Jobi 33

1 “Tani pra, Job, dëgjo atë që kam për të thënë dhe vëru veshin gjithë fjalëve të mia!

Èuj dakle, Jove, besjedu moju, i slušaj sve rijeèi moje.

2 Ja, unë po hap gojën dhe gjuha ime flet në gojën time.

Evo, sad otvoram usta svoja; govori jezik moj u ustima mojim.

3 Fjalët e mia burojnë nga një zemër e drejtë, buzët e mia do të thonë njohuri të pastra.

Po pravom srcu mom biæe rijeèi moje, i misao èistu izreæi æe usne moje.

4 Fryma e Perëndisë më ka krijuar dhe fryma e të Plotfuqishmit më jep jetë.

Duh Božji stvorio me je, i dah svemoguæega dao mi je život.

5 Në rast se mundesh, m’u përgjigj; përgatitu gjithashtu të mbrosh pozitat e tua.

Ako možeš, odgovori mi, pripravi se i stani mi nasuprot.

6 Ja, unë jam i barabartë me ty përpara Perëndisë; edhe unë jam formuar nga argjili.

Evo, ja æu biti mjesto Boga, kao što si rekao; od kala sam naèinjen i ja.

7 Ja, asnjë frikë nga unë nuk duhet të të lemerisë, dhe dora ime nuk do të rëndojë mbi ty.

Eto, strah moj neæe te strašiti, i ruka moja neæe te tištati.

8 Por ti u ke thënë veshëve të mi dhe dëgjova tingullin e fjalëve të tua, që thonin:

Rekao si dakle preda mnom, i èuo sam glas tvojih rijeèi:

9 “Una jam i pastër, pa mëkat; jam i pafajmë, nuk ka asnjë faj tek unë.

Èist sam, bez grijeha, prav sam i nema bezakonja na meni.

10 Por Perëndia gjen kundër meje shkaqe armiqësie dhe më konsideron armikun e tij;

Evo, traži zadjevicu sa mnom, drži me za svoga neprijatelja.

11 i fut këmbët e mia në pranga dhe kqyr gjithë hapat e mia”.

Meæe u klade noge moje, vreba po svijem stazama mojim.

12 Mirë, pra, unë të them se këtu nuk ke të drejtë, sepse Perëndia është më i madh se njeriu.

Eto, u tom nijesi pravedan, odgovaram ti; jer je Bog veæi od èovjeka.

13 Pse hahesh me të, kur ai nuk jep llogari për asnjë nga veprimet e tij?

Zašto se preš s njim, što za sva djela svoja ne odgovara?

14 Në fakt Perëndia flet në një mënyrë apo në një tjetër por njeriu nuk e vë re:

Jedanput govori Bog i dva puta; ali èovjek ne pazi.

15 në një ëndërr, në një vegim të natës, kur një gjumë i rëndë i zë njerëzit, kur dremitin në shtretërit e tyre.

U snu, u utvari noænoj, kad tvrd san padne na ljude, kad spavaju u postelji,

16 Atëherë ai hap veshët e njerëzve dhe vulos paralajmërimet që u bën,

Tada otvora uho ljudima i nauku im zapeèaæava,

17 për ta larguar njeriun nga veprimet e tij dhe për ta mbajtur larg nga kryelartësia,

Da bi odvratio èovjeka od djela njegova, i zaklonio od njega oholost;

18 për të shpëtuar shpirtin e tij nga gropa dhe për të penguar që jeta e tij të mbarojë nga shpata.

Da bi saèuvao dušu njegovu od jame, i život njegov da ne naiðe na maè.

19 Njeriu paralajmërohet gjithashtu me dhembjen në shtratin e vet dhe me torturën e pandërprerë të kockave të tij,

I kara ga bolovima na postelji njegovoj, i sve kosti njegove teškom bolešæu.

20 aq sa i neveritet buka dhe madje edhe ushqimet më të shijshme.

Tako da se životu njegovu gadi hljeb i duši njegovoj jelo najmilije;

21 Mishi konsumohet sa mbyll e hap sytë, ndërsa kockat e tij, që më parë nuk dukeshin, tani dalin jashtë;

Nestaje tijela njegova naoèigled, i izmalaju se kosti njegove, koje se prije nijesu vidjele,

22 kështu shpirti i tij i afrohet gropës dhe jeta e tij atyre që sjellin vdekjen.

I duša se njegova približuje grobu, i život njegov smrti.

23 Por në rast se pranë tij ka një engjëll, një interpret, një i vetëm ndër një mijë, që t’i tregojë njeriut detyrën e tij.

Ako ima glasnika, tumaèa, jednoga od tisuæe, koji bi kazao èovjeku dužnost njegovu,

24 Perëndisë i vjen keq për të dhe thotë: “Kurseje që të mos zbresë në gropë; gjeta shpengimin për të”.

Tada æe se smilovati na nj, i reæi æe: izbavi ga da ne otide u grob; našao sam otkup.

25 Atëherë mishi i tij do të bëhet më i freskët se kur ishte fëmijë dhe ai do të kthehet në ditët e rinisë së tij.

I pomladiæe se tijelo njegovo kao u djeteta, i povratiæe se na dane mladosti svoje,

26 Do t’i lutet fort Perëndisë, do të gjejë hir pranë tij dhe do të mund të sodisë fytyrën e tij me gëzim, sepse Perëndia do ta ketë rivendosur njeriun në drejtësinë e tij.

Moliæe se Bogu, i pomilovaæe ga, i gledaæe lice njegovo radujuæi se, i vratiæe èovjeku po pravdi njegovoj.

27 Duke iu drejtuar njerëzve, do të thotë: “Kam mëkatuar dhe kam shkelur drejtësinë, dhe nuk u ndëshkova siç e meritoja.

Gledajuæi ljudi reæi æe: bijah zgriješio, i što je pravo izvrnuo, ali mi ne pomože.

28 Perëndia i ka shpenguar shpirtin tim, që të mos zbriste në gropë dhe jeta ime mund të shohë dritën”.

On izbavi dušu moju da ne otide u jamu, i život moj da gleda svjetlost.

29 Ja, Perëndia e bën këtë dy herë, tri herë me njeriun,

Gle, sve ovo èini Bog dva puta i tri puta èovjeku,

30 për të shpëtuar shpirtin e tij nga gropa dhe për ta ndriçuar me dritën e jetës.

Da bi povratio dušu njegovu od jame, da bi ga obasjavala svjetlost živijeh.

31 Ki kujdes, Jobi, dëgjomë; rri në heshtje, dhe unë do të flas.

Pazi, Jove, slušaj me, muèi, da ja govorim.

32 Në qoftë se ke diçka për të thënë, përgjigjmu, folë, sepse do të dëshiroja të të jepja të drejtë.

Ako imaš što reæi, odgovori mi; govori, jer sam te rad opravdati;

33 Përndryshe dëgjomë; hesht dhe unë do të të mësoj diturinë”.

Ako li ne, slušaj ti mene; muèi, i nauèiæu te mudrosti.