.

Et maintenant on ne voit pas la lumière brillante, elle est [cachée] dans les nues; mais le vent passe et les [chasse, et] produit un ciel clair.

22 Koha e bukur vjen nga veriu, por rreth Perëndisë kemi një madhështi të hatashme.

L’or vient du nord; – par-devers Dieu est la majesté terrible.

23 Të Plotfuqishmin ne nuk mund ta arrijmë. Ai është i madhërishëm për nga fuqia, nga ndershmëria dhe nga drejtësia; ai nuk shtyp asnjeri.

Le Tout-puissant, nous ne le trouvons pas; grand en force, en jugement et en beaucoup de justice, il n’opprime pas.

24 Prandaj njerëzit e kanë frikë; por ai nuk e përfill atë që e quan veten të ditur”.

C’est pourquoi les hommes le craindront; aucun des sages de cœur ne le contemplera.