Jobi 31

1 “Unë kisha bërë një besëlidhje me sytë e mi; si mund ta fiksoja, pra, shikimin mbi një virgjëreshë?

Szövetségre léptem szemeimmel, és hajadonra mit sem ügyeltem.

2 Cili është fati që më ka caktuar Perëndia nga atje lart dhe trashëgimia e të Plotfuqishmit nga vendet e larta?

És mi volt jutalmam Istentől felülről; vagy örökségem a Mindenhatótól a magasságból?

3 A nuk është vallë fatkeqësia për njeriun e çoroditur dhe mjerimi për atë që kryen të keqen?

Avagy nem az istentelent illeti-é romlás, és nem a gonosztevőt-é veszedelem?

4 Nuk i shikon ai tërë rrugët e mia dhe nuk i numëron të gjitha hapat që bëj?

Avagy nem láthatta-é utaimat, és nem számlálhatta-é meg lépéseimet?

5 Në rast se kam vepruar me falsitet, ose në rast se këmba ime është shpejtuar të ndjekë mashtrimin,

Ha én csalárdsággal jártam, vagy az én lábam álnokságra sietett:

6 le të më peshojë me një peshore të saktë, dhe Perëndia do ta njohë ndershmërinë time.

Az ő igazságának mérlegével mérjen meg engem, és megismeri Isten az én ártatlanságomat!

7 Në qoftë se hapat e mia kanë dalë nga rruga e drejtë, dhe në qoftë se zemra ime ka ndjekur sytë e mi, apo në se ndonjë njollë u është ngjitur duarve të mia,

Ha az én lépésem letért az útról és az én lelkem követte szemeimet, vagy kezeimhez szenny tapadt:

8 le të mbjell unë dhe një tjetër të hajë, dhe pasardhësit e mi u çrrënjofshin.

Hadd vessek én és más egye meg, és tépjék ki az én maradékaimat gyökerestől!

9 Në rast se zemra ime është mashtruar nga një grua dhe kam përgjuar në portën e të afërmit tim,

Ha az én szívem asszony után bomlott, és leselkedtem az én felebarátomnak ajtaján:

10 gruaja ime le të bluajë për një tjetër dhe të tjerë u përkulshin mbi të.

Az én feleségem másnak őröljön, és mások hajoljanak rája.

11 Sepse kjo do të ishte një mbrapshti, një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët,

Mert gyalázatosság volna ez, és birák elé tartozó bűn.

12 një zjarr që konsumon deri në Abadon, dhe do të kishte shkatërruar deri në rrënjë gjithë të korrat e mia.

Mert tűz volna ez, a mely pokolig emésztene, és minden jövedelmemet tövestől kiirtaná. (questioned)

13 Në rast se kam hedhur poshtë të drejtën e shërbëtorit tim dhe të shërbëtores sime, kur po grindeshin me mua,

Ha megvetettem volna igazát az én szolgámnak és szolgálómnak, mikor pert kezdtek ellenem:

14 çfarë do të bëja kur Perëndia të ngrihej kundër meje, dhe si do t’i përgjigjesha kur të më kërkonte llogari?

Mi tevő lennék, ha felkelne az Isten, és ha meglátogatna: mit felelnék néki?

15 Ai që më ka bërë mua në barkun e nënës, a nuk e ka bërë edhe atë? A nuk ka qenë po ai Perëndi që na ka krijuar në bark?

Nem az teremtette-é őt is, a ki engem teremtett anyám méhében; nem egyugyanaz formált-é bennünket anyánk ölében?

16 Në rast se u kam refuzuar të varfërve atë që dëshironin dhe bëra të veniten sytë e gruas së ve,

Ha a szegények kivánságát megtagadtam, és az özvegy szemeit epedni engedtem;

17 në rast se e hëngra vetëm copën e bukës pa i dhënë një pjesë jetimit,

És ha falatomat egymagam ettem meg, és az árva abból nem evett;

18 (por që në rininë time unë e rrita si një baba, dhe që në bark të nënës sime e kam ndihmuar gruan e ve)

Hiszen ifjúságom óta, mint atyánál nevekedett nálam, és anyámnak méhétől kezdve vezettem őt!

19 në rast se kam parë dikë të vdesë për mungesë rrobash ose një të varfër që nuk kishte me se të mbulohej,

Ha láttam a ruhátlant veszni indulni, és takaró nélkül a szegényt;

20 në rast se ijet e tij nuk më kanë bekuar, dhe nuk është ngrohur me leshin e qengjave të mi,

Hogyha nem áldottak engem az ő ágyékai, és az én juhaim gyapjából fel nem melegedett;

21 në qoftë se kam ngritur dorën kundër jetimit, sepse e dija që do të ndihmohesha tek porta,

Ha az árva ellen kezemet felemeltem, mert láttam a kapuban az én segítségemet;

22 supi im u ndaftë nga shpatulla, krahu im u theftë në bërryl!

