Jobi 3

1 Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

After this opened Job his mouth, and cursed his day.

2 Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

And Job spake, and said,

3 “Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: “U ngjiz një mashkull!”.

Let the day perish wherein I was born, and the night in which it was said, There is a man child conceived.

4 Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

Let that day be darkness; let not God regard it from above, neither let the light shine upon it.

5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

Let darkness and the shadow of death stain it; let a cloud dwell upon it; let the blackness of the day terrify it.

6 Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

As for that night, let darkness seize upon it; let it not be joined unto the days of the year, let it not come into the number of the months.

7 Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

Lo, let that night be solitary, let no joyful voice come therein.

8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

Let them curse it that curse the day, who are ready to raise up their mourning.

9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

Let the stars of the twilight thereof be dark; let it look for light, but have none; neither let it see the dawning of the day:

10 sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

Because it shut not up the doors of my mother’s womb, nor hid sorrow from mine eyes.

11 Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

Why died I not from the womb? why did I not give up the ghost when I came out of the belly?

12 Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

Why did the knees prevent me? or why the breasts that I should suck?

13 Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

For now should I have lain still and been quiet, I should have slept: then had I been at rest,

14 bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

With kings and counsellors of the earth, which built desolate places for themselves;

15 ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

Or with princes that had gold, who filled their houses with silver:

16 Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

Or as an hidden untimely birth I had not been; as infants which never saw light.

17 Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

There the wicked cease from troubling; and there the weary be at rest.

18 Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

There the prisoners rest together; they hear not the voice of the oppressor.

19 Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

The small and great are there; and the servant is free from his master.

20 Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

Wherefore is light given to him that is in misery, and life unto the bitter in soul;

21 të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

Which long for death, but it cometh not; and dig for it more than for hid treasures;

22 gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

Which rejoice exceedingly, and are glad, when they can find the grave?

23 Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

Why is light given to a man whose way is hid, and whom God hath hedged in?

24 Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

For my sighing cometh before I eat, and my roarings are poured out like the waters.

25 Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

For the thing which I greatly feared is come upon me, and that which I was afraid of is come unto me.

26 Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi”.

I was not in safety, neither had I rest, neither was I quiet; yet trouble came.