Jobi 31
1 “Unë kisha bërë një besëlidhje me sytë e mi; si mund ta fiksoja, pra, shikimin mbi një virgjëreshë?
Pepigi fœdus cum oculis meis, ut ne cogitarem quidem de virgine.
2 Cili është fati që më ka caktuar Perëndia nga atje lart dhe trashëgimia e të Plotfuqishmit nga vendet e larta?
Quam enim partem haberet in me Deus desuper, et hæreditatem Omnipotens de excelsis?
3 A nuk është vallë fatkeqësia për njeriun e çoroditur dhe mjerimi për atë që kryen të keqen?
Numquid non perditio est iniquo, et alienatio operantibus injustitiam?
4 Nuk i shikon ai tërë rrugët e mia dhe nuk i numëron të gjitha hapat që bëj?
Nonne ipse considerat vias meas, et cunctos gressus meos dinumerat?
5 Në rast se kam vepruar me falsitet, ose në rast se këmba ime është shpejtuar të ndjekë mashtrimin,
Si ambulavi in vanitate, et festinavit in dolo pes meus,
6 le të më peshojë me një peshore të saktë, dhe Perëndia do ta njohë ndershmërinë time.
appendat me in statera justa, et sciat Deus simplicitatem meam.
7 Në qoftë se hapat e mia kanë dalë nga rruga e drejtë, dhe në qoftë se zemra ime ka ndjekur sytë e mi, apo në se ndonjë njollë u është ngjitur duarve të mia,
Si declinavit gressus meus de via, et si secutum est oculos meos cor meum, et si manibus meis adhæsit macula,
8 le të mbjell unë dhe një tjetër të hajë, dhe pasardhësit e mi u çrrënjofshin.
seram, et alius comedat, et progenies mea eradicetur.
9 Në rast se zemra ime është mashtruar nga një grua dhe kam përgjuar në portën e të afërmit tim,
Si deceptum est cor meum super muliere, et si ad ostium amici mei insidiatus sum,
10 gruaja ime le të bluajë për një tjetër dhe të tjerë u përkulshin mbi të.
scortum alterius sit uxor mea, et super illam incurventur alii.
11 Sepse kjo do të ishte një mbrapshti, një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët,
Hoc enim nefas est, et iniquitas maxima.
12 një zjarr që konsumon deri në Abadon, dhe do të kishte shkatërruar deri në rrënjë gjithë të korrat e mia.
Ignis est usque ad perditionem devorans, et omnia eradicans genimina.
13 Në rast se kam hedhur poshtë të drejtën e shërbëtorit tim dhe të shërbëtores sime, kur po grindeshin me mua,
Si contempsi subire judicium cum servo meo et ancilla mea, cum disceptarent adversum me:
14 çfarë do të bëja kur Perëndia të ngrihej kundër meje, dhe si do t’i përgjigjesha kur të më kërkonte llogari?
quid enim faciam cum surrexerit ad judicandum Deus? et cum quæsierit, quid respondebo illi?
15 Ai që më ka bërë mua në barkun e nënës, a nuk e ka bërë edhe atë? A nuk ka qenë po ai Perëndi që na ka krijuar në bark?
Numquid non in utero fecit me, qui et illum operatus est, et formavit me in vulva unus?
16 Në rast se u kam refuzuar të varfërve atë që dëshironin dhe bëra të veniten sytë e gruas së ve,
Si negavi quod volebant pauperibus, et oculos viduæ expectare feci;
17 në rast se e hëngra vetëm copën e bukës pa i dhënë një pjesë jetimit,
si comedi buccellam meam solus, et non comedit pupillus ex ea
18 (por që në rininë time unë e rrita si një baba, dhe që në bark të nënës sime e kam ndihmuar gruan e ve)
(quia ab infantia mea crevit mecum miseratio, et de utero matris meæ egressa est mecum);
19 në rast se kam parë dikë të vdesë për mungesë rrobash ose një të varfër që nuk kishte me se të mbulohej,
si despexi pereuntem, eo quod non habuerit indumentum, et absque operimento pauperem;
20 në rast se ijet e tij nuk më kanë bekuar, dhe nuk është ngrohur me leshin e qengjave të mi,
si non benedixerunt mihi latera ejus, et de velleribus ovium mearum calefactus est;
21 në qoftë se kam ngritur dorën kundër jetimit, sepse e dija që do të ndihmohesha tek porta,
si levavi super pupillum manum meam, etiam cum viderem me in porta superiorem:
22 supi im u ndaftë nga shpatulla, krahu im u theftë në bërryl!
humerus meus a junctura sua cadat, et brachium meum cum suis ossibus confringatur.
