Jobi 31

1 “Unë kisha bërë një besëlidhje me sytë e mi; si mund ta fiksoja, pra, shikimin mbi një virgjëreshë?

J’ai fait alliance avec mes yeux: et comment aurais-je arrêté mes regards sur une vierge?

2 Cili është fati që më ka caktuar Perëndia nga atje lart dhe trashëgimia e të Plotfuqishmit nga vendet e larta?

Et quelle aurait été d’en haut [ma] portion de la part de Dieu, et, des hauts lieux, [mon] héritage de la part du Tout-puissant?

3 A nuk është vallë fatkeqësia për njeriun e çoroditur dhe mjerimi për atë që kryen të keqen?

La calamité n’est-elle pas pour l’inique, et le malheur pour ceux qui pratiquent le mal?

4 Nuk i shikon ai tërë rrugët e mia dhe nuk i numëron të gjitha hapat që bëj?

Lui, ne voit-il pas mon chemin, et ne compte-t-il point tous mes pas?

5 Në rast se kam vepruar me falsitet, ose në rast se këmba ime është shpejtuar të ndjekë mashtrimin,

Si j’ai marché avec fausseté, si mes pieds se sont hâtés vers la fraude,

6 le të më peshojë me një peshore të saktë, dhe Perëndia do ta njohë ndershmërinë time.

Qu’il me pèse dans la balance de justice, et Dieu reconnaîtra ma perfection.

7 Në qoftë se hapat e mia kanë dalë nga rruga e drejtë, dhe në qoftë se zemra ime ka ndjekur sytë e mi, apo në se ndonjë njollë u është ngjitur duarve të mia,

Si mon pas s’est détourné du chemin, et si mon cœur a suivi mes yeux, et si quelque souillure s’est attachée à ma main,

8 le të mbjell unë dhe një tjetër të hajë, dhe pasardhësit e mi u çrrënjofshin.

Que je sème et qu’un autre mange, et que mes rejetons soient déracinés!…

9 Në rast se zemra ime është mashtruar nga një grua dhe kam përgjuar në portën e të afërmit tim,

Si mon cœur s’est laissé attirer vers une femme et que j’aie fait le guet à la porte de mon prochain,

10 gruaja ime le të bluajë për një tjetër dhe të tjerë u përkulshin mbi të.

Que ma femme tourne la meule pour un autre, et que d’autres se penchent sur elle;

11 Sepse kjo do të ishte një mbrapshti, një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët,

Car c’est là une infamie, et une iniquité punissable par les juges:

12 një zjarr që konsumon deri në Abadon, dhe do të kishte shkatërruar deri në rrënjë gjithë të korrat e mia.

Car c’est un feu qui dévore jusque dans l’abîme et qui détruirait par la racine tout mon revenu…

13 Në rast se kam hedhur poshtë të drejtën e shërbëtorit tim dhe të shërbëtores sime, kur po grindeshin me mua,

Si j’ai méprisé le droit de mon serviteur ou de ma servante quand ils contestaient avec moi,

14 çfarë do të bëja kur Perëndia të ngrihej kundër meje, dhe si do t’i përgjigjesha kur të më kërkonte llogari?

Que ferais-je quand Dieu se lèverait? et s’il me visitait, que lui répondrais-je?

15 Ai që më ka bërë mua në barkun e nënës, a nuk e ka bërë edhe atë? A nuk ka qenë po ai Perëndi që na ka krijuar në bark?

Celui qui m’a fait dans le sein de ma mère, ne les a-t-il pas faits [eux aussi], et un seul et même [Dieu] ne nous a-t-il pas formés dans la matrice?…

16 Në rast se u kam refuzuar të varfërve atë që dëshironin dhe bëra të veniten sytë e gruas së ve,

Si j’ai refusé aux misérables leur désir, si j’ai fait défaillir les yeux de la veuve;

17 në rast se e hëngra vetëm copën e bukës pa i dhënë një pjesë jetimit,

Si j’ai mangé seul mon morceau, et que l’orphelin n’en ait pas mangé; –

18 (por që në rininë time unë e rrita si një baba, dhe që në bark të nënës sime e kam ndihmuar gruan e ve)

Car dès ma jeunesse il m’a honoré comme un père, et dès le ventre de ma mère j’ai soutenu la [veuve]; …

19 në rast se kam parë dikë të vdesë për mungesë rrobash ose një të varfër që nuk kishte me se të mbulohej,

Si j’ai vu quelqu’un périr faute de vêtement, et le pauvre manquer de couverture;

20 në rast se ijet e tij nuk më kanë bekuar, dhe nuk është ngrohur me leshin e qengjave të mi,

Si ses reins ne m’ont pas béni, et qu’il ne se soit pas réchauffé avec la toison de mes agneaux;

21 në qoftë se kam ngritur dorën kundër jetimit, sepse e dija që do të ndihmohesha tek porta,

Si j’ai secoué ma main contre un orphelin, parce que je voyais mon appui dans la porte:

22 supi im u ndaftë nga shpatulla, krahu im u theftë në bërryl!

