Jobi 30

1 “Tani përkundrazi më të rinjtë se unë më përqeshin, ata që etërit e tyre nuk do të kishin pranuar t’i vija midis qenve të kopesë sime.

Ale teraz śmieją się ze mnie młodsi nad mię w latach, których ojcówbym ja był nie chciał położyć ze psami trzody mojej.

2 Fundja, për çfarë do të më shërbente forca e duarve të tyre? Fuqia e tyre është shkatërruar.

Acz na cóżby mi się była siła rąk ich przydała? bo przy nich starość ich zginęła.

3 Të sfilitur nga mizerja dhe nga uria, ikin natën në shketëtirën e shkretuar dhe shterpë,

Albowiem dla niedostatku i głodu samotni byli, i uciekali na niepłodne, ciemne, osobne, i puste miejsce;

4 duke shkulur bar të hidhur pranë gëmushave dhe rrënjë gjineshtre për ushqimin e tyre.

Którzy sobie rwali chwasty po chróstach, a korzonki jałowcowe były pokarmem ich.

5 Janë përzënë nga mjediset prej njerëzve që ulërijnë prapa tyre si të ishin vjedhës.

Z pośrodku ludzi wyganiano ich; wołano za nimi jako za złodziejem,

6 Janë të detyruar të jetojnë në skërkat e luginave, në shpellat e tokës dhe midis shkëmbinjve;

Tak, iż w łożyskach potoków mieszkać musieli, w jamach podziemnych i w skałach.

7 ulërijnë midis kaçubeve dhe shtrëngohen bashkë nën ferrishtat;

Między chróstami ryczeli, pod pokrzywy zgromadzali się.

8 njerëz budallenj, po, njerëz pa vlerë, të dëbuar nga vendi i tyre.

Synowie ludzi wzgardzonych, i synowie ludzi bezecnych, podlejsi byli nad proch ziemi.

9 Tani jam bërë kënga e tyre e talljes, po, jam bërë gazi i tyre.

Alem teraz pieśnią ich, i stałem się im przypowieścią.

10 Kanë tmerr nga unë, rrinë larg meje dhe nuk ngurrojnë të më pështyjnë në fytyrë.

Brzydzą się mną, a oddalają się odemnie, i na twarz moję plwać się nie wstydzą.

11 Meqenëse Perëndia ka lëshuar disi litarin e çadrës sime dhe më ka poshtëruar, ata kanë thyer çdo fre para meje.

Bo Bóg powagę moję odjął i utrapił mię; dlatego oni wędzidło przed twarzą moją odrzucili.

12 Këta zuzarë çohen në të djathtën time, i shtyjnë larg këmbët e mia dhe përgatitin kundër meje rrugët që të më shkatërrojnë.

Po prawicy mojej młodzikowie powstawają, nogi moje potrącają, i torują na przeciwko mnie drogi zginienia swego.

13 Prishin rrugën time, keqësojnë fatkeqësinë time, megjithëse askush nuk i ndihmon.

Popsuli ścieszkę moję, i nędzy do nędzy mojej przyczynili, a nie potrzebują do tego pomocnika.

14 Afrohen si nëpërmjet një të çare të madhe, sulen kundër meje si një stuhi.

Jako przerwą szeroką napadają na mię, i na spustoszenie moje walą się.

15 Më sulmojnë tmerre; gjuajnë nderin tim si era, dhe begatia ime zhdavaritet si një re.

Obróciły się przeciwko mnie strachy, jako wiatr ściągają duszę moję; bo jako obłok przemija zdrowie moje.

16 Unë shkrihem përbrenda, dhe ditët e hidhërimit më kanë pushtuar.

A teraz we mnie rozlała się dusza moja; ogarnęły mię dni utrapienia;

17 Natën ndjej sikur më shpojnë kockat, dhe dhembjet më brejnë pa pushim.

Które w nocy wiercą kości moje we mnie, skąd żyły moje nie mają odpoczynku.

18 Nga dhuna e madhe rrobat e mia deformohen, më shtrëngojnë përreth si jaka e mantelit tim.

Dla wielkiej boleści zmieniła się szata moja, a jako kołnierz sukni mojej ściska mię.

19 Ai më ka hedhur në baltë dhe jam bërë si pluhuri dhe hiri,

Wrzucił mię w błoto, a jestem podobien prochowi i popiołowi.

20 Unë të bërtas ty, dhe ti nuk më përgjigjesh; të rri përpara, por ti rri duke më shikuar.

Wołam do ciebie, a nie wysłuchujesz mię; stoję przed tobą, a nie patrzysz na mię.

21 Je bërë mizor me mua; më përndjek me fuqinë e dorës sate.

Odmieniłeś mi się w okrutnego, a mocą ręki twej sprzeciwiasz mi się.

22 Më ngre lart mbi erën, bën që të eci kaluar mbi të dhe më zhduk në stuhi.

Podnosisz mię na wiatr, i wsadzasz mię nań, a zdrowemu rozsądkowi rozpłynąć się dopuszczasz.

23 E di në të vërtetë që ti më çon në vdekje, në shtëpinë ku mblidhen gjithë të gjallët.

Wiemci, że mię na śmierć podasz, i do domu wszystkim żyjącym naznaczonego.

24 me siguri nuk do ta shtrijë dorën e tij te varri, megjithëse në fatkeqësinë e tij bërtet për të kërkuar ndihmë.

Wszakże na grób nie ściągnie ręki swej, a gdy ich niszczyć będzie, wołać nie będą.

25 A nuk kam qarë vallë për atë që ishte në fatkeqësi, dhe a nuk jam hidhëruar për të varfrin?

Izalim nie płakał nad dniem utrapionego? izali się nie smuciła dusza moja nad ubogim?

26 Kur prisja të mirën, erdhi e keqja; kur prisja dritën, erdhi errësira.

Gdym dobrego oczekiwał, oto przyszło złe; a gdym się spodziewał światłości, przyszła ciemność.

27 Zorrët e mia ziejnë pa pushim, kanë ardhur për mua ditë vuajtjesh.

Wnętrzności moje wezwrzały, a nie uspokoiły się, i ubieżały mię dni utrapienia.

28 Shkoj rreth e qark i nxirë, krejt, por jo nga dielli; ngrihem në kuvend dhe bërtas për të kërkuar ndihmë.

Chodzę szczerniawszy, ale nie od słońca; powstaję i wołam w zgromadzeniu.

29 Jam bërë vëlla me çakallin dhe shok me strucin.

Stałem się bratem smoków, a towarzyszem strusiów młodych.

30 Lëkura ime që më mbulon është nxirë dhe kockat e mia digjen nga nxehtësia.

Skóra moja poczerniała na mnie, i kości moje wypiekły się od upalenia.

31 Qestja ime shërben vetëm për vajtime dhe flauti im për tinguj vajtues.

Obróciła się w lament harfa moja, a instrument mój w głos płaczących.