Jobi 36

1 Elihu vazhdoi edhe më, duke thënë:

Elihu talade ytterligare, och sade:

2 “Prit edhe pak dhe do të të tregoj që ka ende gjëra për të thënë nga ana e Perëndisë.

Töfva ännu litet, jag vill visa dig det; ty jag hafver ännu på Guds vägnar något säga.

3 Do ta sjell larg atë që di dhe do t’i jap hak atij që më ka krijuar.

Jag vill hemta mitt förstånd fjerranefter, och bevisa, att min skapare är rättvis.

4 Sigurisht fjalët e mia nuk janë të rreme; para teje ke një njeri me njohuri të përsosur.

Mitt tal skall utan tvifvel intet falskt vara; mitt förstånd skall utan fel vara för dig.

5 Ja, Perëndia është i fuqishëm, por nuk përçmon njeri; është i fuqishëm në forcën e diturisë së tij.

Si, Gud förkastar icke de mägtiga; ty han är ock mägtig af hjertans kraft.

6 Ai nuk e lë të jetojë njeriun e keq dhe u siguron drejtësinë të shtypurve.

Den ogudaktiga bevarar han icke; utan hjelper den arma till rätta.

7 Nuk i heq sytë nga të drejtët, por bën që të ulen për gjithnjë me mbretërit mbi fronin; kështu ata rrinë lart.

Han vänder icke sin ögon ifrå den rättfärdiga; och Konungarna låter han sitta på stolenom i evig tid, att de höge blifva.

8 Por në rast se janë të lidhur me zinxhira dhe të mbajtur me veriga pikëllimi,

Och om fångar ligga i bojor, och bundne med tåg jämmerliga,

9 atëherë u tregon veprat e tyre dhe shkeljet e tyre, sepse u është rritur mendja.

Så gifver han dem tillkänna hvad de gjort hafva; och deras odygd, att de hafva brukat våld;

10 Kështu ai ua hap veshët për t’u ndrequr dhe i nxit të largohen nga e keqja.

Och öppnar dem örat till tuktan, och säger dem, att de skola omvända sig ifrå det orätt är.

11 Në rast se ata e dëgjojnë dhe nënshtrohen, do t’i mbarojnë ditët e tyre në mirëqënie dhe vitet e tyre në gëzime;

Om de höra och tjena honom, så skola de i godom dagom gamle varda, och lefva med lust.

12 por, në rast se nuk e dëgjojnë, do të vdesin nga shpata, do të vdesin pa ardhur në vete.

Höra de icke, så skola de falla för svärd, och förgås förr än de varda det varse.

13 Por të pabesët nga zemra mbledhin zemërimin, nuk bërtasin për të kërkuar ndihmë,

De skrymtare, när vreden kommer uppå dem, ropa de intet, när de fångne ligga;

14 kështu ata vdesin ende të rinj, dhe jeta e tyre mbaron midis Sodomitëve.

Så skall deras själ dö med qval, och deras lif ibland bolare.

15 Perëndia çliron të pikëlluarit me anë të pikëllimit të tyre dhe u hap veshët me anë të fatkeqësisë.

Men den arma skall han, hjelpa utu hans armod, och öppnar dem arma örat i bedröfvelsen.

16 Ai dëshiron të të largojë edhe ty nga kafshimi i fatkeqësisë, që të të çojë në një vend të gjerë pa kufizim, me një tryezë të shtruar me ushqime të shijshme.

Han skall taga dig utur ångestens vida mun, den ingen botten hafver, och ditt bord skall hafva ro, uppfyldt med allt godt.

17 Por ti je mbushur me mendimin e njeriut të keq, dhe gjykimi e drejtësia do të të kapin.

Men du gör de ogudaktigas sak godan, så att deras sak och rätt blifver behållen.

18 Në rast se ekziston zemërimi, ki kujdes që ai të mos të të fshijë me një goditje të vetme, sepse një shumë e madhe parash nuk do të mund të largonte.

Se till, om icke otålighet hafver rört dig i qvalena; eller stora gåfvor icke hafva böjt dig.

19 Vallë a do t’i çmojë pasuritë e tua, kur ai ka ar dhe të gjitha burimet e fuqisë?

Menar du, att din väldighet skall bestå kunna utan bedröfvelse; eller eljest någon starkhet eller förmåga?

20 Mos dëshiro natën, gjatë së cilës njerëzia çohet larg nga vendi i saj.

Du torf icke begära nattena till att öfverfalla menniskorna i deras rum.

21 Ki kujdes të mos anosh nga paudhësia, sepse ti ke preferuar këtë pikëllim.

Vakta dig, och vänd dig icke till det orätt är, såsom du för jämmers skull dig företagit hafver.

22 Ja, Perëndia ka shkëlqyer në fuqinë e tij; kush mund të na mësojë si ai?

Si, Gud är för hög i sine kraft; ho är en lagförare såsom han är?

23 Vallë, kush mund t’i imponojë rrugën që duhet ndjekur dhe kush mund t’i thotë: “Ti ke bërë keq”?

Ho vill hemsöka öfver honom hans väg? Och ho vill säga till honom: Du gör orätt?

24 Kujtohu të lartësosh veprat e tij, që njerëzit i kanë kënduar;

Tänk uppå, att du intet vetst hans verk, såsom menniskorna sjunga.

25 tërë njerëzit i admirojnë, vdekatari mund t’i soditë nga larg.

Ty alla menniskor se det, menniskorna se det fjerran.

26 Po, Perëndia është i madh, por ne nuk e njohim, dhe numri i viteve të tij është i panjohshëm.

Si, Gud är stor och okänd; hans åratal kan ingen utfråga.

27 Ai tërheq atje lart pikat e ujit në formë avulli, i cili dëndësohet pastaj në shi,

Han gör vattnet till små droppar, och drifver sina skyar samman till regn;

28 që retë zbrazin dhe lëshojnë mbi njeriun në sasi të madhe.

Så att skyarna flyta, och drypa fast uppå menniskorna.

29 Kush mund të kuptojë shtjellimin e reve, shungullimën që shpërthen në çadrën e tij?

Då han tager sig före att skingra sina skyar, och tager sitt täckelse bort;

30 Ja, ai përhap rreth vetes dritën e tij dhe mbulon thellësitë e detit.

Si, så utbreder han sitt ljus öfver dem, och öfvertäcker hafvet, dädan de komma.

31 Me anë të tyre dënon popujt dhe jep ushqime me shumicë.

Ty dermed dömer han folket, och gifver dem mat tillfyllest.

32 Mbulon duart me rrufetë dhe i urdhëron ato të godasin shenjën.

Han håller händerna före, och betäcker ljuset, och bjuder thy, att det skall igenkomma.

33 Bubullima flet për të, edhe bagëtia e ndjen furtunën që po vjen.

Om det samma förkunnar hans herde, och hans boskap om skyn.