Jobi 36

1 Elihu vazhdoi edhe më, duke thënë:

Addens quoque Eliu, hæc locutus est:

2 “Prit edhe pak dhe do të të tregoj që ka ende gjëra për të thënë nga ana e Perëndisë.

Sustine me paululum, et indicabo tibi: adhuc enim habeo quod pro Deo loquar.

3 Do ta sjell larg atë që di dhe do t’i jap hak atij që më ka krijuar.

Repetam scientiam meam a principio, et operatorem meum probabo iustum.

4 Sigurisht fjalët e mia nuk janë të rreme; para teje ke një njeri me njohuri të përsosur.

Vere enim absque mendacio sermones mei, et perfecta scientia probabitur tibi.

5 Ja, Perëndia është i fuqishëm, por nuk përçmon njeri; është i fuqishëm në forcën e diturisë së tij.

Deus potentes non abiicit, cum et ipse sit potens.

6 Ai nuk e lë të jetojë njeriun e keq dhe u siguron drejtësinë të shtypurve.

Sed non salvat impios, et iudicium pauperibus tribuit.

7 Nuk i heq sytë nga të drejtët, por bën që të ulen për gjithnjë me mbretërit mbi fronin; kështu ata rrinë lart.

Non auferet a iusto oculos suos, et reges in solio collocat in perpetuum, et illi eriguntur.

8 Por në rast se janë të lidhur me zinxhira dhe të mbajtur me veriga pikëllimi,

Et si fuerint in catenis, et vinciantur funibus paupertatis.

9 atëherë u tregon veprat e tyre dhe shkeljet e tyre, sepse u është rritur mendja.

Indicabit eis opera eorum, et scelera eorum, quia violenti fuerunt.

10 Kështu ai ua hap veshët për t’u ndrequr dhe i nxit të largohen nga e keqja.

Revelabit quoque aurem eorum, ut corripiat: et loquetur, ut revertantur ab iniquitate.

11 Në rast se ata e dëgjojnë dhe nënshtrohen, do t’i mbarojnë ditët e tyre në mirëqënie dhe vitet e tyre në gëzime;

Si audierint et observaverint, complebunt dies suos in bono, et annos suos in gloria:

12 por, në rast se nuk e dëgjojnë, do të vdesin nga shpata, do të vdesin pa ardhur në vete.

Si autem non audierint, transibunt per gladium, et consumentur in stultitia.

13 Por të pabesët nga zemra mbledhin zemërimin, nuk bërtasin për të kërkuar ndihmë,

Simulatores et callidi provocant iram Dei, neque clamabunt cum vincti fuerint.

14 kështu ata vdesin ende të rinj, dhe jeta e tyre mbaron midis Sodomitëve.

Morietur in tempestate anima eorum, et vita eorum inter effeminatos.

15 Perëndia çliron të pikëlluarit me anë të pikëllimit të tyre dhe u hap veshët me anë të fatkeqësisë.

Eripiet de angustia sua pauperem, et revelabit in tribulatione aurem eius.

16 Ai dëshiron të të largojë edhe ty nga kafshimi i fatkeqësisë, që të të çojë në një vend të gjerë pa kufizim, me një tryezë të shtruar me ushqime të shijshme.

Igitur salvabit te de ore angusto latissime, et non habente fundamentum subter se: requies autem mensæ tuæ erit plena pinguedine.

17 Por ti je mbushur me mendimin e njeriut të keq, dhe gjykimi e drejtësia do të të kapin.

Causa tua quasi impii iudicata est, causam iudiciumque recipies.

18 Në rast se ekziston zemërimi, ki kujdes që ai të mos të të fshijë me një goditje të vetme, sepse një shumë e madhe parash nuk do të mund të largonte.

Non te ergo superet ira, ut aliquem opprimas: nec multitudo donorum inclinet te.

19 Vallë a do t’i çmojë pasuritë e tua, kur ai ka ar dhe të gjitha burimet e fuqisë?

Depone magnitudinem tuam absque tribulatione, et omnes robustos fortitudine.

20 Mos dëshiro natën, gjatë së cilës njerëzia çohet larg nga vendi i saj.

Ne protrahas noctem, ut ascendant populi pro eis.

21 Ki kujdes të mos anosh nga paudhësia, sepse ti ke preferuar këtë pikëllim.

Cave ne declines ad iniquitatem: hanc enim cœpisti sequi post miseriam.

22 Ja, Perëndia ka shkëlqyer në fuqinë e tij; kush mund të na mësojë si ai?

Ecce, Deus excelsus in fortitudine sua, et nullus ei similis in legislatoribus.

23 Vallë, kush mund t’i imponojë rrugën që duhet ndjekur dhe kush mund t’i thotë: “Ti ke bërë keq”?

Quis poterit scrutari vias eius? aut quis potest ei dicere: Operatus es iniquitatem?

24 Kujtohu të lartësosh veprat e tij, që njerëzit i kanë kënduar;

Memento quod ignores opus eius, de quo cecinerunt viri.

25 tërë njerëzit i admirojnë, vdekatari mund t’i soditë nga larg.

Omnes homines vident eum, unusquisque intuetur procul.

26 Po, Perëndia është i madh, por ne nuk e njohim, dhe numri i viteve të tij është i panjohshëm.

Ecce, Deus magnus vincens scientiam nostram: numerus annorum eius inæstimabilis.

27 Ai tërheq atje lart pikat e ujit në formë avulli, i cili dëndësohet pastaj në shi,

Qui aufert stillas pluviæ, et effundit imbres ad instar gurgitum.

28 që retë zbrazin dhe lëshojnë mbi njeriun në sasi të madhe.

Qui de nubibus fluunt, quæ prætexunt cuncta desuper.

29 Kush mund të kuptojë shtjellimin e reve, shungullimën që shpërthen në çadrën e tij?

Si voluerit extendere nubes quasi tentorium suum,

30 Ja, ai përhap rreth vetes dritën e tij dhe mbulon thellësitë e detit.

Et fulgurare lumine suo desuper, cardines quoque maris operiet.

31 Me anë të tyre dënon popujt dhe jep ushqime me shumicë.

Per hæc enim iudicat populos, et dat escas multis mortalibus.

32 Mbulon duart me rrufetë dhe i urdhëron ato të godasin shenjën.

In manibus abscondit lucem, et præcepit ei ut rursus adveniat.

33 Bubullima flet për të, edhe bagëtia e ndjen furtunën që po vjen.

Annunciat de ea amico suo, quod possessio eius sit, et ad eam possit ascendere.