Jobi 30

1 “Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.

А ныне смеются надо мною младшие меня летами, те, которых отцов я не согласился бы поместить с псами стад моих.

2 Fundja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.

И сила рук их к чему мне? Над ними уже прошло время.

3 Të sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,

Бедностью и голодом истощенные, они убегают в степь безводную, мрачную и опустевшую;

4 duke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.

щиплют зелень подле кустов, и ягоды можжевельника - хлеб их.

5 Janë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.

Из общества изгоняют их, кричат на них, как на воров,

6 Janë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;

чтобы жили они в рытвинах потоков, в ущельях земли и утесов.

7 ulërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;

Ревут между кустами, жмутся под терном.

8 njerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.

Люди отверженные, люди без имени, отребье земли!

9 Tani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.

Их-то сделался я ныне песнью и пищею разговора их.

10 Kanë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.

Они гнушаются мною, удаляются от меня и не удерживаются плевать пред лицом моим.

11 Meqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.

Так как Он развязал повод мой и поразил меня, то они сбросили с себя узду пред лицом моим.

12 Këta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.

С правого боку встает это исчадие, сбивает меня с ног, направляет гибельные свои пути ко мне.

13 Prishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.

А мою стезю испортили: все успели сделать к моей погибели, не имея помощника.

14 Afrohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.

Они пришли ко мне, как сквозь широкий пролом; с шумом бросились на меня.

15 Më sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.

Ужасы устремились на меня; как ветер, развеялось величие мое, и счастье мое унеслось, как облако.

16 Unë shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.

И ныне изливается душа моя во мне: дни скорби объяли меня.

17 Natën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.

Ночью ноют во мне кости мои, и жилы мои не имеют покоя.

18 Nga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.

С великим трудом снимается с меня одежда моя; края хитона моего жмут меня.

19 Ai më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,

Он бросил меня в грязь, и я стал, как прах и пепел.

20 Unë të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.

Я взываю к Тебе, и Ты не внимаешь мне, - стою, а Ты только смотришь на меня.

21 Je bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.

Ты сделался жестоким ко мне, крепкою рукою враждуешь против меня.

22 Më ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.

Ты поднял меня и заставил меня носиться по ветру и сокрушаешь меня.

23 E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.

Так, я знаю, что Ты приведешь меня к смерти и в дом собрания всех живущих.

24 me siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.

Верно, Он не прострет руки Своей на дом костей: будут ли они кричать при своем разрушении?

25 A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?

Не плакал ли я о том, кто был в горе? не скорбела ли душа моя о бедных?

26 Kur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.

Когда я чаял добра, пришло зло; когда ожидал света, пришла тьма.

27 Zorrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.

Мои внутренности кипят и не перестают; встретили меня дни печали.

28 Shkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.

Я хожу почернелый, но не от солнца; встаю в собрании и кричу.

29 Jam bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.

Я стал братом шакалам и другом страусам.

30 Lëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.

Моя кожа почернела на мне, и кости мои обгорели от жара.

31 Qestja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.

И цитра моя сделалась унылою, и свирель моя - голосом плачевным.