Jobi 28

1 “Me siguri ka një minierë për argjendin dhe një vend ku bëhet rafinimi i arit.

Toe ao ty lakato fitsikaraham-bolafoty naho ty toem-pitranaham-bolamena.

2 Hekuri nxirret nga toka dhe guri i shkrirë jep bakrin.

Akareñe an-debok’ ao ty viñe, le tranaheñe am-bongam-bato ty torisike.

3 Njeriu i jep fund territ dhe hulumton thellësitë më të mëdha në kërkim të gurëve të varrosur në terr dhe në hijen e vdekjes.

Fongore’e ty ieñe, tsikarahe’e pak’ am-para-piefera’e ao ty vato, an-kamoromoroñañe naho an-talinjon-kavilasy ao.

4 Ai çel një pus larg vendbanimit, në vende të harruara nga këmbësorët; janë pezull dhe lëkunden larg njerëzve.

Anokafa’e lalam-pigodañañe, ­lavi-pimoneñañe; andikofam-pandia, ­miradorado ao, mitsikadròtse ­lavits’ ondaty.

5 Sa për tokën, prej asaj del buka, por nga poshtë është e trazuar nga zjarri.

Ty tane toy, ama’e ty iboaha’ ty mahakama; ambane’e ao hoe trobotroboen’ afo.

6 Gurët e saj janë banesa e safirëve dhe përmbajnë pluhur ari.

Angalan-tsafira o vato’eo, naho volamena an-debo’e ao.

7 Shpendi grabitqar nuk e njeh shtegun dhe as syri i skifterit nuk e ka parë kurrë.

Tsy hay o voro-pamaokeo i lalañey; tsy trea’ ty maso’ i hitikitikey.

8 Bishat e egra nuk e kanë përshkruar dhe as luani nuk ka kaluar kurrë andej.

Tsy nilià’ o bibi-ly mpireñetseo; mbe tsy nipiapia ambone’e eo ty liona.

9 Njeriu vë dorë mbi strallin dhe i rrëzon malet nga rrënjët.

Ahiti’e mb’amo vato-pilakeo ty fità’e vaho avalitaboa’e reke-bahatse o vohitseo.

10 Hap galeri ndër shkëmbinj dhe syri i tij sheh gjithçka që është e çmuar.

Kaohe’e amo vatoo ty talàha vaho oni-pihaino’e ze atao vara.

11 Zë rrjedhat ujore që të mos rrjedhin, dhe nxjerr në dritë gjërat e fshehura.

Sebaña’e o torahañeo tsy hiorike; aboa’e mb’an-kazavàñe o raha nikafitseo.

12 Po ku mund ta gjesh diturinë, dhe ku është vendi i zgjuarsisë?

Fe aia ty hahaoniñañe hihitse? Aia ka ty toe’ o hilalao?

13 Njeriu nuk ua di vlerën dhe ajo nuk gjendet mbi tokën e të gjallëve.

Tsy fohi’ondaty ty vili’e, toe tsy tendrek’ an-tane’ o veloñeo.

14 Humnera thotë: “Nuk është tek unë”; deti thotë: “Nuk qëndron pranë meje”.

hoe i lalekey, Tsy amako atoa; le hoe i riakey, Tsy amako etoa.

15 Nuk përftohet duke e shkëmbyer me ar të rafinuar as blihet duke peshuar argjend.

Tsy ikaloam-bolamena, vaho tsy andanjàm-bolafoty.

16 Nuk shtihet në dorë me arin e Ofirit, me oniksin e çmuar ose me safirin.

Tsy añoharañe ami’ty volamena’ i Ofire, ndra an-tsohame sarotse ndra safira.

17 Ari dhe kristali nuk mund të barazohen me të dhe nuk këmbehet me enë ari të kulluar.

Tsy añirinkiriña’ ty volamena ndra ty kristaly, tsy tsalohem-panake volamena ki’e.

18 Korali dhe kristali as që meritojnë të përmenden; vlera e diturisë është më e madhe se margaritarët.

Tsy ivolañañe ty vaton-driake ndra vato-soa; ambone’ o hangeo ty fikaloan-kihitse.

19 Topazi i Etiopisë nuk mund të barazohet dhe nuk mund të vlerësohet me ar të kulluar.

Tsy oharañe ama’e ty pit-dae’ i Kose, tsy ibalibalihem-bolamena hiringiri’e.

20 Por atëherë nga rrjedh dituria dhe ku e ka selinë zgjuarsia?

Hirik’ aia arè o hihitseo? Vaho aia ty toe’ o hilalao?

21 Ajo u fshihet syve të çdo të gjalli, është e mbuluar për zogjtë e qiellit.

Ie mikafits’ am-pihaino’ ze atao veloñe, vaho mietak’ amo voron-tiokeo.

22 Abadoni dhe vdekja thonë: “Kemi dëgjuar të flitet për të me veshët tona”.

Hoe ty Tsikeokeoke naho i Havilasy: fa nahatsanon-talily aze o sofi’aio.

23 Vetëm Perëndia njeh rrugën e saj, vetëm ai e di ku ndodhet,

Arofoanan’ Añahare i lala’ey, fohi’e ka i toe’ey.

24 sepse ai vë re skajet e tokës dhe sheh tërë ato që ndodhen nën qiejt.

Jilove’e pak’ añ’olo’ ty tane toy, vazoho’e ze he’e ambanen-dikerañe ao.

25 Kur caktoi peshën e erës dhe u caktoi ujërave një masë,

Ie nanolora’e lanja o tiokeo, vaho nanjara’e an-kapoake o ranoo;

26 kur bëri një ligj për shiun dhe një rrugë për vetëtimën e bubullimave,

ie nafepè’e o orañeo, naho ty lala’ o helats’ampiñeo;

27 atëherë pa dhe e tregoi, e vendosi dhe madje e hetoi,

Le nivazohoe’e, nitseize’e; najado’e vaho tsinikara’e.

28 dhe i tha njeriut: “Ja, të kesh frikë nga Zoti, kjo është dituri, dhe t’i largohesh së keqes është zgjuarsi””.

Le hoe re am’ondatio, Inao: Ty fañeveñañe amy Talè, Zay ro hihitse; ty fisitahañe an-karatiañe ro hilala.