Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Job svarade, och sade:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

Hvi plågen I dock mina själ, och döfven mig neder med ordom?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

I hafven nu i tio gångor hädat mig, och I skämmen eder intet, att I så omdrifven mig.

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Far jag vill, så far jag mig vill.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Men I upphäfven eder sannerliga emot mig, och straffen mig till min smälek.

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

Märker dock en gång, att Gud gör mig orätt, och hafver invefvat mig uti sin garn.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Si, om jag än ropar öfver öfvervåld, så varder jag dock intet hörd; jag ropar, och här är ingen rätt.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Han hafver igentäppt min väg, att jag icke kan gå der fram; och hafver satt mörker uppå min stig.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Han hafver utuklädt mig mina äro, och tagit kronona utaf mitt hufvud.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Han hafver sönderbråkat mig allt omkring, och låter mig gå; och hafver uppryckt mitt hopp såsom ett trä.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Hans vrede hafver förgrymmat sig öfver mig, och han håller mig för sin fienda.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Hans krigsmän äro tillika komne, och hafva lagt sin väg öfver mig; och hafva lägrat sig allt omkring mina hyddo.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

Han hafver låtit komma mina bröder långt ifrå mig, och mine kände vänner äro mig främmande vordne.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Mine näste hafva unddragit sig, och mine vänner hafva förgätit mig.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Mitt husfolk och mina tjensteqvinnor hålla mig för främmande; jag är vorden okänd för deras ögon.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Jag ropade min tjenare, och han svarade mig intet; jag måste bedja honom med min egen mun.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Min hustru stygges vid min anda; jag måste knekta mins lifs barn.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Förakta också mig de unga barn; om jag uppreser mig, så tala de emot mig.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Alle mine trogne vänner hafva styggelse vid mig, och de jag kär hade, hafva vändt sig emot mig.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Min ben låda vid min hud och kött; jag kan med hudene icke skyla mina tänder.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Förbarmer eder öfver mig; förbarmer eder öfver mig, ju I mine vänner; ty Guds hand hafver kommit vid mig.

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

Hvi förföljen I mig såväl som Gud, och kunnen af mitt kött icke mätte varda?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

Ack! att mitt tal måtte skrifvet varda; ack! att det måtte uti en bok satt varda;

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

Med en jernstyl ingrafvet uti bly; och till en evig åminnelse hugget i sten:

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Jag vet att min Förlossare lefver; och han skall på sistone uppväcka mig af jordene;

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

Och jag skall sedan med desso mine hud omklädd varda, och skall i mitt kött få se Gud.

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

Honom skall jag mig se, och min ögon skola skåda honom, och ingen annan. Mine njurar äro upptärde uti mino sköte;

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Ty I sägen: Huru skole vi förfölja honom, och finna en sak emot honom?

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

Frukter eder för svärdet; förty svärdet är en hämnd öfver missgerningar; på det I veta mågen, att näpst är till.