Jobi 24
1 “Pse vallë i Plotfuqishmi nuk i rezervon vetes kohëra dhe ata që e njohin nuk shohin ditët e tij?
“Why does the Almighty not reserve times for judgment? Why may those who know Him never see His days?
2 Disa zhvendosin kufijtë, marrin me forcë kopetë dhe i çojnë në kullotë;
Men move boundary stones; they pasture stolen flocks.
3 u marrin gomarin jetimëve dhe marrin peng kaun e gruas së ve;
They drive away the donkey of the fatherless and take the widow’s ox in pledge.
4 i shtyjnë jashtë rruge nevojtarët, kështu tërë të varfrit e vendit janë të detyruar të fshihen.
They push the needy off the road and force all the poor of the land into hiding.
5 Ja ku janë, si gomarë të egjër në shkretëtirë dalin në punën e tyre herët në mëngjes për të kërkuar ushqim; shkretëtira jep ushqim për ta dhe për bijtë e tyre.
Indeed, like wild donkeys in the desert, the poor go to work foraging for food; the wasteland is food for their children.
6 Mbledhin forazhin e tyre në fushat dhe mbledhin vilet e pavjela në vreshtin e të pabesit.
They gather fodder in the fields and glean the vineyards of the wicked.
7 E kalojnë natën lakuriq, pa rroba, dhe nuk kanë me se të mbulohen nga të ftohtit.
Without clothing, they spend the night naked; they have no covering against the cold.
8 Të lagur nga rrebeshet që vijnë nga malet, për mungesë strehe shtrëngohen pas shkëmbinjve.
Drenched by mountain rains, they huddle against the rocks for want of shelter.
9 Të tjerë e rrëmbejnë nga gjiri jetimin dhe marrin pengje nga të varfrit.
The fatherless infant is snatched from the breast; the nursing child of the poor is seized for a debt.
10 E detyrojnë të varfrin të shkojë pa rroba dhe u marrin duajt të uriturve.
Without clothing, they wander about naked. They carry the sheaves, but still go hungry.
11 Bëjnë vaj midis mureve të të pabesëve, e shtrydhin rrushin në trokull, por kanë etje.
They crush olives within their walls; they tread the winepresses, but go thirsty.
12 Vajtimi i atyre që po vdesin ngrihet nga qyteti, shpirti i të plagosurve kërkon ndihmë, por Perëndia nuk i vë mend të keqes që u ka bërë.
From the city, men groan, and the souls of the wounded cry out, yet God charges no one with wrongdoing.
13 Të tjerë janë armiq të dritës, nuk njohin rrugët e saj dhe nuk qëndrojnë në shtigjet e saj.
Then there are those who rebel against the light, not knowing its ways or staying on its paths.
14 Vrasësi ngrihet në të gdhirë, për të vrarë të varfrin dhe nevojtarin; natën përkundrazi sillet si vjedhësi.
When daylight is gone, the murderer rises to kill the poor and needy; in the night he is like a thief.
15 Syri i shkelësit të kurorës bashkëshortore pret muzgun duke menduar: “Askush nuk do të më shohë”, dhe vë një vel mbi fytyrën e tij.
The eye of the adulterer watches for twilight. Thinking, ‘No eye will see me,’ he covers his face.
16 Natën depërtojnë nëpër shtëpitë; ditën rrinë mbyllur; nuk e njohin dritën.
In the dark they dig through houses; by day they shut themselves in, never to experience the light.
17 Mëngjesi është për ta si hija e vdekjes, sepse ata i njohin mirë tmerret e hijes së vdekjes.
For to them, deep darkness is their morning; surely they are friends with the terrors of darkness!
18 Kalojnë shpejt mbi sipërfaqen e ujërave, pjesa e tyre është e mallkuar mbi tokë, dhe askush nuk do të hynte më në vreshtat e tyre.
They are but foam on the surface of the water; their portion of the land is cursed, so that no one turns toward their vineyards.
19 Ashtu si thatësia dhe vapa tretin ujërat e dëborës, kështu bën edhe Sheoli me atë që ka mëkatuar. (Sheol h7585)
As drought and heat consume the melting snow, so Sheol steals those who have sinned. (Sheol h7585)
20 Gjiri i nënës e harron, krimbat e hanë duke e shijuar; atë nuk do ta kujtojnë më; i keqi do të pritet si një dru.
The womb forgets them; the worm feeds on them; they are remembered no more. So injustice is like a broken tree.
21 Ai gëlltiste gruan shterpë që nuk ka fëmijë dhe nuk i bënte asnjë të mirë gruas së ve!
They prey on the barren and childless, and show no kindness to the widow.
22 Por Perëndia me forcën e tij tërheq tutje të fuqishmit dhe, në qoftë se shfaqen përsëri, asnjeri nuk mund të jetë i sigurt për jetën e tij.
Yet by His power, God drags away the mighty; though rising up, they have no assurance of life.
23 U jep siguri dhe ata i besojnë asaj; megjithatë sytë e tij kundrojnë rrugët e tyre.
He gives them a sense of security, but His eyes are on their ways.
24 Ngrihen për pak kohë, por pastaj nuk janë më; rrëzohen dhe çohen tutje si gjithë të tjerët; priten si kokat e kallinjve të grurit.
They are exalted for a moment, then they are gone; they are brought low and gathered up like all others; they are cut off like heads of grain.
25 Në qoftë se nuk është kështu, kush mund të më përgënjeshtrojë dhe të shfuqizojë vlerën e fjalëve të mia?”.
If this is not so, then who can prove me a liar and reduce my words to nothing?”