A lapoczkájáról essék ki a vállam, és a forgócsontról szakadjon le karom!

23 Sepse fatkeqësia që vjen nga Perëndia më kall drithma, dhe për shkak të madhështisë së tij nuk mund të bëj asgjë.

Hiszen úgy rettegtem Isten csapásától, és fensége előtt tehetetlen valék!

24 Në qoftë se kam pasur besim tek ari, dhe arit të kulluar i kam thënë: “Ti je shpresa ime”,

Ha reménységemet aranyba vetettem, és azt mondtam az olvasztott aranynak: Én bizodalmam!

25 në rast se jam gëzuar sepse pasuritë e mia ishin të mëdha, dhe sepse dora ime ka grumbulluar shumë pasuri,

Ha örültem azon, hogy nagy a gazdagságom, és hogy sokat szerzett az én kezem;

26 në qoftë se kam shikuar diellin kur shkëlqen ose hënën që shkonte përpara duke ndritur, dhe zemra ime u mashtrua tinëz dhe goja ime puthi dorën time;

Ha néztem a napot, mikor fényesen ragyogott, és a holdat, mikor méltósággal haladt,

27 edhe ky do të ishte një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët, sepse do të kisha mohuar Perëndinë që rri aty lart.

És az én szívem titkon elcsábult, és szájammal megcsókoltam a kezemet:

28 Në rast se jam gëzuar për fatkeqësinë e armikut tim dhe u ngrita, sepse e kishte goditur fakeqësia

Ez is biró elé tartozó bűn volna, mert ámítottam volna az Istent oda fent!

29 (por unë nuk e lejova gojën time të mëkatonte, duke i uruar të vdesë me një mallkim);

Ha örvendeztem az engem gyűlölőnek nyomorúságán, és ugráltam örömömben, hogy azt baj érte;

30 në qoftë se njerëzit e çadrës sime nuk kanë thënë: “Kush mund të gjejë një që nuk është ngopur me mishin e tij?”.

(De nem engedtem, hogy szájam vétkezzék azzal, hogy átkot kérjek az ő lelkére!)

31 (përveç kësaj asnjë i huaj nuk e kalonte natën jashtë, sepse i hapja portat e mia udhëtarit);

Ha nem mondták az én sátorom cselédei: Van-é, a ki az ő húsával jól nem lakott?

32 në rast se i kam mbuluar mëkatet e mia si Adami, duke e fshehur fajin tim në gji,

(A jövevény nem hált az utczán, ajtóimat az utas előtt megnyitám.)

33 sepse kisha frikë nga turma e madhe dhe përbuzja e familjeve më tmerronte, kështu që rrija i heshtur pa dalë nga shtëpia.

Ha emberi módon eltitkoltam vétkemet, keblembe rejtve bűnömet:

34 Ah, sikur të kisha një që të më dëgjonte! Ja firma ime! I Plotfuqishmi të më përgjigjet! Kundërshtari im të shkruajë një dokument,

Bizony akkor tarthatnék a nagy tömegtől, rettegnem kellene nemzetségek megvetésétől; elnémulnék és az ajtón sem lépnék ki!

35 dhe unë do ta mbaja me siguri mbi shpatullat e mia, dhe do ta mbaja si një diademë

Oh, bárcsak volna valaki, a ki meghallgatna engem! Ímé, ez a végszóm: a Mindenható feleljen meg nékem; és írjon könyvet ellenem az én vádlóm.

36 do t’i jepja llogari për të gjitha hapat e mia, duke iu paraqitur si një princ.

Bizony én azt a vállamon hordanám, és korona gyanánt a fejemre tenném!

37 Në qoftë se toka ime bërtet kundër meje dhe brazdat e saj qajnë bashkë me të,

Lépteimnek számát megmondanám néki, mint egy fejedelem, úgy járulnék hozzá!

38 në rast se kam ngrënë frytin e saj pa paguar, në rast se u kam nxjerrë frymën e fundit zotërve të saj,

Ha földem ellenem kiáltott és annak barázdái együtt siránkoztak;

39 në vend të grurit u rritshin ferra dhe barëra të këqija në vend të elbit”.

Ha annak termését fizetés nélkül ettem, vagy gazdájának lelkét kioltottam:

40 Këtu mbarojnë fjalët e Jobit.

Búza helyett tövis teremjen és árpa helyett konkoly! Itt végződnek a Jób beszédei.