Jobi 32

1 Atëherë këta tre njerëz nuk iu përgjigjën më Jobit, sepse ai e ndjente veten të drejtë.

Kaj tiuj tri viroj ĉesis respondi al Ijob, ĉar li opiniis sin prava.

2 Por zemërimi i Elihut, birit të Barakelit, Buzitit, nga fisi i Ramit, u ndez kundër Jobit; zemërimi i tij u ndez, sepse ai e quante veten e tij të drejtë më tepër se Perëndia.

Tiam ekflamis la kolero de Elihu, filo de Baraĥel, Buzano, el la familio de Ram. Kontraŭ Ijob ekflamis lia kolero pro tio, ke li opiniis sin pli prava ol Dio;

3 Zemërimi i tij u ndez edhe kundër tre miqve të tij, sepse nuk kishin gjetur përgjigjen e drejtë, megjithëse e dënonin Jobin.

kaj kontraŭ liaj tri amikoj ekflamis lia kolero pro tio, ke ili ne trovis respondon kaj akuzis Ijobon.

4 Elihu kishte pritur për t’i folur Jobit, sepse ata ishin më të moshuar se ai.

Elihu atendis, dum ili parolis kun Ijob, ĉar ili estis pli aĝaj ol li.

5 Por kur Elihu u bind që në gojën e këtyre tre njerëzve nuk kishte më përgjigje, ai u zemërua.

Sed kiam Elihu vidis, ke ne troviĝas respondo en la buŝo de la tri viroj, ekflamis lia kolero.

6 Kështu Elihu, bir i Barakelit, Buzitit, mori fjalën dhe tha: “Unë jam akoma i ri me moshë dhe ju jeni pleq; prandaj ngurrova dhe pata frikë t’ju parashtroj mendimin tim.

Kaj ekparolis Elihu, filo de Baraĥel, la Buzano, kaj diris: Mi estas juna, kaj vi estas maljunuloj; Tial mi hezitis kaj timis eldiri al vi mian opinion.

7 Thoja: “Do të flasë mosha dhe numri i madh i viteve do t’u mësojë diturinë”.

Mi pensis: La aĝo parolu, Kaj la jarmulto montru saĝon.

8 Por te njeriu ka një frymë, dhe është fryma i të Plotfuqishmit që i jep zgjuarsinë.

Sed la spirito en la homoj kaj la spiro de la Plejpotenculo Donas al ili prudenton.

9 Nuk janë detyrimisht të mëdhenjtë që kanë diturinë ose pleqtë që kuptojnë drejtësinë.

Ne la grandaj estas la plej prudentaj, Kaj ne la maljunuloj sole scias juĝi,

10 Prandaj them: Dëgjomëni, do të shtroj edhe unë mendimin tim.

Tial mi diras: Aŭskultu min; Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

11 Ja, prita fjalimet tuaja, dëgjova argumentat tuaja, ndërsa kërkonit të thonit diçka.

Jen mi atendis viajn vortojn, Mi atentis vian kompetentecon, Ĝis vi trovos la ĝustan parolon.

12 Ju kam ndjekur me vëmendje, dhe ja, asnjëri prej jush nuk e bindi Jobin ose nuk iu përgjigj fjalëve të tij.

Sed atentante vin, mi vidis, Ke neniu el vi donas al Ijob moralinstruon, Respondante al liaj paroloj.

13 Mos thoni, pra: “Kemi gjetur diturinë; vetëm Perëndia mund ta mundë plotësisht, por jo njeriu!”.

Ne diru: Ni trovis la saĝon. Dio instruu lin, ne homo.

14 Ai nuk i ka drejtuar fjalimet e tij kundër meje, prandaj nuk do t’i përgjigjem me fjalët tuaja.

Li ne direktis al mi siajn vortojn, Kaj per viaj diroj mi ne respondos al li.

15 Janë hutuar, nuk përgjigjen më, nuk gjejnë fjalë.

Ili perdis la kuraĝon, ili ne plu respondis; Mankas al ili vortoj.

16 Duhet të pres akoma, sepse nuk flasin më, rrinë aty pa dhënë asnjë përgjigje.

Mi atendis, ĝis ili ĉesos paroli; Sed ĉar ili haltis kaj ne plu respondis,

17 Do të paraqes edhe unë pjesën time, do të shtroj edhe unë mendimin tim.

Tial ankaŭ mi de mia flanko respondos, Mi ankaŭ eldiros mian opinion.

18 Sepse kam plot fjalë dhe fryma përbrenda më detyron.

Ĉar mi estas plena de vortoj; La spirito de mia interno min premas.

19 Ja, gjiri im është si vera që nuk ka një shfrim, si shakujt e rinj, gati për të plasur.

Mia interno estas kiel vino ŝtopfermita, Kiu krevigas novan felsakon.

20 Do të flas, pra, për të pasur një lehtësim të vogël, do të hap buzët dhe do të përgjigjem.

Mi ekparolos, kaj tiam fariĝos al mi pli facile; Mi malfermos mian buŝon, kaj mi respondos.

21 Tani më lejoni të flas pa treguar anësi me asnjë dhe pa i bërë lajka kurrkujt;

Mi ne atentos la vizaĝon de persono, Kaj mi ne flatos al homo;

22 sepse unë nuk di të bëj lajka, përndryshe Krijuesi im do të më hiqte shpejt nga mesi”.

Ĉar mi ne povoscias flati; Aliokaze pereigu min mia Kreinto.