Jobi 31

1 “Unë kisha bërë një besëlidhje me sytë e mi; si mund ta fiksoja, pra, shikimin mbi një virgjëreshë?

Eu fiz um pacto com meus olhos; como, pois, eu olharia com cobiça para a virgem?

2 Cili është fati që më ka caktuar Perëndia nga atje lart dhe trashëgimia e të Plotfuqishmit nga vendet e larta?

Pois qual é a porção [dada] por Deus acima, e a herança [dada] pelo Todo-Poderoso das alturas?

3 A nuk është vallë fatkeqësia për njeriun e çoroditur dhe mjerimi për atë që kryen të keqen?

Por acaso a calamidade não é para o perverso, e o desastre para os que praticam injustiça?

4 Nuk i shikon ai tërë rrugët e mia dhe nuk i numëron të gjitha hapat që bëj?

Por acaso ele não vê meus caminhos, e conta todos os meus passos?

5 Në rast se kam vepruar me falsitet, ose në rast se këmba ime është shpejtuar të ndjekë mashtrimin,

Se eu andei com falsidade, e se meu pé se apressou para o engano,

6 le të më peshojë me një peshore të saktë, dhe Perëndia do ta njohë ndershmërinë time.

Pese-me ele em balanças justas, e Deus saberá minha integridade.

7 Në qoftë se hapat e mia kanë dalë nga rruga e drejtë, dhe në qoftë se zemra ime ka ndjekur sytë e mi, apo në se ndonjë njollë u është ngjitur duarve të mia,

Se meus passos se desviaram do caminho, e meu coração seguiu meus olhos, e se algo se apegou às minhas mãos,

8 le të mbjell unë dhe një tjetër të hajë, dhe pasardhësit e mi u çrrënjofshin.

Que eu semeie, e outro coma; e meus produtos sejam arrancados.

9 Në rast se zemra ime është mashtruar nga një grua dhe kam përgjuar në portën e të afërmit tim,

Se foi meu coração se deixou seduzir por [alguma] mulher, ou se estive espreitei à porta de meu próximo,

10 gruaja ime le të bluajë për një tjetër dhe të tjerë u përkulshin mbi të.

Que minha mulher moa para outro, e outros se encurvem sobre ela.

11 Sepse kjo do të ishte një mbrapshti, një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët,

Pois tal seria um crime vergonhoso, e delito [a ser sentenciado por] juízes.

12 një zjarr që konsumon deri në Abadon, dhe do të kishte shkatërruar deri në rrënjë gjithë të korrat e mia.

Pois seria um fogo que consumiria até à perdição, e destruiria toda a minha renda.

13 Në rast se kam hedhur poshtë të drejtën e shërbëtorit tim dhe të shërbëtores sime, kur po grindeshin me mua,

Se desprezei o direito de meu servo ou de minha serva quando eles reclamaram comigo,

14 çfarë do të bëja kur Perëndia të ngrihej kundër meje, dhe si do t’i përgjigjesha kur të më kërkonte llogari?

Que faria eu quando Deus se levantasse? E quando ele investigasse [a causa], o que eu lhe responderia?

15 Ai që më ka bërë mua në barkun e nënës, a nuk e ka bërë edhe atë? A nuk ka qenë po ai Perëndi që na ka krijuar në bark?

Aquele que me fez no ventre [materno também] não fez a ele? E não nos preparou de um mesmo [modo] na madre?

16 Në rast se u kam refuzuar të varfërve atë që dëshironin dhe bëra të veniten sytë e gruas së ve,

Se eu neguei aos pobres o que eles desejavam, ou fiz desfalecer os olhos da viúva;

17 në rast se e hëngra vetëm copën e bukës pa i dhënë një pjesë jetimit,

E se comi meu alimento sozinho, e o órfão não comeu dele

18 (por që në rininë time unë e rrita si një baba, dhe që në bark të nënës sime e kam ndihmuar gruan e ve)

(Porque desde a minha juventude cresceu comigo como [se eu fosse seu pai], e desde o ventre de minha mãe guiei [a viúva] );

19 në rast se kam parë dikë të vdesë për mungesë rrobash ose një të varfër që nuk kishte me se të mbulohej,

Se eu vi alguém morrer por falta de roupa, e o necessitado sem algo que o cobrisse,

20 në rast se ijet e tij nuk më kanë bekuar, dhe nuk është ngrohur me leshin e qengjave të mi,

Se sua cintura não me bendisse, quando ele se esquentava com as peles de meus cordeiros;

21 në qoftë se kam ngritur dorën kundër jetimit, sepse e dija që do të ndihmohesha tek porta,

Se levantei minha mão contra o órfão, quando vi que seria favorecido na corte judicial,

22 supi im u ndaftë nga shpatulla, krahu im u theftë në bërryl!

