Jobi 3

1 Atëherë Jobi hapi gojën dhe mallkoi ditën e lindjes së tij.

Then, opening his mouth, and cursing the day of his birth,

2 Kështu Jobi mori fjalën dhe tha:

Job made answer and said,

3 “Humbtë dita në të cilën linda dhe nata që tha: “U ngjiz një mashkull!”.

Let destruction take the day of my birth, and the night on which it was said, A man child has come into the world.

4 Ajo ditë u bëftë terr, mos u kujdesoftë për të Perëndia nga lart, dhe mos shkëlqeftë mbi të drita!

That day — let it be dark; let not God take note of it from on high, and let not the light be shining on it;

5 E marrshin përsëri terri dhe hija e vdekjes, qëndroftë mbi të një re, furtuna e ditës e tmerroftë!

Let the dark and the black night take it for themselves; let it be covered with a cloud; let the dark shades of day send fear on it.

6 Atë natë e marrtë terri, mos hyftë në ditët e vitit, mos hyftë në llogaritjen e muajve!

That night — let the thick dark take it; let it not have joy among the days of the year; let it not come into the number of the months.

7 Po, ajo natë qoftë natë shterpe, mos depërtoftë në të asnjë britmë gëzimi.

As for that night, let it have no fruit; let no voice of joy be sounded in it;

8 E mallkofshin ata që mallkojnë ditën, ata që janë gati të zgjojnë Leviathanin.

Let it be cursed by those who put a curse on the day; who are ready to make Leviathan awake.

9 U errësofshin yjet e muzgut të tij, le të presë dritën; por mos e pastë fare dhe mos paftë ditën që agon,

Let its morning stars be dark; let it be looking for light, but may it not have any; let it not see the eyes of the dawn.

10 sepse nuk e mbylli portën e barkut të nënës sime dhe nuk ua fshehu dhembjen syve të mi.

Because it did not keep the doors of my mother's body shut, so that trouble might be veiled from my eyes.

11 Pse nuk vdiqa në barkun e nënës sime? Pse nuk vdiqa sapo dola nga barku i saj?

Why did death not take me when I came out of my mother's body, why did I not, when I came out, give up my last breath?

12 Pse vallë më kanë pritur gjunjët, dhe sisët për të pirë?

Why did the knees take me, or why the breasts that they might give me milk?

13 Po, tani do të dergjesha i qetë, do të flija dhe do të pushoja,

For then I might have gone to my rest in quiet, and in sleep have been in peace,

14 bashkë me mbretërit dhe me këshilltarët e dheut, që kanë ndërtuar për vete rrënoja të shkretuara,

With kings and the wise ones of the earth, who put up great houses for themselves;

15 ose bashkë me princat që kishin ar ose që mbushën me argjend pallatet e tyre.

Or with rulers who had gold, and whose houses were full of silver;

16 Ose pse nuk qeshë si një dështim i fshehur, si fëmijët që nuk e kanë parë kurrë dritën?

Or as a child dead at birth I might never have come into existence; like young children who have not seen the light.

17 Atje poshtë të këqinjtë nuk brengosen më, atje poshtë çlodhen të lodhurit.

There the passions of the evil are over, and those whose strength has come to an end have rest.

18 Atje poshtë të burgosurit janë të qetë bashkë, dhe nuk e dëgjojnë më zërin e xhelatit.

There the prisoners are at peace together; the voice of the overseer comes not again to their ears.

19 Atje poshtë ka të vegjël dhe të mëdhenj, dhe skllavi është i lirë nga pronari i tij.

The small and the great are there, and the servant is free from his master.

20 Pse t’i japësh dritë fatkeqit dhe jetën atij që ka shpirtin në hidhërim,

Why does he give light to him who is in trouble, and life to the bitter in soul;

21 të cilët presin vdekjen që nuk vjen, dhe e kërkojnë më tepër se thesaret e fshehura;

To those whose desire is for death, but it comes not; who are searching for it more than for secret wealth;

22 gëzohen shumë dhe ngazëllojnë kur gjejnë varrin?

Who are glad with great joy, and full of delight when they come to their last resting-place;

23 Pse të lindë një njeri rruga e të cilit është fshehur, dhe që Perëndia e ka rrethuar nga çdo anë?

To a man whose way is veiled, and who is shut in by God?

24 Në vend që të ushqehem, unë psherëtij, dhe rënkimet e mia burojnë si uji.

In place of my food I have grief, and cries of sorrow come from me like water.

25 Sepse ajo që më tremb më shumë më bie mbi krye, dhe ajo që më tmerron më ndodh.

For I have a fear and it comes on me, and my heart is greatly troubled.

26 Nuk kam qetësi, nuk kam prehje, por më pushton shqetësimi”.

I have no peace, no quiet, and no rest; nothing but pain comes on me.