Jobi 28

1 “Me siguri ka një minierë për argjendin dhe një vend ku bëhet rafinimi i arit.

Zeker, er is een plaats, waaruit het zilver komt, Een oord, waar het goud wordt gewassen,

2 Hekuri nxirret nga toka dhe guri i shkrirë jep bakrin.

Het ijzer uit de bodem gehaald, De steen tot koper gesmolten;

3 Njeriu i jep fund territ dhe hulumton thellësitë më të mëdha në kërkim të gurëve të varrosur në terr dhe në hijen e vdekjes.

Waar men in de uiterste duisternis doordringt, En de diepste plekken doorvorst. In de rotsen, duister en somber.

4 Ai çel një pus larg vendbanimit, në vende të harruara nga këmbësorët; janë pezull dhe lëkunden larg njerëzve.

Worden schachten gehakt door een volk, dat er niet hoort, Dat door de wandelaars wordt vergeten, Daar ver van de mensen hangt en zweeft;

5 Sa për tokën, prej asaj del buka, por nga poshtë është e trazuar nga zjarri.

En de aarde, waaruit het brood ontspruit, Wordt in haar ingewanden omgewoeld als door vuur.

6 Gurët e saj janë banesa e safirëve dhe përmbajnë pluhur ari.

Haar rotsen zijn de plaats van saffier, Haar stof bevat goud;

7 Shpendi grabitqar nuk e njeh shtegun dhe as syri i skifterit nuk e ka parë kurrë.

De arend kent er de weg niet heen, Het valkenoog bespeurt hem niet;

8 Bishat e egra nuk e kanë përshkruar dhe as luani nuk ka kaluar kurrë andej.

De roofdieren betreden hem niet, De luipaard gaat er niet heen.

9 Njeriu vë dorë mbi strallin dhe i rrëzon malet nga rrënjët.

De mens slaat zijn hand aan de harde steen, Woelt de bergen om van hun grondslag af,

10 Hap galeri ndër shkëmbinj dhe syri i tij sheh gjithçka që është e çmuar.

Breekt gangen in de rotsen uit, Niets kostbaars ontsnapt aan zijn oog;

11 Zë rrjedhat ujore që të mos rrjedhin, dhe nxjerr në dritë gjërat e fshehura.

Hij zoekt de bronnen der stromen af, En brengt wat verborgen lag aan het licht.

12 Po ku mund ta gjesh diturinë, dhe ku është vendi i zgjuarsisë?

Maar de wijsheid, waar is zij te vinden, En waar is het oord van het inzicht?

13 Njeriu nuk ua di vlerën dhe ajo nuk gjendet mbi tokën e të gjallëve.

De mens kent er de weg niet heen, In het land der levenden bevindt ze zich niet.

14 Humnera thotë: “Nuk është tek unë”; deti thotë: “Nuk qëndron pranë meje”.

De afgrond roept: In mij is ze niet! De zee herhaalt: Ze is niet bij mij!

15 Nuk përftohet duke e shkëmbyer me ar të rafinuar as blihet duke peshuar argjend.

Zij wordt niet gekocht voor het fijnste goud, Geen zilver gewogen, om haar te betalen;

16 Nuk shtihet në dorë me arin e Ofirit, me oniksin e çmuar ose me safirin.

Zij wordt niet geschat tegen goud van Ofir, Tegen kostbare onyx, noch saffier;

17 Ari dhe kristali nuk mund të barazohen me të dhe nuk këmbehet me enë ari të kulluar.

Geen goud, geen glaswerk kan haar evenaren, Geen gouden vaas is haar prijs.

18 Korali dhe kristali as që meritojnë të përmenden; vlera e diturisë është më e madhe se margaritarët.

Paarlen en kristal zijn naast haar niet in tel, Het vinden der wijsheid gaat dat van koralen te boven;

19 Topazi i Etiopisë nuk mund të barazohet dhe nuk mund të vlerësohet me ar të kulluar.

Topaas van Koesj kan het niet bij haar halen, Het zuiverst goud weegt niet tegen haar op.

20 Por atëherë nga rrjedh dituria dhe ku e ka selinë zgjuarsia?

De wijsheid, waar komt zij vandaan; Het inzicht, waar is zijn plaats?

21 Ajo u fshihet syve të çdo të gjalli, është e mbuluar për zogjtë e qiellit.

Zij ligt verborgen voor het oog van al wat leeft, Verscholen voor de vogels in de lucht;

22 Abadoni dhe vdekja thonë: “Kemi dëgjuar të flitet për të me veshët tona”.

De onderwereld en dood roepen uit: Onze oren hebben enkel van haar bij geruchte gehoord.

23 Vetëm Perëndia njeh rrugën e saj, vetëm ai e di ku ndodhet,

Het is God, die de weg naar haar kent, Hij alleen weet, waar zij toeft.

24 sepse ai vë re skajet e tokës dhe sheh tërë ato që ndodhen nën qiejt.

Want Hij blikte tot aan de grenzen der aarde, Zag al wat onder de hemel bestond:

25 Kur caktoi peshën e erës dhe u caktoi ujërave një masë,

Toen Hij het gewicht van de wind bepaalde, De maat voor het water bestemde;

26 kur bëri një ligj për shiun dhe një rrugë për vetëtimën e bubullimave,

Toen Hij de regen zijn wet gaf, En de donder zijn weg.

27 atëherë pa dhe e tregoi, e vendosi dhe madje e hetoi,

Toen aanschouwde Hij haar en verkondigde haar, Kende Hij haar en doorgrondde haar;

28 dhe i tha njeriut: “Ja, të kesh frikë nga Zoti, kjo është dituri, dhe t’i largohesh së keqes është zgjuarsi””.

Maar Hij sprak tot den mens: Zie, de vreze des Heren is wijsheid, En het kwade te mijden is inzicht!