Jobi 29

1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

And Job adds to lift up his allegory and says:

2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

“Who makes me as [in] months past, As [in] the days of God’s preserving me?

3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

In His causing His lamp to shine on my head, By His light I walk [through] darkness.

4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

As I have been in days of my maturity, And the counsel of God on my tent.

5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

When yet the Mighty One [is] with me. Around me—my young ones,

6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

When washing my goings with butter, And the firm rock [is] with me—streams of oil.

7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

When I go out to the gate by the city, In a broad place I prepare my seat.

8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

Youths have seen me, and they have been hidden, And the aged have risen—they stood up.

9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

Princes have kept in words, And they place a hand on their mouth.

10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

The voice of leaders has been hidden, And their tongue has cleaved to the palate.

11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

For the ear heard, and declares me blessed, And the eye has seen, and testifies [to] me.

12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

For I deliver the afflicted who is crying, And the fatherless who has no helper.

13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

The blessing of the perishing comes on me, And I cause the heart of the widow to sing.

14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

I have put on righteousness, and it clothes me, My justice as a robe and a crown.

15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

I have been eyes to the blind, And I [am] feet to the lame.

16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

I [am] a father to the needy, And the cause I have not known I search out.

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

And I break the jaw-teeth of the perverse, And from his teeth I cast away prey.

18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

And I say, I expire with my nest, And I multiply days as the sand.

19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

My root is open to the waters, And dew lodges on my branch.

20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.

My glory [is] fresh with me, And my bow is renewed in my hand.

21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

They have listened to me, Indeed, they wait, and are silent for my counsel.

22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

After my word they do not change, And my speech drops on them,

23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

And they wait for me as [for] rain, And they have opened wide their mouth [As] for the spring rain.

24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

I laugh at them—they give no credence, And do not cause the light of my face to fall.

25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

I choose their way, and sit [as] head, And I dwell as a king in a troop, When he comforts mourners.”