23 Sepse fatkeqësia që vjen nga Perëndia më kall drithma, dhe për shkak të madhështisë së tij nuk mund të bëj asgjë.
Semper enim quasi tumentes super me fluctus timui Deum, et pondus ejus ferre non potui.
24 Në qoftë se kam pasur besim tek ari, dhe arit të kulluar i kam thënë: “Ti je shpresa ime”,
Si putavi aurum robur meum, et obrizo dixi: Fiducia mea;
25 në rast se jam gëzuar sepse pasuritë e mia ishin të mëdha, dhe sepse dora ime ka grumbulluar shumë pasuri,
si lætatus sum super multis divitiis meis, et quia plurima reperit manus mea;
26 në qoftë se kam shikuar diellin kur shkëlqen ose hënën që shkonte përpara duke ndritur, dhe zemra ime u mashtrua tinëz dhe goja ime puthi dorën time;
si vidi solem cum fulgeret, et lunam incedentem clare,
27 edhe ky do të ishte një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët, sepse do të kisha mohuar Perëndinë që rri aty lart.
et lætatum est in abscondito cor meum, et osculatus sum manum meam ore meo:
28 Në rast se jam gëzuar për fatkeqësinë e armikut tim dhe u ngrita, sepse e kishte goditur fakeqësia
quæ est iniquitas maxima, et negatio contra Deum altissimum.
29 (por unë nuk e lejova gojën time të mëkatonte, duke i uruar të vdesë me një mallkim);
Si gavisus sum ad ruinam ejus qui me oderat, et exsultavi quod invenisset eum malum:
30 në qoftë se njerëzit e çadrës sime nuk kanë thënë: “Kush mund të gjejë një që nuk është ngopur me mishin e tij?”.
non enim dedi ad peccandum guttur meum, ut expeterem maledicens animam ejus.
31 (përveç kësaj asnjë i huaj nuk e kalonte natën jashtë, sepse i hapja portat e mia udhëtarit);
Si non dixerunt viri tabernaculi mei: Quis det de carnibus ejus, ut saturemur?
32 në rast se i kam mbuluar mëkatet e mia si Adami, duke e fshehur fajin tim në gji,
foris non mansit peregrinus: ostium meum viatori patuit.
33 sepse kisha frikë nga turma e madhe dhe përbuzja e familjeve më tmerronte, kështu që rrija i heshtur pa dalë nga shtëpia.
Si abscondi quasi homo peccatum meum, et celavi in sinu meo iniquitatem meam;
34 Ah, sikur të kisha një që të më dëgjonte! Ja firma ime! I Plotfuqishmi të më përgjigjet! Kundërshtari im të shkruajë një dokument,
si expavi ad multitudinem nimiam, et despectio propinquorum terruit me: et non magis tacui, nec egressus sum ostium.
35 dhe unë do ta mbaja me siguri mbi shpatullat e mia, dhe do ta mbaja si një diademë
Quis mihi tribuat auditorem, ut desiderium meum audiat Omnipotens, et librum scribat ipse qui judicat,
36 do t’i jepja llogari për të gjitha hapat e mia, duke iu paraqitur si një princ.
ut in humero meo portem illum, et circumdem illum quasi coronam mihi?
37 Në qoftë se toka ime bërtet kundër meje dhe brazdat e saj qajnë bashkë me të,
Per singulos gradus meos pronuntiabo illum, et quasi principi offeram eum.
38 në rast se kam ngrënë frytin e saj pa paguar, në rast se u kam nxjerrë frymën e fundit zotërve të saj,
Si adversum me terra mea clamat, et cum ipsa sulci ejus deflent:
39 në vend të grurit u rritshin ferra dhe barëra të këqija në vend të elbit”.
si fructus ejus comedi absque pecunia, et animam agricolarum ejus afflixi:
40 Këtu mbarojnë fjalët e Jobit.
pro frumento oriatur mihi tribulus, et pro hordeo spina. Finita sunt verba Job.
