Jobi 21
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
Allora Giobbe rispose e disse:
2 “Dëgjoni me kujdes atë që kam për të thënë, dhe kjo të jetë kënaqësia që më jepni.
“Porgete bene ascolto alle mie parole, e sia questa la consolazione che mi date.
3 Kini durim me mua dhe më lini të flas dhe, kur të kem folur, edhe talluni me mua.
Sopportatemi, lasciate ch’io parli, e quando avrò parlato tu mi potrai deridere.
4 A ankohem vallë për një njeri? Dhe pse fryma ime nuk duhet të trishtohet?
Mi lagno io forse d’un uomo? E come farei a non perder la pazienza?
5 Shikomëni dhe habituni, dhe vini dorën mbi gojë.
Guardatemi, stupite, e mettetevi la mano sulla bocca.
6 Kur e mendoj, më zë frika dhe mishi im fillon të dridhet.
Quando ci penso, ne sono smarrito, e la mia carne e presa da raccapriccio.
7 Pse, pra, jetojnë të pabesët dhe pse plaken dhe shtojnë pasuritë e tyre?
Perché mai vivono gli empi? Perché arrivano alla vecchiaia ed anche crescon di forze?
8 Pasardhësit e tyre fuqizohen bashkë me ta nën vështrimet e tyre dhe fëmijët e tyre lulëzojnë në sytë e tyre.
La loro progenie prospera, sotto ai loro sguardi, intorno ad essi, e i lor rampolli fioriscon sotto gli occhi loro.
9 Shtëpitë e tyre janë në siguri, pa tmerre, dhe fshikulli i Perëndisë nuk rëndon mbi ta.
La loro casa è in pace, al sicuro da spaventi, e la verga di Dio non li colpisce.
10 Demi i tyre mbars dhe nuk gabon, lopa e tyre pjell pa dështuar.
Il loro toro monta e non falla, la loro vacca figlia senz’abortire.
11 Dërgojnë jashtë si një kope të vegjlit e tyre dhe bijtë e tyre hedhin valle.
Mandan fuori come un gregge i loro piccini, e i loro figliuoli saltano e ballano.
12 Këndojnë në tingujt e timpanit dhe të qestes dhe kënaqen me zërin e flautit.
Cantano a suon di timpano e di cetra, e si rallegrano al suon della zampogna.
Passano felici i loro giorni, poi scendono in un attimo nel soggiorno dei morti. (Sheol h7585)
14 Megjithatë i thonin Perëndisë: “Largohu nga ne, sepse nuk dëshirojmë aspak të njohim rrugët e tua.
Eppure, diceano a Dio: “Ritirati da noi! Noi non ci curiamo di conoscer le tue vie!
15 Kush është i Plotfuqishmi të cilit duhet t’i shërbejmë? Ç’përfitojmë veç kësaj kur e lusim?”.
Che è l’Onnipotente perché lo serviamo? che guadagneremo a pregarlo?”
16 Ja, begatia e tyre a nuk është vallë në duart e tyre? Këshilla e të pabesëve është mjaft larg meje.
Ecco, non hanno essi in mano la loro felicita? (lungi da me il consiglio degli empi!)
17 Sa herë shuhet llamba e të këqijve ose shkatërrimi bie mbi ta, vuajtjet që Perëndia cakton në zemërimin e tij?
Quando avvien mai che la lucerna degli empi si spenga, che piombi loro addosso la ruina, e che Dio, nella sua ira, li retribuisca di pene?
18 A janë ata si kashta përpara erës ose si byku që e merr me vete stuhia?
Quando son essi mai come paglia al vento, come pula portata via dall’uragano?
19 Ju thoni se Perëndia ruan dënimin e paudhësisë së dikujt për bijtë e tij. Ta shpaguajë Perëndia, që ai të mund ta kuptojë.
“Iddio”, mi dite, “serba castigo pei figli dell’empio”. Ma punisca lui stesso! che lo senta lui,
20 Të shohë me sytë e tij shkatërrimin e vet dhe të pijë nga zemërimi i të Plotfuqishmit!
che vegga con gli occhi propri la sua ruina, e beva egli stesso l’ira dell’Onnipotente!
21 Çfarë i hyn në punë në fakt shtëpia e tij mbas vdekjes, kur numri i muajve të tij është mbushur?
E che importa all’empio della sua famiglia dopo di lui, quando il numero dei suoi mesi e ormai compiuto?
22 A mundet ndokush t’i mësojë Perëndisë njohuri, atij që gjykon ata që ndodhen atje lart?
S’insegnerà forse a Dio la scienza? a lui che giudica quelli di lassù?
23 Dikush vdes kur ka plot fuqi, i qetë dhe i sigurt;
L’uno muore in mezzo al suo benessere, quand’è pienamente tranquillo e felice,
24 ka kovat plot me qumësht dhe palca e kockave të tij është e freskët.
ha i secchi pieni di latte, e fresco il midollo dell’ossa.
25 Një tjetër përkundrazi vdes me shpirt të hidhëruar, pa pasë shijuar kurrë të mirën.
L’altro muore con l’amarezza nell’anima, senz’aver mai gustato il bene.
26 Që të dy dergjen bashkë në pluhur dhe krimbat i mbulojnë.
Ambedue giacciono ugualmente nella polvere, e i vermi li ricoprono.
27 Ja, unë i njoh mendimet tuaja dhe planet me të cilat doni të ushtroni dhunën kundër meje.
Ah! li conosco i vostri pensieri, e i piani che formate per abbattermi!
28 Në fakt ju thoni: “Ku është shtëpia e princit, dhe ku është çadra, banesa e njerëzve të këqij?”.
Voi dite: “E dov’è la casa del prepotente? dov’è la tenda che albergava gli empi?”
29 Nuk i keni pyetur ata që udhëtojnë dhe nuk i njihni shenjat e tyre?
Non avete dunque interrogato quelli che hanno viaggiato? Voi non vorrete negare quello che attestano;
30 Njerëzit e këqij në fakt shpëtojnë ditën e shkatërrimit dhe çohen në shpëtim ditën e zemërimit.
che, cioè, il malvagio è risparmiato nel dì della ruina, che nel giorno dell’ira egli sfugge.
31 Kush e qorton për sjelljen e tij dhe kush i jep shpagim për atë që ka bërë?
Chi gli rimprovera in faccia la sua condotta? Chi gli rende quel che ha fatto?
32 Atë e çojnë në varr dhe i bëjnë roje varrit të tij.
Egli è portato alla sepoltura con onore, e veglia egli stesso sulla sua tomba.
33 Plisat e luginës do të jenë të ëmbël për të; tërë njerëzia do ta ndjekë, ndërsa një mori pa fund i shkon para.
Lievi sono a lui le zolle della valle; dopo, tutta la gente segue le sue orme; e, anche prima, una folla immensa fu come lui.
34 Si mund të më ngushëlloni pra, me fjalë të kota, kur nga fjalët tuaja nuk mbetet veçse gënjeshtra?”.
Perché dunque m’offrite consolazioni vane? Delle vostre risposte altro non resta che falsità”.
