Jobi 36

1 Elihu vazhdoi edhe më, duke thënë:

Kaj plue parolis Elihu, kaj diris:

2 “Prit edhe pak dhe do të të tregoj që ka ende gjëra për të thënë nga ana e Perëndisë.

Atendu ankoraŭ iom; mi montros al vi, Ĉar mi havas ankoraŭ kion paroli pro Dio.

3 Do ta sjell larg atë që di dhe do t’i jap hak atij që më ka krijuar.

Mi prenos mian scion de malproksime, Kaj mi montros, ke mia Kreinto estas prava.

4 Sigurisht fjalët e mia nuk janë të rreme; para teje ke një njeri me njohuri të përsosur.

Ĉar vere miaj vortoj ne estas mensogaj; Homo sincera estas antaŭ vi.

5 Ja, Perëndia është i fuqishëm, por nuk përçmon njeri; është i fuqishëm në forcën e diturisë së tij.

Vidu, Dio estas potenca, kaj tamen Li neniun malŝatas; Li estas potenca per la forto de la koro.

6 Ai nuk e lë të jetojë njeriun e keq dhe u siguron drejtësinë të shtypurve.

Al malpiulo Li ne permesas vivi, Kaj al mizeruloj Li donas justecon.

7 Nuk i heq sytë nga të drejtët, por bën që të ulen për gjithnjë me mbretërit mbi fronin; kështu ata rrinë lart.

Li ne forturnas de virtuloj Siajn okulojn, Sed kun reĝoj sur trono Li sidigas ilin por ĉiam, Por ke ili estu altaj.

8 Por në rast se janë të lidhur me zinxhira dhe të mbajtur me veriga pikëllimi,

Kaj se ili estas ligitaj per ĉenoj, Malliberigitaj mizere per ŝnuroj,

9 atëherë u tregon veprat e tyre dhe shkeljet e tyre, sepse u është rritur mendja.

Tiam Li montras al ili iliajn farojn kaj kulpojn, Kiel grandaj ili estas.

10 Kështu ai ua hap veshët për t’u ndrequr dhe i nxit të largohen nga e keqja.

Li malfermas ilian orelon por la moralinstruo, Kaj diras, ke ili deturnu sin de malbonagoj.

11 Në rast se ata e dëgjojnë dhe nënshtrohen, do t’i mbarojnë ditët e tyre në mirëqënie dhe vitet e tyre në gëzime;

Se ili obeas kaj servas al Li, Tiam ili finas siajn tagojn en bono Kaj siajn jarojn en stato agrabla;

12 por, në rast se nuk e dëgjojnë, do të vdesin nga shpata, do të vdesin pa ardhur në vete.

Sed se ili ne obeas, Tiam ili pereas per glavo Kaj mortas en malprudento.

13 Por të pabesët nga zemra mbledhin zemërimin, nuk bërtasin për të kërkuar ndihmë,

La hipokrituloj portas en si koleron; Ili ne vokas, kiam Li ilin ligis;

14 kështu ata vdesin ende të rinj, dhe jeta e tyre mbaron midis Sodomitëve.

Ilia animo mortas en juneco, Kaj ilia vivo pereas inter la malĉastuloj.

15 Perëndia çliron të pikëlluarit me anë të pikëllimit të tyre dhe u hap veshët me anë të fatkeqësisë.

Li savas la suferanton en lia mizero, Kaj per la sufero Li malfermas ilian orelon.

16 Ai dëshiron të të largojë edhe ty nga kafshimi i fatkeqësisë, që të të çojë në një vend të gjerë pa kufizim, me një tryezë të shtruar me ushqime të shijshme.

Ankaŭ vin Li elkondukus el la suferoj En spacon vastan, kie ne ekzistas premateco; Kaj vi havus pacon ĉe via tablo, plena de grasaĵoj.

17 Por ti je mbushur me mendimin e njeriut të keq, dhe gjykimi e drejtësia do të të kapin.

Sed vi fariĝis plena de kulpoj de malvirtulo; Kulpo kaj juĝo tenas sin kune.

18 Në rast se ekziston zemërimi, ki kujdes që ai të mos të të fshijë me një goditje të vetme, sepse një shumë e madhe parash nuk do të mund të largonte.

Via kolero ne forlogu vin al mokado, Kaj grandeco de elaĉeto ne deklinu vin.

19 Vallë a do t’i çmojë pasuritë e tua, kur ai ka ar dhe të gjitha burimet e fuqisë?

Ĉu Li atentos vian riĉecon? Ne, nek oron, nek forton aŭ potencon.

20 Mos dëshiro natën, gjatë së cilës njerëzia çohet larg nga vendi i saj.

Ne strebu al tiu nokto, Kiu forigas popolojn de ilia loko.

21 Ki kujdes të mos anosh nga paudhësia, sepse ti ke preferuar këtë pikëllim.

Gardu vin, ne kliniĝu al malpieco; Ĉar tion vi komencis pro la mizero.

22 Ja, Perëndia ka shkëlqyer në fuqinë e tij; kush mund të na mësojë si ai?

Vidu, Dio estas alta en Sia forto. Kiu estas tia instruanto, kiel Li?

23 Vallë, kush mund t’i imponojë rrugën që duhet ndjekur dhe kush mund t’i thotë: “Ti ke bërë keq”?

Kiu povas preskribi al Li vojon? Kaj kiu povas diri: Vi agis maljuste?

24 Kujtohu të lartësosh veprat e tij, që njerëzit i kanë kënduar;

Memoru, ke vi honoru Liajn farojn, Pri kiuj kantas la homoj.

25 tërë njerëzit i admirojnë, vdekatari mund t’i soditë nga larg.

Ĉiuj homoj ilin vidas; Homo rigardas ilin de malproksime.

26 Po, Perëndia është i madh, por ne nuk e njohim, dhe numri i viteve të tij është i panjohshëm.

Vidu, Dio estas granda kaj nekonata; La nombro de Liaj jaroj estas neesplorebla.

27 Ai tërheq atje lart pikat e ujit në formë avulli, i cili dëndësohet pastaj në shi,

Kiam Li malgrandigas la gutojn de akvo, Ili verŝiĝas pluve el la nebulo;

28 që retë zbrazin dhe lëshojnë mbi njeriun në sasi të madhe.

Verŝiĝas la nuboj Kaj gutas sur multe da homoj.

29 Kush mund të kuptojë shtjellimin e reve, shungullimën që shpërthen në çadrën e tij?

Kaj kiam Li intencas etendi la nubojn Kiel tapiŝojn de Sia tendo,

30 Ja, ai përhap rreth vetes dritën e tij dhe mbulon thellësitë e detit.

Tiam Li etendas sur ilin Sian lumon Kaj kovras la radikojn de la maro.

31 Me anë të tyre dënon popujt dhe jep ushqime me shumicë.

Ĉar per ili Li juĝas la popolojn Kaj donas ankaŭ manĝaĵon abunde.

32 Mbulon duart me rrufetë dhe i urdhëron ato të godasin shenjën.

Per la manoj Li kovras la lumon Kaj ordonas al ĝi aperi denove.

33 Bubullima flet për të, edhe bagëtia e ndjen furtunën që po vjen.

Antaŭdiras pri ĝi ĝia bruo, Kaj eĉ la brutaroj, kiam ĝi alproksimiĝas.