Jobi 29

1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

Job siguió hablando.

2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

“¡Ojalá volviera a los viejos tiempos en que Dios me cuidaba!

3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

Su luz brillaba sobre mí y alumbraba mi camino en la oscuridad.

4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

Cuando era joven y fuerte, Dios era mi amigo y me hablaba en mi casa.

5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

El Todopoderoso seguía conmigo y estaba rodeado de mis hijos.

6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

Mis rebaños producían mucha leche, y el aceite fluía libremente de mis prensas de aceitunas.

7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

Salí a la puerta de la ciudad y me senté en la plaza pública.

8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

Los jóvenes me veían y se apartaban del camino; los ancianos me defendían.

9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

Los dirigentes guardaron silencio y se taparon la boca con las manos.

10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

Las voces de los funcionarios se acallaron; se callaron en mi presencia.

11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

“Todos los que me escuchaban me alababan; los que me veían me elogiaban,

12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

porque daba a los pobres que me llamaban y a los huérfanos que no tenían quien los ayudara.

13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

Los que estaban a punto de morir me bendijeron; hice cantar de alegría a la viuda.

14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

Siendo sincero y actuando correctamente eran lo que yo llevaba como ropa.

15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

Fui como los ojos para los ciegos y los pies para los cojos.

16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

Fui como un padre para los pobres, y defendí los derechos de los extranjeros.

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

Rompí la mandíbula de los malvados y les hice soltar su presa de los dientes.

18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

Pensé que moriría en casa, después de muchos años.

19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

Como un árbol, mis raíces se extienden hasta el agua; el rocío se posa en mis ramas durante la noche.

20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.

Siempre se me concedían nuevos honores; mi fuerza se renovaba como un arco infalible.

21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

“La gente escuchaba atentamente lo que yo decía; se callaba al escuchar mis consejos.

22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

Una vez que yo hablaba, no tenían nada más que decir; lo que yo decía era suficiente.

23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

Me esperaban como quien espera la lluvia, con la boca abierta por la lluvia de primavera.

24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

Cuando les sonreía, apenas podían creerlo; mi aprobación significaba todo el mundo para ellos.

25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

Decidí el camino a seguir como su líder, viviendo como un rey entre sus soldados, y cuando estaban tristes los consolaba”.