Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Entonces Job respondió:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

¿Hasta cuándo afligen mi alma y me muelen con palabras?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Ya me insultaron diez veces. ¿No se avergüenzan de ultrajarme?

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Si en verdad yo erré, mi error recae sobre mí.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Pero si ustedes se engrandecen contra mí, y alegan mi oprobio contra mí,

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

sepan que ʼElohim me trastornó y me envolvió en su red.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Ciertamente grito: ¡Violencia! Y no se me escucha. Doy voces, y no hay justicia.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Él bloqueó mi camino para que no pase. Puso oscuridad sobre mi senda.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Me despojó de mi honor y quitó la corona de mi cabeza.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Me destroza por todos lados y perezco. Arrancó mi esperanza como un árbol.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Su ira se encendió contra mí. Me considera su enemigo.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Llegaron sus tropas unidas, se atrincheran contra mí y acamparon alrededor de mi vivienda.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

Alejó a mis hermanos de mí. Mis conocidos, como extraños, se apartaron de mí.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Me fallaron mis parientes, me olvidan mis amigos.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Los que viven en mi casa y mis esclavas me miran como extraño. Soy forastero ante ellos.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Llamo a mi esclavo, y no responde. Con mi propia boca tengo que rogarle.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Mi aliento fue repulsivo a mi esposa y odioso ante mis propios hermanos.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Hasta los niños me desprecian, y al levantarme hablan contra mí.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Todos mis amigos íntimos me aborrecen. Los que yo amaba se volvieron contra mí.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Mi piel y mi carne se pegan a mis huesos, y quedé solo con la piel de mis dientes.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

Ustedes, amigos míos, tengan compasión de mí. Porque me golpeó la mano de ʼElohim.

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

¿Por qué me persiguen como ʼElohim, y no se sacian de escarnecerme?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

¡Ojalá mis palabras fueran escritas! ¡Ojalá fueran escritas en un rollo!

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

¡Que fueran talladas con cincel de hierro y plomo para siempre en la roca!

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Yo sé que mi Redentor vive, y al fin se levantará sobre el polvo,

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

Después de deshecha mi piel, en mi carne veré a ʼElohim,

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

a Quien veré por mí mismo. Mis ojos lo verán, y no los de otro. Mi corazón desfallece dentro de mí.

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Porque si la raíz de mi situación está en mí mismo, entonces, ¿por qué dicen ustedes: Persigámoslo?

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

¡Teman ustedes ante la espada! Porque llenos de ira están los castigos de la espada, para que sepan que hay un juicio.