Que minha escápula caia do meu ombro, e meu braço se quebre de sua articulação.

23 Sepse fatkeqësia që vjen nga Perëndia më kall drithma, dhe për shkak të madhështisë së tij nuk mund të bëj asgjë.

Porque o castigo de Deus era um assombro para mim, e eu não teria poder contra sua majestade.

24 Në qoftë se kam pasur besim tek ari, dhe arit të kulluar i kam thënë: “Ti je shpresa ime”,

Se eu pus no ouro minha esperança, ou disse ao ouro fino: Tu és minha confiança;

25 në rast se jam gëzuar sepse pasuritë e mia ishin të mëdha, dhe sepse dora ime ka grumbulluar shumë pasuri,

Se eu me alegrei de que minha riqueza era muita, e de que minha mão havia obtido muito;

26 në qoftë se kam shikuar diellin kur shkëlqen ose hënën që shkonte përpara duke ndritur, dhe zemra ime u mashtrua tinëz dhe goja ime puthi dorën time;

Se olhei para o sol quando brilhava, e à lua quando estava bela,

27 edhe ky do të ishte një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët, sepse do të kisha mohuar Perëndinë që rri aty lart.

E meu coração se deixou enganar em segredo, e minha boca beijou minha mão,

28 Në rast se jam gëzuar për fatkeqësinë e armikut tim dhe u ngrita, sepse e kishte goditur fakeqësia

Isto também seria um delito [a ser sentenciado por] juiz; porque teria negado ao Deus de cima.

29 (por unë nuk e lejova gojën time të mëkatonte, duke i uruar të vdesë me një mallkim);

Se eu me alegrei da desgraça daquele que me odiava, e me agradei quando o mal o encontrou,

30 në qoftë se njerëzit e çadrës sime nuk kanë thënë: “Kush mund të gjejë një që nuk është ngopur me mishin e tij?”.

Sendo que nem deixei minha boca pecar, desejando sua morte com maldição,

31 (përveç kësaj asnjë i huaj nuk e kalonte natën jashtë, sepse i hapja portat e mia udhëtarit);

Se a gente da minha casa nunca tivesse dito: Quem não se satisfez da carne dada por ele?

32 në rast se i kam mbuluar mëkatet e mia si Adami, duke e fshehur fajin tim në gji,

O estrangeiro não passava a noite na rua; eu abria minhas portas ao viajante.

33 sepse kisha frikë nga turma e madhe dhe përbuzja e familjeve më tmerronte, kështu që rrija i heshtur pa dalë nga shtëpia.

Se encobri minhas transgressões como as pessoas [fazem], escondendo meu delito em meu seio;

34 Ah, sikur të kisha një që të më dëgjonte! Ja firma ime! I Plotfuqishmi të më përgjigjet! Kundërshtari im të shkruajë një dokument,

Porque eu tinha medo da grande multidão, e o desprezo das famílias me atemorizou; então me calei, e não saí da porta:

35 dhe unë do ta mbaja me siguri mbi shpatullat e mia, dhe do ta mbaja si një diademë

Quem me dera se alguém me ouvisse! Eis que minha vontade é que o Todo-Poderoso me responda, e meu adversário escrevesse um relato da acusação.

36 do t’i jepja llogari për të gjitha hapat e mia, duke iu paraqitur si një princ.

Certamente eu o carregaria sobre meu ombro, e o poria em mim como uma coroa.

37 Në qoftë se toka ime bërtet kundër meje dhe brazdat e saj qajnë bashkë me të,

Eu lhe diria o número de meus passos, e como um príncipe eu me chegaria a ele.

38 në rast se kam ngrënë frytin e saj pa paguar, në rast se u kam nxjerrë frymën e fundit zotërve të saj,

Se minha terra clamar contra mim, e seus sulcos juntamente chorarem;

39 në vend të grurit u rritshin ferra dhe barëra të këqija në vend të elbit”.

Se comi seus frutos sem [pagar] dinheiro, ou fiz expirar a alma de seus donos;

40 Këtu mbarojnë fjalët e Jobit.

Em lugar de trigo que [me] produza cardos, e ervas daninhas no lugar da cevada. [Aqui] terminam as palavras de Jó.