Jobi 21
1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:
Job progovori i reče:
2 “Dëgjoni me kujdes atë që kam për të thënë, dhe kjo të jetë kënaqësia që më jepni.
“Slušajte, slušajte dobro što ću reći, utjehu mi takvu barem udijelite.
3 Kini durim me mua dhe më lini të flas dhe, kur të kem folur, edhe talluni me mua.
Otrpite da riječ jednu ja izrečem, kad završim, tad se rugajte slobodno.
4 A ankohem vallë për një njeri? Dhe pse fryma ime nuk duhet të trishtohet?
Zar protiv čovjeka dižem ja optužbu? Kako da strpljenje onda ne izgubim?
5 Shikomëni dhe habituni, dhe vini dorën mbi gojë.
Pogledajte na me: užas će vas spopast', rukom ćete svoja zakloniti usta;
6 Kur e mendoj, më zë frika dhe mishi im fillon të dridhet.
pomislim li na to, prestravim se i sam i čitavim svojim tad protrnem tijelom.
7 Pse, pra, jetojnë të pabesët dhe pse plaken dhe shtojnë pasuritë e tyre?
Zašto na životu ostaju zlikovci i, što su stariji, moćniji bivaju?
8 Pasardhësit e tyre fuqizohen bashkë me ta nën vështrimet e tyre dhe fëmijët e tyre lulëzojnë në sytë e tyre.
Potomstvo njihovo s njima napreduje a izdanci im se množe pred očima.
9 Shtëpitë e tyre janë në siguri, pa tmerre, dhe fshikulli i Perëndisë nuk rëndon mbi ta.
Strah nikakav kuće njihove ne mori i šiba ih Božja ostavlja na miru.
10 Demi i tyre mbars dhe nuk gabon, lopa e tyre pjell pa dështuar.
Njihovi bikovi plode pouzdano, krave im se tele i ne jalove se.
11 Dërgojnë jashtë si një kope të vegjlit e tyre dhe bijtë e tyre hedhin valle.
K'o jagnjad djeca im slobodno skakuću, veselo igraju njihovi sinovi.
12 Këndojnë në tingujt e timpanit dhe të qestes dhe kënaqen me zërin e flautit.
Oni pjevaju uz harfe i bubnjeve i vesele se uz zvukove svirale.
Dane svoje završavaju u sreći, u Podzemlje oni silaze spokojno. (Sheol h7585)
14 Megjithatë i thonin Perëndisë: “Largohu nga ne, sepse nuk dëshirojmë aspak të njohim rrugët e tua.
A govorili su Bogu: 'Ostavi nas, ne želimo znati za tvoje putove!
15 Kush është i Plotfuqishmi të cilit duhet t’i shërbejmë? Ç’përfitojmë veç kësaj kur e lusim?”.
TÓa tko je Svesilni da njemu služimo i kakva nam korist da ga zazivamo?'
16 Ja, begatia e tyre a nuk është vallë në duart e tyre? Këshilla e të pabesëve është mjaft larg meje.
Zar svoju sreću u ruci ne imahu, makar do Njega ne drže ništa oni?
17 Sa herë shuhet llamba e të këqijve ose shkatërrimi bie mbi ta, vuajtjet që Perëndia cakton në zemërimin e tij?
Zar se luč opakog kada ugasila? Zar se na njega oborila nesreća? Zar mu u gnjevu svom On skroji sudbinu?
18 A janë ata si kashta përpara erës ose si byku që e merr me vete stuhia?
Zar je kao slama na vjetru postao, kao pljeva koju vihor svud raznosi?
19 Ju thoni se Perëndia ruan dënimin e paudhësisë së dikujt për bijtë e tij. Ta shpaguajë Perëndia, që ai të mund ta kuptojë.
Hoće l' ga kaznit' Bog u njegovoj djeci? Ne, njega nek' kazni da sam to osjeti!
20 Të shohë me sytë e tij shkatërrimin e vet dhe të pijë nga zemërimi i të Plotfuqishmit!
Vlastitim očima nek' rasap svoj vidi, neka se napije srdžbe Svesilnoga!
21 Çfarë i hyn në punë në fakt shtëpia e tij mbas vdekjes, kur numri i muajve të tij është mbushur?
TÓa što poslije smrti on za dom svoj mari kad će se presjeć' niz njegovih mjeseci?
22 A mundet ndokush t’i mësojë Perëndisë njohuri, atij që gjykon ata që ndodhen atje lart?
Ali tko će Boga učiti mudrosti, njega koji sudi najvišim bićima?
23 Dikush vdes kur ka plot fuqi, i qetë dhe i sigurt;
Jedan umire u punom blagostanju, bez briga ikakvih, u potpunom miru,
24 ka kovat plot me qumësht dhe palca e kockave të tij është e freskët.
bokova od pretiline otežalih i kostiju sočne moždine prepunih.
25 Një tjetër përkundrazi vdes me shpirt të hidhëruar, pa pasë shijuar kurrë të mirën.
A drugi umire s gorčinom u duši, nikad nikakve ne okusivši sreće.
26 Që të dy dergjen bashkë në pluhur dhe krimbat i mbulojnë.
Obojica leže zajedno u prahu, crvi ih jednako prekrivaju oba.
27 Ja, unë i njoh mendimet tuaja dhe planet me të cilat doni të ushtroni dhunën kundër meje.
O, znam dobro kakve vaše su namjere, kakve zlosti protiv mene vi snujete.
28 Në fakt ju thoni: “Ku është shtëpia e princit, dhe ku është çadra, banesa e njerëzve të këqij?”.
Jer pitate: 'Gdje je kuća plemićeva, šator u kojem stanovahu opaki?'
29 Nuk i keni pyetur ata që udhëtojnë dhe nuk i njihni shenjat e tyre?
Niste li na cesti putnike pitali, zar njihovo svjedočanstvo ne primate:
30 Njerëzit e këqij në fakt shpëtojnë ditën e shkatërrimit dhe çohen në shpëtim ditën e zemërimit.
'Opaki je u dan nesreće pošteđen i u dan Božje jarosti veseo je.'
31 Kush e qorton për sjelljen e tij dhe kush i jep shpagim për atë që ka bërë?
Al' na postupcima tko će mu predbacit' i tko će mu vratit' što je počinio?
32 Atë e çojnë në varr dhe i bëjnë roje varrit të tij.
A kad ga na kraju na groblje odnesu, na grobni mu humak postavljaju stražu.
33 Plisat e luginës do të jenë të ëmbël për të; tërë njerëzia do ta ndjekë, ndërsa një mori pa fund i shkon para.
Lake su mu grude zemlje u dolini dok za njime ide čitavo pučanstvo.
34 Si mund të më ngushëlloni pra, me fjalë të kota, kur nga fjalët tuaja nuk mbetet veçse gënjeshtra?”.
O, kako su vaše utjehe isprazne! Kakva su prijevara vaši odgovori!”