Que mon épaule se démette de sa jointure, et que mon bras cassé se détache de l’os!

23 Sepse fatkeqësia që vjen nga Perëndia më kall drithma, dhe për shkak të madhështisë së tij nuk mund të bëj asgjë.

Car la calamité de la part de Dieu m’était une frayeur, et devant sa grandeur je ne pouvais rien…

24 Në qoftë se kam pasur besim tek ari, dhe arit të kulluar i kam thënë: “Ti je shpresa ime”,

Si j’ai mis ma confiance dans l’or, si j’ai dit à l’or fin: C’est à toi que je me fie;

25 në rast se jam gëzuar sepse pasuritë e mia ishin të mëdha, dhe sepse dora ime ka grumbulluar shumë pasuri,

Si je me suis réjoui de ce que mes biens étaient grands, et de ce que ma main avait beaucoup acquis;

26 në qoftë se kam shikuar diellin kur shkëlqen ose hënën që shkonte përpara duke ndritur, dhe zemra ime u mashtrua tinëz dhe goja ime puthi dorën time;

Si j’ai vu le soleil quand il brillait, et la lune quand elle marchait dans sa splendeur,

27 edhe ky do të ishte një faj që duhet të dënohet nga gjyqtarët, sepse do të kisha mohuar Perëndinë që rri aty lart.

Et que mon cœur ait été séduit en secret, et que ma bouche ait embrassé ma main, –

28 Në rast se jam gëzuar për fatkeqësinë e armikut tim dhe u ngrita, sepse e kishte goditur fakeqësia

Cela aussi serait une iniquité punissable par le juge, car j’aurais renié le Dieu qui est en haut; …

29 (por unë nuk e lejova gojën time të mëkatonte, duke i uruar të vdesë me një mallkim);

Si je me suis réjoui dans la calamité de celui qui me haïssait, si j’ai été ému de joie lorsque le malheur l’a trouvé; –

30 në qoftë se njerëzit e çadrës sime nuk kanë thënë: “Kush mund të gjejë një që nuk është ngopur me mishin e tij?”.

Même je n’ai pas permis à ma bouche de pécher, de demander sa vie par une exécration; …

31 (përveç kësaj asnjë i huaj nuk e kalonte natën jashtë, sepse i hapja portat e mia udhëtarit);

Si les gens de ma tente n’ont pas dit: Qui trouvera quelqu’un qui n’ait pas été rassasié de la chair de ses bêtes? –

32 në rast se i kam mbuluar mëkatet e mia si Adami, duke e fshehur fajin tim në gji,

L’étranger ne passait pas la nuit dehors, j’ouvrais ma porte sur le chemin; …

33 sepse kisha frikë nga turma e madhe dhe përbuzja e familjeve më tmerronte, kështu që rrija i heshtur pa dalë nga shtëpia.

Si j’ai couvert ma transgression comme Adam, en cachant mon iniquité dans mon sein,

34 Ah, sikur të kisha një që të më dëgjonte! Ja firma ime! I Plotfuqishmi të më përgjigjet! Kundërshtari im të shkruajë një dokument,

Parce que je craignais la grande multitude, et que le mépris des familles me faisait peur, et que je sois resté dans le silence et ne sois pas sorti de ma porte…

35 dhe unë do ta mbaja me siguri mbi shpatullat e mia, dhe do ta mbaja si një diademë

Oh! si j’avais quelqu’un pour m’écouter! Voici ma signature. Que le Tout-puissant me réponde, et que ma partie adverse fasse un écrit!

36 do t’i jepja llogari për të gjitha hapat e mia, duke iu paraqitur si një princ.

Ne le porterais-je pas sur mon épaule? Ne le lierais-je pas sur moi comme une couronne?

37 Në qoftë se toka ime bërtet kundër meje dhe brazdat e saj qajnë bashkë me të,

Je lui déclarerais le nombre de mes pas; comme un prince je m’approcherais de lui…

38 në rast se kam ngrënë frytin e saj pa paguar, në rast se u kam nxjerrë frymën e fundit zotërve të saj,

Si ma terre crie contre moi, et que ses sillons pleurent ensemble,

39 në vend të grurit u rritshin ferra dhe barëra të këqija në vend të elbit”.

Si j’en ai mangé le revenu sans argent, et que j’aie tourmenté à mort l’âme de ses possesseurs,

40 Këtu mbarojnë fjalët e Jobit.

Que les épines croissent au lieu de froment, et l’ivraie au lieu d’orge! Les paroles de Job sont finies.