Jobi 3

1 Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

Después de esto abrió Job su boca y maldijo el día de su nacimiento.

2 Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

Tomando Job la palabra dijo:

3 “Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: “U ngjiz një mashkull!”.

“¡Perezca el día en que nací, y la noche que dijo: Ha sido concebido varón!

4 Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

Conviértase aquel día en tinieblas; no pregunte por él Dios desde lo alto, ni resplandezca sobre él la luz.

5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

Oscurézcanlo tinieblas y sombra de muerte; cúbralo densa niebla, sea espantosa la negrura de aquel día.

6 Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

Apodérese de aquella noche la oscuridad; no se mencione entre los días del año, ni se registre en el cómputo de los meses.

7 Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

Cuéntese aquella noche entre las estériles, en que no se oye canto de alegría.

8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

Maldíganla los que saben maldecir los días, los que saben despertar a Leviatán.

9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

Eclípsense las estrellas de sus albores; espere la luz, que nunca le venga, no vea jamás los párpados de la aurora;

10 sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

por cuanto no cerró las puertas del seno y no ocultó a mis ojos los dolores.

11 Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

¿Por qué no morí en el seno de mi madre, ni expiré al salir de sus entrañas?

12 Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

¿Por qué me acogieron las rodillas (de mi padre), y los pechos para que mamara?

13 Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

Pues ahora reposaría yo en el silencio, dormiría, y así tendría reposo,

14 bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

con los reyes y consejeros de la tierra, que se edificaron mausoleos,

15 ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

o con los príncipes que tenían oro, y llenaron sus casas de plata;

16 Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

o no existiría, como aborto secreto, como los niños que no llegan a ver la luz.

17 Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

Allí los malvados cesan de hacer violencias, descansan los fatigados,

18 Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

gozan los cautivos todos de paz, no oyen ya la voz del sobrestante.

19 Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

Allí se hallan chicos y grandes, y también el siervo libre de su amo.

20 Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

¿Por qué conceder luz a los desdichados, y vida a los amargos de espíritu?

21 të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

A los que esperan la muerte, que no viene, aunque la buscan cavando con más empeño que un tesoro.

22 gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

Se alegran con júbilo y son felices al hallar el sepulcro.

23 Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

¿(Por qué dar vida) al hombre cuyo camino está encubierto, y a quien Dios tiene cercado?

24 Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

En vez de comer me alimento con suspiros, y mis gemidos se derraman como agua.

25 Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

Lo que temía, eso me ha sucedido, y lo que recelaba, eso me ha sobrevenido.

26 Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi”.

Estoy sin tranquilidad, sin paz, sin descanso, se ha apoderado de mí la turbación.”