Jobi 29

1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

And Job continued to take up his parable, and said,

2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

Who will give me back months like those which are past, days like those when God guarded me;

3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

When his lamp shone over my head, when by his light I could walk in darkness;

4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

As I was in the days of my abundance, when the confidence of God was upon my tent:

5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

When the Almighty was yet with me, when my servants stood round about me;

6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

When I bathed my steps in cream, and the rock poured out near me streamlets of oil!

7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

When I went out to the gate close by the city, when in the open place I established my seat:

8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

Young men saw me, and hid themselves; and the aged rose up, and remained standing;

9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

Princes stopped in the midst of [their] words, and laid their hand on their mouth:

10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

The voice of nobles was arrested, and their tongue cleaved to their palate.

11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

For the ear that heard me called me happy; and the eye that saw me bore witness for me;

12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

Because I delivered the poor that cried, and the fatherless, yea, that had none to help him.

13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

The blessing of him that was ready to perish came upon me; and the heart of the widow I caused to sing for joy.

14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

I took righteousness as my garment, and it clothed me: as a robe and a mitre was justice unto me.

15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

Eyes was I to the blind; and feet to the lame was I.

16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

A father was I to the needy; and the cause of him I knew not I used to investigate.

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

And I broke the cutting-teeth of the wrong-doer, and out of his teeth I cast down his prey.

18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

And I said then, “In the midst of my nest shall I depart hence, and like the sand shall I have many days.

19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

My root will stand open for the water, and the dew will lodge on my boughs.

20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.

My glory will ever be new with me, and my bow will acquire fresh strength in my hand.”

21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

Unto me men listened, and waited, and watched in silence for my counsel

22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

After my words they made no reply, and my speech dropped on them [like dew].

23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

And they waited for me as for the rain, and they opened wide their mouth as for the latter rain.

24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

I smiled on those that had lost their confidence; and the light of my countenance they never cast down.

25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

I chose their way for them, and I sat as chief, and dwelt as king in his army, as one that comforteth mourners.