Jobi 29

1 Jobi e rifilloi ligjëratën e tij dhe tha:

And Job continued his discourse:

2 “Ah, sikur të isha si në muajt e së kaluarës, si në ditët kur Perëndia më mbronte,

“How I long for the months gone by, for the days when God watched over me,

3 kur llamba e tij shkëlqente mbi kokën time dhe me dritën e saj ecja në mes të errësirës;

when His lamp shone above my head, and by His light I walked through the darkness,

4 siç isha në ditët e pjekurisë sime, kur mendja e fshehtë e Perëndisë kujdesej për çadrën time,

when I was in my prime, when the friendship of God rested on my tent,

5 kur i Plotfuqishmi ishte akoma me mua dhe bijtë e mi më rrinin përqark;

when the Almighty was still with me and my children were around me,

6 kur laja këmbët e mia në gjalpë dhe shkëmbi derdhte për mua rrëke vaji.

when my steps were bathed in cream and the rock poured out for me streams of oil!

7 Kur dilja ne drejtim të portës së qytetit dhe ngrija fronin tim në shesh,

When I went out to the city gate and took my seat in the public square,

8 të rinjtë, duke më parë, hiqeshin mënjanë, pleqtë ngriheshin dhe qëndronin më këmbë;

the young men saw me and withdrew, and the old men rose to their feet.

9 princat ndërprisnin bisedat dhe vinin dorën mbi gojë;

The princes refrained from speaking and covered their mouths with their hands.

10 zëri i krerëve bëhej më i dobët dhe gjuha e tyre ngjitej te qiellza.

The voices of the nobles were hushed, and their tongues stuck to the roofs of their mouths.

11 veshi që më dëgjonte, më shpallte të lumtur, dhe syri që më shihte, dëshmonte për mua,

For those who heard me called me blessed, and those who saw me commended me,

12 sepse çliroja të varfrin që klithte për ndihmë, dhe jetimin që nuk kishte njeri që ta ndihmonte.

because I rescued the poor who cried out and the fatherless who had no helper.

13 Bekimi i atij që ishte duke vdekur zbriste mbi mua dhe unë e gëzoja zemrën e gruas së ve.

The dying man blessed me, and I made the widow’s heart sing for joy.

14 Isha i veshur me drejtësi dhe ajo më mbulonte; drejtësia ime më shërbente si mantel dhe si çallmë.

I put on righteousness, and it clothed me; justice was my robe and my turban.

15 Isha sy për të verbërin dhe këmbë për çalamanin;

I served as eyes to the blind and as feet to the lame.

16 isha një baba për të varfrit dhe hetoja rastin që nuk njihja.

I was a father to the needy, and I took up the case of the stranger.

17 I thyeja nofullat njeriut të keq dhe rrëmbeja gjahun nga dhëmbët e tij.

I shattered the fangs of the unjust and snatched the prey from his teeth.

18 Dhe mendoja: “Kam për të vdekur në folenë time dhe do të shumëzoj ditët e mia si rëra;

So I thought: ‘I will die in my nest and multiply my days as the sand.

19 rrënjët e mia do të zgjaten në drejtim të ujërave, vesa do të qëndrojë tërë natën në degën time;

My roots will spread out to the waters, and the dew will rest nightly on my branches.

20 lavdia ime do të jetë gjithnjë e re tek unë dhe harku im do të fitojë forcë të re në dorën time”.

My glory is ever new within me, and my bow is renewed in my hand.’

21 Të pranishmit më dëgjonin duke pritur dhe heshtnin për të dëgjuar këshillën time.

Men listened to me with expectation, waiting silently for my counsel.

22 Mbas fjalës sime ata nuk përgjigjeshin, dhe fjalët e mia binin mbi ta si pika vese.

After my words, they spoke no more; my speech settled on them like dew.

23 Më prisnin ashtu si pritet shiu dhe hapnin gojën e tyre si për shiun e fundit.

They waited for me as for rain and drank in my words like spring showers.

24 Unë u buzëqeshja kur kishin humbur besimin, dhe nuk mund ta pakësonin dritën e fytyrës sime.

If I smiled at them, they did not believe it; the light of my countenance was precious.

25 Kur shkoja tek ata, ulesha si kryetar dhe rrija si një mbret midis trupave të tij, si një që ngushëllon të dëshpëruarit.

I chose their course and presided as chief. So I dwelt as a king among his troops, as a comforter of the mourners.