Jobi 36

1 Elihu vazhdoi edhe më, duke thënë:

Natovo’ i Eliho ty hoe:

2 “Prit edhe pak dhe do të të tregoj që ka ende gjëra për të thënë nga ana e Perëndisë.

Iheveo hey raho le hitoroako te mbe aman-ko volañeñe hañonjonañe an’Andrianañahare.

3 Do ta sjell larg atë që di dhe do t’i jap hak atij që më ka krijuar.

Hitoha hilala tsietoitane añe raho, tolorako havantañañe i Mpitsene ahiy.

4 Sigurisht fjalët e mia nuk janë të rreme; para teje ke një njeri me njohuri të përsosur.

Toe aman-kila o entakoo; vaho ama’o i aman-kilala fonitsey.

5 Ja, Perëndia është i fuqishëm, por nuk përçmon njeri; është i fuqishëm në forcën e diturisë së tij.

Inao maozatse t’i Andrianañahare, naho tsy mirihy; ie fatratse an-kaozaram-paharofoanañe.

6 Ai nuk e lë të jetojë njeriun e keq dhe u siguron drejtësinë të shtypurve.

Tsy tana’e ho veloñe o tsereheñeo, fe omei’e to ty tso-troke.

7 Nuk i heq sytë nga të drejtët, por bën që të ulen për gjithnjë me mbretërit mbi fronin; kështu ata rrinë lart.

Tsy asita’e amo vantañeo o fihaino’eo; fa ampiambesare’e ho nainai’e amo mpanjaka am-piambesa’eo, vaho onjone’e.

8 Por në rast se janë të lidhur me zinxhira dhe të mbajtur me veriga pikëllimi,

Aa ie mirohy an-tsilisily, naho nivahoran-kasotriañe,

9 atëherë u tregon veprat e tyre dhe shkeljet e tyre, sepse u është rritur mendja.

le itaroña’e o sata’ iareoo naho o fiolà’ iareoo, te mitakeboke.

10 Kështu ai ua hap veshët për t’u ndrequr dhe i nxit të largohen nga e keqja.

Sokafe’e hianatse o ravembiao, vaho lilie’e te hiambohoa’ iareo o tsy havokarañeo.

11 Në rast se ata e dëgjojnë dhe nënshtrohen, do t’i mbarojnë ditët e tyre në mirëqënie dhe vitet e tyre në gëzime;

Ie mañaoñe naho mitoroñ’aze, le amam-bokatse ty higadoña’ o andro’eo vaho am-pierañerañañe o tao’eo.

12 por, në rast se nuk e dëgjojnë, do të vdesin nga shpata, do të vdesin pa ardhur në vete.

F’ie tsy mañaoñe, le ho zamanem-pibara, hiantantiritse tsy aman-kilala,

13 Por të pabesët nga zemra mbledhin zemërimin, nuk bërtasin për të kërkuar ndihmë,

ie mañaja si-manty, tsy aman-Kàke an-troke; tsy mikaike olotse te rohiza’e.

14 kështu ata vdesin ende të rinj, dhe jeta e tyre mbaron midis Sodomitëve.

Robak’ an-katora’e ty sandri’iareo, ty fiai’ iareo an-karapiloan-do.

15 Perëndia çliron të pikëlluarit me anë të pikëllimit të tyre dhe u hap veshët me anë të fatkeqësisë.

Haha’e am-pisotria’e ty misotry; anokafa’e ravembia i forekekeñey.

16 Ai dëshiron të të largojë edhe ty nga kafshimi i fatkeqësisë, që të të çojë në një vend të gjerë pa kufizim, me një tryezë të shtruar me ushqime të shijshme.

Eka, tinao’e boak’ an-jitse rehe mb’an-tameañe tsy aman-tindry; naho lifo-tsafo’e ty hazotso am-pandambaña’o eo.

17 Por ti je mbushur me mendimin e njeriut të keq, dhe gjykimi e drejtësia do të të kapin.

F’ie nañeneke ty fizakañe o rati-tserekeo; fiihine’ ty zaka naho ty hatò.

18 Në rast se ekziston zemërimi, ki kujdes që ai të mos të të fshijë me një goditje të vetme, sepse një shumë e madhe parash nuk do të mund të largonte.

Itaò tsy hanigìk’ azo hañivañiva ty habosehañe, vaho apoho tsy hampitsile azo ty habeim-bokàñe.

19 Vallë a do t’i çmojë pasuritë e tua, kur ai ka ar dhe të gjitha burimet e fuqisë?

Hahatohañ’azo tsy ho am-poheke hao o vara’oo? ndra ze hene hafatraran-kaozara’o?

20 Mos dëshiro natën, gjatë së cilës njerëzia çohet larg nga vendi i saj.

Ko salalaeñe ty haleñe, ie aitoañe an-toe’e ondatio.

21 Ki kujdes të mos anosh nga paudhësia, sepse ti ke preferuar këtë pikëllim.

Miambena, tsy hitoliha’o ty haratiañe; toe ie ty nijoboñe’o, fa tsy hasotriañe.

22 Ja, Perëndia ka shkëlqyer në fuqinë e tij; kush mund të na mësojë si ai?

Inao! onjoñe’ ty haozara’e t’i Andrianañahare Ia ty mpañoke mañirinkiriñe Aze?

23 Vallë, kush mund t’i imponojë rrugën që duhet ndjekur dhe kush mund t’i thotë: “Ti ke bërë keq”?

Ia ty nanendre ty lala homb’e? Ia ty mahafivolañe ty hoe: Tsy soa o nanoe’oo?

24 Kujtohu të lartësosh veprat e tij, që njerëzit i kanë kënduar;

Tiahio hey ty hañonjonañe o fitoloña’eo, o fisaboa’ ondatio.

25 tërë njerëzit i admirojnë, vdekatari mund t’i soditë nga larg.

Hene nahaisake ondatio; talakesa’ ondaty an-tsietoitaneo

26 Po, Perëndia është i madh, por ne nuk e njohim, dhe numri i viteve të tij është i panjohshëm.

Inao! jabahinake t’i Andrianañahare, tsy taka’ ty hilalan-tika; tsy hay volilieñe ty ia’ o tao’eo.

27 Ai tërheq atje lart pikat e ujit në formë avulli, i cili dëndësohet pastaj në shi,

Aonjo’e o pilipiton-dranoo; ampanjaria’e orañe i evoñey;

28 që retë zbrazin dhe lëshojnë mbi njeriun në sasi të madhe.

Le ampikojojoahe’ o rahoñeo, hitsopatsopake, hañerek’ am’ondatio.

29 Kush mund të kuptojë shtjellimin e reve, shungullimën që shpërthen në çadrën e tij?

Hete! Ia ty maharofoanañe ty fiboelea’ o rahoñeo? ty fangotroha’ i sokemitraha’ey?

30 Ja, ai përhap rreth vetes dritën e tij dhe mbulon thellësitë e detit.

Oniño te ampivarakaihe’e ama’e o fitsipela’eo vaho ampoa’e ty vaha’ i riakey.

31 Me anë të tyre dënon popujt dhe jep ushqime me shumicë.

Ie ro izaka’e ondatio; naho añeneña’e mahakama.

32 Mbulon duart me rrufetë dhe i urdhëron ato të godasin shenjën.

Safora’e helatse o fità’eo, naho lilie’e hitomboke.

33 Bubullima flet për të, edhe bagëtia e ndjen furtunën që po vjen.

Mitalily aze i ampi’ey, amo añombeo t’ie ho avy.