Jobi 30

1 “Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.

“Thế mà bây giờ người trẻ hơn tôi dám khinh nhạo tôi, dù cha họ ngày trước chẳng đáng xếp ngang với chó chăn chiên của tôi.

2 Fundja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.

Nhưng họ có giúp ích gì cho tôi đâu— một khi họ đã sức tàn lực cạn!

3 Të sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,

Họ gầy đét vì đói khát và bỏ trốn vào trong hoang mạc, gặm đất khô trong nơi đổ nát và tiêu điều.

4 duke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.

Họ ăn cả rễ lẫn lá của các loại cây giếng giêng.

5 Janë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.

Họ bị gạt khỏi xã hội loài người, bị hô hoán như họ là trộm cướp.

6 Janë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;

Họ bị dồn vào khe núi hãi hùng, xuống hang sâu, hầm đá hoang liêu.

7 ulërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;

Họ kêu la như thú giữa các bụi cây, nằm chen nhau bên lùm gai gốc.

8 njerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.

Họ là cặn bã xã hội, đất nước cũng khai trừ.

9 Tani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.

Thế mà nay họ đặt vè giễu cợt! Đem tôi ra làm đề tài mỉa mai nhạo báng.

10 Kanë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.

Họ khinh miệt tôi, tránh né tôi, và không ngại nhổ vào mặt tôi.

11 Meqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.

Vì Đức Chúa Trời tước khí giới tôi. Chúa làm khổ tôi, nên thấy tôi, họ không thèm nể mặt.

12 Këta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.

Bên phải tôi, một đám tạp dân xuất hiện. Xô đẩy chân tôi và dồn tôi vào đường chết.

13 Prishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.

Họ phá hoại con đường tôi đi, và làm mọi điều để có thể diệt tôi. Họ biết tôi không còn ai giúp đỡ.

14 Afrohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.

Họ kéo ùa vào từ mọi ngõ ngách. Tràn qua tôi khi tôi ngã gục.

15 Më sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.

Bây giờ, tôi sống trong cơn khủng khiếp. Linh hồn tôi bị gió thổi bay, và sự thịnh vượng tôi tan biến như mây.

16 Unë shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.

Và bây giờ đời sống tôi tan chảy. Những ngày tai họa hãm bắt tôi.

17 Natën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.

Những đêm trường đầy dẫy đau thương, làm cho tôi nhức nhối không ngừng nghỉ.

18 Nga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.

Với đôi tay mạnh mẽ, Đức Chúa Trời nắm áo tôi. Ngài túm chặt cổ áo tôi.

19 Ai më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,

Chúa đã quăng tôi xuống bùn đen. Tôi không khác gì bụi đất và tro tàn.

20 Unë të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.

Lạy Đức Chúa Trời, con kêu cầu, nhưng Ngài không đáp lại. Con đứng trước Chúa, nhưng Chúa chẳng đoái hoài.

21 Je bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.

Chúa trở thành tàn nhẫn với con. Ngài dùng quyền năng Ngài đánh con liên tiếp.

22 Më ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.

Chúa bốc con lên trước ngọn gió và làm con tan tác trước cuồng phong.

23 E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.

Vì con biết Chúa sắp đưa con vào cõi chết— đến nơi dành sẵn cho mọi sinh linh.

24 me siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.

Thật không ai có thể trở mặt chống người nghèo thiếu khi họ kêu xin giúp đỡ lúc lâm nguy.

25 A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?

Có phải tôi từng khóc vì người khốn khổ? Tôi không chia sẻ buồn đau với người nghèo khó sao?

26 Kur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.

Thế mà khi mong phước, tôi chỉ gặp họa. Khi đợi ánh sáng, lại chỉ thấy tối tăm.

27 Zorrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.

Lòng dạ tôi sùng sục không chịu lặng yên. Tai họa tới tấp như ba đào dồn dập.

28 Shkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.

Tôi bước đi trong tăm tối, không ánh mặt trời. Tôi đứng trước đám đông và kêu xin giúp đỡ.

29 Jam bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.

Thay vào đó, tôi trở thành anh em của chó rừng và bạn bè cùng đà điểu.

30 Lëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.

Da tôi đen cháy và bong ra, xương tôi nóng hực như lên cơn sốt.

31 Qestja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.

Tiếng đàn hạc tôi trở giọng bi ai, và tiếng sáo tôi như tiếng ai than khóc.”