Jobi 3

1 Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

post haec aperuit Iob os suum et maledixit diei suo

2 Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

et locutus est

3 “Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: “U ngjiz një mashkull!”.

pereat dies in qua natus sum et nox in qua dictum est conceptus est homo

4 Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

dies ille vertatur in tenebras non requirat eum Deus desuper et non inlustret lumine

5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

obscurent eum tenebrae et umbra mortis occupet eum caligo et involvatur amaritudine

6 Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

noctem illam tenebrosus turbo possideat non conputetur in diebus anni nec numeretur in mensibus

7 Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

sit nox illa solitaria nec laude digna

8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

maledicant ei qui maledicunt diei qui parati sunt suscitare Leviathan

9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

obtenebrentur stellae caligine eius expectet lucem et non videat nec ortum surgentis aurorae

10 sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

quia non conclusit ostia ventris qui portavit me nec abstulit mala ab oculis meis

11 Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

quare non in vulva mortuus sum egressus ex utero non statim perii

12 Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

quare exceptus genibus cur lactatus uberibus

13 Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

nunc enim dormiens silerem et somno meo requiescerem

14 bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

cum regibus et consulibus terrae qui aedificant sibi solitudines

15 ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

aut cum principibus qui possident aurum et replent domos suas argento

16 Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

aut sicut abortivum absconditum non subsisterem vel qui concepti non viderunt lucem

17 Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

ibi impii cessaverunt a tumultu et ibi requieverunt fessi robore

18 Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

et quondam vincti pariter sine molestia non audierunt vocem exactoris

19 Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

parvus et magnus ibi sunt et servus liber a domino suo

20 Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

quare data est misero lux et vita his qui in amaritudine animae sunt

21 të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

qui expectant mortem et non venit quasi effodientes thesaurum

22 gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

gaudentque vehementer cum invenerint sepulchrum

23 Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

viro cuius abscondita est via et circumdedit eum Deus tenebris

24 Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

antequam comedam suspiro et quasi inundantes aquae sic rugitus meus

25 Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

quia timor quem timebam evenit mihi et quod verebar accidit

26 Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi”.

nonne dissimulavi nonne silui nonne quievi et venit super me indignatio