Jobi 28

1 “Me siguri ka një minierë për argjendin dhe një vend ku bëhet rafinimi i arit.

HE oiaio, he wahi ahu no ke kala, A he wahi no ke gula, kahi a lakou e hoomaemae ai.

2 Hekuri nxirret nga toka dhe guri i shkrirë jep bakrin.

Ua laweia ka hao mailoko mai o ka lepo, A ua hooheheeia ke keleawe mailoko mai o ka pohaku.

3 Njeriu i jep fund territ dhe hulumton thellësitë më të mëdha në kërkim të gurëve të varrosur në terr dhe në hijen e vdekjes.

Hoonoho no ia i ka hope no ka pouli, A imi no ia ma na wahi hohonu a pau; I ka pohaku o ka pouli a me ka malu make.

4 Ai çel një pus larg vendbanimit, në vende të harruara nga këmbësorët; janë pezull dhe lëkunden larg njerëzve.

Eli ae ia i lua mao aku mai kahi e noho ai na kanaka; Iho lakou ilalo aole ma ka wawae, A lewa lakou mai kanaka aku.

5 Sa për tokën, prej asaj del buka, por nga poshtë është e trazuar nga zjarri.

O ka honua, kahi i puka mai ai ka berena, Ua hoohuaiia oia malalo iho ona e like me ke ahi.

6 Gurët e saj janë banesa e safirëve dhe përmbajnë pluhur ari.

O kona mau pohaku, kahi o ka sapira; A he lepo gula kona.

7 Shpendi grabitqar nuk e njeh shtegun dhe as syri i skifterit nuk e ka parë kurrë.

O ke alanui aole i ikeia e ka manu, Aole i ikeia e ka maka o ka vuletura;

8 Bishat e egra nuk e kanë përshkruar dhe as luani nuk ka kaluar kurrë andej.

Aole i hehi iho na holoholona hihiu ia ia, Aole ka liona i maalo ae ilaila.

9 Njeriu vë dorë mbi strallin dhe i rrëzon malet nga rrënjët.

Kau aku no ia i kona lima maluna o ka pohakupaa; Hookahuli ae ia i na mauna mai ke kumu aku.

10 Hap galeri ndër shkëmbinj dhe syri i tij sheh gjithçka që është e çmuar.

Hoopoha no ia i ke kahawai mawaena o na pohaku; A ike no kona maka i na mea waiwai nui a pau.

11 Zë rrjedhat ujore që të mos rrjedhin, dhe nxjerr në dritë gjërat e fshehura.

Pani aku no ia i na wai i ke kahe ana iho, A o na mea i hunaia kana i lawe mai ai i ka malamalama.

12 Po ku mund ta gjesh diturinë, dhe ku është vendi i zgjuarsisë?

Aka, mahea la e loaa'i ka noeau? Mahea hoi kahi o ka naauao?

13 Njeriu nuk ua di vlerën dhe ajo nuk gjendet mbi tokën e të gjallëve.

Aohe kanaka i ike i kona kumukuai; Aole hoi e loaa ia ma ka aina o ka poe e ola ana.

14 Humnera thotë: “Nuk është tek unë”; deti thotë: “Nuk qëndron pranë meje”.

I mai ka hohonu, Aole ia iloko o'u: I mai la hoi ke kai, Aole ia me au.

15 Nuk përftohet duke e shkëmbyer me ar të rafinuar as blihet duke peshuar argjend.

Aole e haawiia ke gula maikai i kumu e loaa mai ai, Aole hoi e kaupaona ke kala i kumukuai nona.

16 Nuk shtihet në dorë me arin e Ofirit, me oniksin e çmuar ose me safirin.

Aole e kau pu ia oia me ke gula o Opira, Me ka pohaku onika maikai a me ka sapira.

17 Ari dhe kristali nuk mund të barazohen me të dhe nuk këmbehet me enë ari të kulluar.

Aole e hoolikeia ke gula a me ka pohaku aniani me ia: Aole e hooliloia ia mea no na ipu gula maikai.

18 Korali dhe kristali as që meritojnë të përmenden; vlera e diturisë është më e madhe se margaritarët.

Aole e manaoia ke akoakoa, a me ka pohaku maikai: No ka mea, o ka waiwai o ka noeau ua oi aku ia mamua o na momi.

19 Topazi i Etiopisë nuk mund të barazohet dhe nuk mund të vlerësohet me ar të kulluar.

Aole e hoolikeia ke topaza o Aitiopa me ia, Aole hoi ia e kau pu ia me ke gula maikai.

20 Por atëherë nga rrjedh dituria dhe ku e ka selinë zgjuarsia?

Mai hea mai hoi ka noeau? A mahea hoi kahi o ka naauao?

21 Ajo u fshihet syve të çdo të gjalli, është e mbuluar për zogjtë e qiellit.

No ka mea, ua hunaia oia mai na maka aku o ka poe a pau e ola ana, A ua nalo oia mai na manu o ka lewa aku.

22 Abadoni dhe vdekja thonë: “Kemi dëgjuar të flitet për të me veshët tona”.

I mai la ka po a me ka make, Ua lohe no maua me ko maua pepeiao i kona lono.

23 Vetëm Perëndia njeh rrugën e saj, vetëm ai e di ku ndodhet,

Ua maopopo no i ke Akua kona aoao, A oia ka i ike i kona wahi.

24 sepse ai vë re skajet e tokës dhe sheh tërë ato që ndodhen nën qiejt.

No ka mea, oia ka i nana aku i na welau o ka honua, Ua ike no ia malalo o ka lani a pau;

25 Kur caktoi peshën e erës dhe u caktoi ujërave një masë,

E hana i ka mea kaupaona no ka makani, A ua ana no ia i na wai maloko o ka mea ana.

26 kur bëri një ligj për shiun dhe një rrugë për vetëtimën e bubullimave,

I kana hana ana i ke kanawai no ka ua, A me ke ala no ka uwila o ka hekili;

27 atëherë pa dhe e tregoi, e vendosi dhe madje e hetoi,

Alaila ike no oia ia mea, a hoike mai hoi ia; Hoomakaukau oia ia mea, a imi aku hoi ia mea.

28 dhe i tha njeriut: “Ja, të kesh frikë nga Zoti, kjo është dituri, dhe t’i largohesh së keqes është zgjuarsi””.

A ua i mai no ia i ke kanaka, Aia hoi, o ka makau i ka Haku, oia ka noeau; A o ka haalele i ka hewa, oia ka naauao.