Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Job respondió:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

“¿Hasta cuándo seguirás atormentándome? ¿Hasta cuándo seguirás aplastándome con palabras?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Ya me has humillado diez veces. ¿No te da vergüenza tratarme tan mal?

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Aunque haya pecado, ese es mi problema, y no tiene nada que ver contigo.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Te crees mucho mejor que yo, y utilizas mi degradación contra mí.

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

Pero deberías darte cuenta de que es Dios quien me ha perjudicado, me ha atrapado en su red.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

Aunque clamo por ayuda, no obtengo respuesta; aunque grito mis objeciones, no obtengo justicia.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Dios me ha amurallado para que no pueda escapar; ha sumido mi camino en la oscuridad.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Ha despojado mi honor de mí; me ha quitado mi reputación.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Me derriba por todos lados hasta acabar conmigo; ha destruido mi esperanza como un árbol desarraigado.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Su ira arde contra mí; me trata como a uno de sus enemigos.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Las tropas de Dios se reúnen para atacarme. Construyen murallas contra mí. Rodean y asedian mi casa.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

“Ha alejado de mí a mis hermanos; todos mis antiguos amigos se han alejado de mí.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Mis parientes me han abandonado; mis amigos íntimos me han olvidado.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Los huéspedes de mi casa y mis sirvientas me tratan como a un extraño; para ellos me he convertido en un extranjero.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Llamo a mi criado, pero no responde. ¡Hasta tengo que rogarle!

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Soy repulsivo para mi esposa, y soy repugnante para mis propios hermanos.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Hasta los niños pequeños me desprecian; cuando me pongo de pie se burlan de mí.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Todos mis amigos más cercanos me desprecian, y los que amaba se han vuelto contra mí.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Estoy reducido a piel y huesos, y sobrevivo por el pellejo de mis dientes.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

“¡Tengan piedad de mí, amigos míos, tengan piedad de mí, porque Dios me ha abatido!

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

¿Por qué me persiguen como lo hace Dios? ¿No se conforman con obtener su libra de carne?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

“Quisiera que mis palabras quedaran escritas, registradas en un libro,

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

o grabadas con pluma de hierro y plomo fundido en la roca para siempre.

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

“Sé que mi Redentor está vivo, y que por fin subirá al estrado para mí en la tierra.

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

Aunque mi piel esté destruida, en mi cuerpo Veré a Dios.

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

Yo mismo lo veré, con mis propios ojos y no con los de otro. ¡El pensamiento me invade!

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Ustedes se dicen: ‘¿Cómo podemos hacerlo sufrir para que vea que él es la fuente de sus problemas?’

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

Ustedes mismos deberían temer ser castigados por Dios, porque saben que la ira trae el castigo de Dios que acompaña al juicio”.