Jobi 3

1 Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

Kemudian Ayub mulai berbicara dan mengutuki hari kelahirannya, katanya,

2 Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

"Ya Allah, kutukilah hari kelahiranku, dan malam aku mulai dikandung ibuku!

3 “Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: “U ngjiz një mashkull!”.

4 Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

Ya Allah, jadikanlah hari itu gelap, hapuskan dari ingatan-Mu hingga lenyap; janganlah Engkau biarkan pula cahaya cerah menyinarinya.

5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

Jadikanlah hari itu hitam kelam, gelap gulita, kabur dan suram; liputilah dengan awan dan mega, tudungilah dari sinar sang surya.

6 Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

Hendaknya malam itu dihilangkan dari hitungan tahun dan bulan; jangan lagi dikenang, jangan pula dibilang.

7 Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

Biarlah malam itu penuh kegelapan tiada kemesraan, tiada kegembiraan.

8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

Hai orang perdukunan dan pengendali Lewiatan, timpalah hari itu dengan sumpah dan kutukan;

9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

jangan sampai bintang kejora bersinar, jangan biarkan sinar fajar memancar! Biarlah malam itu percuma menunggu datangnya hari dan harapan yang baru.

10 sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

Terkutuklah malam celaka ketika aku dilahirkan bunda, dan dibiarkan menanggung sengsara.

11 Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

Mengapa aku tidak mati dalam rahim ibu, atau putus nyawa pada saat kelahiranku?

12 Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

Mengapa aku dipeluk ibuku dan dipangkunya, serta disusuinya pada buah dadanya?

13 Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

Sekiranya pada saat itu aku berpulang, maka aku tidur dan mengaso dengan tenang,

14 bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

seperti para raja dan penguasa dahulu kala, yang membangun kembali istana zaman purba.

15 ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

Aku tertidur seperti putra raja, yang mengisi rumahnya dengan perak kencana.

16 Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

Mengapa aku tidak lahir tanpa nyawa supaya tidurku lelap dan terlena?

17 Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

Di sana, di dalam kuburan, penjahat tidak melakukan kejahatan, dan buruh yang habis tenaga dapat melepaskan lelahnya.

18 Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

Juga tawanan merasa lega, bebas dari hardik para penjaga.

19 Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

Di sana semua orang sama: yang tenar dan yang tidak ternama. Dan para budak bebas akhirnya.

20 Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

Mengapa manusia dibiarkan terus hidup sengsara? Mengapa terang diberi kepada yang duka?

21 të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

Mereka lebih suka kuburan daripada harta, menanti maut, tapi tak kunjung tiba.

22 gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

Kebahagiaan baru dapat dirasakan bila mereka mati dan dikuburkan.

23 Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

Masa depan mereka diselubungi oleh Allah, mereka dikepung olehnya dari segala arah.

24 Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

Gantinya makan aku mengeluh, tiada hentinya aku mengaduh.

25 Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

Segala yang kucemaskan, menimpa aku, segala yang kutakuti, melanda aku.

26 Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi”.

Bagiku tiada ketentraman, aku menderita tanpa kesudahan."