Jobi 29

1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

Job prenant encore de nouveau sa parabole, dit:

2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

Qui m’accordera que je sois comme dans les anciens mois, comme aux jours dans lesquels Dieu me gardait;

3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

Quand sa lampe luisait sur ma tête, et qu’à sa lumière je marchais dans les ténèbres;

4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

Comme je fus aux jours de ma jeunesse, quand en secret Dieu était dans mon tabernacle;

5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

Quand le Tout-Puissant était avec moi, et qu’autour de moi étaient mes serviteurs;

6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

Quand je lavais mes pieds dans le beurre, et qu’une pierre répandait pour moi des ruisseaux d’huile;

7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

Quand je m’avançais vers la porte de la ville, et que sur la place publique on me préparait un siège?

8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

Les jeunes hommes me voyaient, et se retiraient à l’écart; et les vieillards, se levant, se tenaient debout.

9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

Les princes cessaient de parler, et mettaient un doigt sur leur bouche.

10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

Les grands retenaient leur voix, et leur langue s’attachait à leur palais.

11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

L’oreille qui m’entendait me proclamait bienheureux, et l’œil qui me voyait me rendait témoignage;

12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

Parce que j’avais délivré le pauvre qui criait, et l’orphelin qui n’avait pas de soutien.

13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

La bénédiction de celui qui allait périr venait sur moi, et je consolais le cœur de la veuve.

14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

Je me suis revêtu de la justice, et l’équité de mes jugements m’a servi comme de vêtement et de diadème.

15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

J’ai été un œil pour l’aveugle, et un pied pour le boiteux.

16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

J’étais le père des pauvres; et l’affaire que je ne connaissais pas, je l’étudiais avec le plus grand soin.

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

Je brisais les mâchoires de l’injuste, et j’arrachais la proie de ses dents.

18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

Et je disais: C’est dans mon petit nid que je mourrai, et comme le palmier, je multiplierai mes jours.

19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

Ma racine s’étend le long des eaux, et la rosée se reposera sur ma moisson.

20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.

Ma gloire se renouvellera tous les jours et mon arc se fortifiera dans ma main.

21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

Ceux qui m’écoutaient attendaient mon sentiment, et, attentifs, ils se tenaient en silence pour recevoir mon avis.

22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

Ils n’osaient rien ajouter à mes paroles, et mon discours coulait sur eux goutte à goutte.

23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

Ils me souhaitaient comme l’eau du ciel, et ils ouvraient leur bouche, comme la terre s’ouvre à la pluie de l’arrière-saison.

24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

Si quelquefois je leur souriais, ils ne le croyaient pas, et la lumière de mon visage ne tombait pas à terre.

25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

Si je voulais aller parmi eux, j’avais la première place; et lorsque j’étais assis comme un roi entouré de son armée, j’étais cependant le consolateur des affligés.