Jobi 23

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Et Job prit la parole, et dit:

2 “Edhe sot vajtimi im është i dhimbshëm; dora ime është e dobët për shkak të rënkimit tim.

Maintenant encore ma plainte est une révolte, et pourtant ma main comprime mes soupirs.

3 Ah, sikur të dija ku ta gjeja, që të mund të arrija deri në fronin e tij!

Oh! si je savais où le trouver, j'irais jusqu'à son trône,

4 Do ta parashtroja çështjen time para tij, do ta mbushja gojën time me argumente.

J'exposerais ma cause devant lui, et je remplirais ma bouche de preuves;

5 Do të dija fjalët me të cilat do të më përgjigjej, dhe do të kuptoja atë që kishte për të më thënë.

Je saurais ce qu'il me répondrait, et je comprendrais ce qu'il me dirait.

6 A do të më kundërshtonte me forcë të madhe? Jo, përkundrazi do të më kushtonte vëmendje.

Contesterait-il avec moi dans la grandeur de sa force? Non, seulement il ferait attention à moi.

7 Atje njeriu i drejtë do të mund të diskutonte me të, kështu gjyqtari im do të më shpallte të pafajshëm përjetë.

Ce serait alors un juste qui raisonnerait avec lui, et je serais absous pour toujours par mon juge.

8 Ja, po shkoj në lindje, por aty nuk është; në perëndim, por nuk e shoh;

Voici, si je vais à l'Orient, il n'y est pas; si je vais à l'Occident, je ne le découvre pas.

9 vepron në veri, por nuk e shoh; kthehet nga jugu, por nuk arrij ta shikoj.

Est-il occupé au Nord, je ne le vois pas. Se cache-t-il au Midi, je ne l'aperçois pas.

10 Por ai e njeh rrugën që unë kam marrë; sikur të më provonte, do të dilja si ari.

Il sait la voie que j'ai suivie; qu'il m'éprouve, j'en sortirai comme l'or.

11 Këmba ime ka ndjekur me përpikmëri gjurmët e tij, i jam përmbajtur rrugës së tij pa devijuar;

Mon pied s'est attaché à ses pas, j'ai gardé sa voie, et je ne m'en suis pas détourné.

12 nuk jam larguar nga urdhërimet e buzëve të tij, përfitova shumë nga fjalët që kanë dalë prej gojës së tij më tepër se nga racioni tim i ushqimit.

Je ne me suis point écarté du commandement de ses lèvres, j'ai tenu aux paroles de sa bouche plus qu'à ma provision ordinaire.

13 Por atij nuk i gjendet shoku, kush, pra, mund ta ndryshojë? Atë që do, ai e bën,

Mais il n'a qu'une pensée; qui l'en fera revenir? Ce que son âme désire, il le fait.

14 kështu ai do të realizojë plotësisht atë që ka dekretuar kundër meje, dhe plane të tilla ka mjaft të tjera.

Il achèvera ce qu'il a décidé de moi, et il a dans l'esprit bien d'autres choses pareilles à celle-ci.

15 Prandaj në prani të tij e ndjej veten të tmerruar; kur e mendoj këtë, ia kam frikën atij.

C'est pourquoi sa présence m'épouvante; quand j'y pense, j'ai peur de lui.

16 Perëndia ma ligështon zemrën, i Plotfuqishmi më tmerron.

Dieu a amolli mon cœur, et le Tout-Puissant m'a épouvanté.

17 Sepse nuk u asgjësova përpara territ; dhe ai nuk e fshehu terrin e dendur nga fytyra ime”.

Car je n'ai pas été retranché avant l'arrivée des ténèbres, et il n'a pas éloigné de ma face l'obscurité.