Jobi 19

1 Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

Respondió Job y dijo:

2 “Deri kur do të hidhëroni shpirtin tim dhe do të më mundoni me ligjëratat tuaja?

“¿Hasta cuándo afligiréis mi alma, y queréis majarme con palabras?

3 U bënë dhjetë herë që më përqeshni dhe nuk keni turp që më fyeni.

Ya diez veces me habéis insultado, y no os avergonzáis de ultrajarme.

4 Edhe sikur të ishte e vërtetë që kam gabuar, gabimi im më përket vetëm mua.

Aunque yo realmente haya errado, soy yo quien pago mi error.

5 Por në rast se doni pikërisht të bëheni kryelartë me mua duke më qortuar për objektin e turpit tim,

Si queréis alzaros contra mí, alegando en mi desfavor mi oprobio,

6 mësoni atëherë që Perëndia më ka trajtuar në mënyrë të padrejtë dhe më ka zënë në rrjetat e tij.

sabed que es Dios quien me oprime, y me ha envuelto en su red.

7 Ja, unë bërtas: “Dhunë!”, por nuk kam asnjë përgjigje; bërtas për ndihmë, por drejtësi nuk ka!

He aquí que alzo el grito por ser oprimido, pero nadie me responde; clamo, pero no hay justicia.

8 Më ka prerë rrugën dhe kështu nuk mund të kaloj; përhapi terrin në rrugën time.

Él ha cerrado mi camino, y no puedo pasar; ha cubierto de tinieblas mis sendas.

9 Më ka zhveshur nga nderi im dhe më ka hequr nga koka kurorën.

Me ha despojado de mi gloria, y de mi cabeza ha quitado la corona.

10 Më ka shkatërruar nga të gjitha anët dhe unë po shkoj; e ka shkulur si një dru shpresën time.

Me ha arruinado del todo, y perezco; desarraigó, como árbol, mi esperanza.

11 Zemërimi i tij kundër meje është, ndezur dhe më konsideron si armik të tij.

Encendió contra mí su ira, y me considera como enemigo suyo.

12 Ushtarët e tij kanë ardhur të gjithë së bashku dhe kanë ndërtuar rrugën e tyre kundër meje; kanë ngritur kampin e tyre rreth çadrës sime.

Vinieron en tropel sus milicias, se abrieron camino contra mí y pusieron sitio a mi tienda.

13 Ai ka larguar nga unë vëllezërit e mi, dhe të njohurit e mi janë bërë plotësisht të huaj me mua.

A mis hermanos los apartó de mi lado, y mis conocidos se retiraron de mí.

14 Farefisi im më ka braktisur dhe miqtë e mi të ngushtë më kanë harruar.

Me dejaron mis parientes, y mis íntimos me han olvidado.

15 Shërbëtorët dhe shërbëtoret e mi më trajtojnë si një njeri të huaj, në sytë e tyre jam një i huaj.

Los que moran en mi casa, y mis criadas me tratan como extraño; pues soy un extranjero a sus ojos.

16 Thërras shërbëtorin tim, por ai nuk përgjigjet; duhet t’i lutem me gojën time.

Llamo a mi siervo, y no me responde, por más que le ruegue con mi boca.

17 Fryma ime është e neveritshme për gruan time, dhe jam i neveritshëm edhe për fëmijët e barkut tim.

Mi mujer tiene asco de mi hálito, y para los hijos de mis entrañas no soy más que hediondez.

18 Edhe fëmijët më përçmojnë; në rast se provoj të ngrihem, flasin kundër meje.

Me desprecian hasta los niños; si intento levantarme se mofan de mí.

19 Tërë miqtë më të ngushtë kanë lemeri prej meje, edhe ata që doja janë ngritur kundër meje.

Todos los que eran mis confidentes me aborrecen, y los que yo más amaba se han vuelto contra mí.

20 Kockat e mia i ngjiten lëkurës sime dhe mishit tim dhe nuk më ka mbetur veç se lëkura e dhëmbëve.

Mis huesos se pegan a mi piel y a mi carne, y tan solo me queda la piel de mis dientes.

21 Mëshiromëni, mëshiromëni, të paktën ju, miqtë e mi, sepse dora e Perëndisë më ka goditur.

¡Compadeceos de mí, compadeceos de mí, a lo menos vosotros, amigos míos, pues la mano de Dios me ha herido!

22 Pse më persekutoni si bën Perëndia dhe nuk ngopeni kurrë me mishin tim?

¿Por qué me perseguís como Dios, y ni os hartáis de mi carne?

23 Ah sikur fjalët e mia të ishin të shkruara; ah sikur të kishin zënë vend në një libër;

¡Oh! que se escribiesen mis palabras y se consignaran en un libro,

24 sikur të ishin të gdhendura përjetë mbi një shkëmb me një stil prej hekuri dhe me plumb!

que con punzón de hierro y con plomo se grabasen en la peña para eterna memoria!

25 Por unë e di që Shpëtimtari im jeton dhe që në fund do të ngrihet mbi tokë.

Mas yo sé que vive mi Redentor, y que al fin se alzará sobre la tierra.

26 Mbas shkatërrimit të lëkurës sime, në mishin tim do të shoh Perëndinë.

Después, en mi piel, revestido de este (mi cuerpo) veré a Dios (de nuevo) desde mi carne.

27 Do ta shoh unë vetë; sytë e mi do ta sodisin, dhe jo një tjetër. Po më shkrihet zemra.

Yo mismo le veré; le verán mis propios ojos, y no otro; por eso se consumen en mí mis entrañas.

28 Në rast se thoni: “Pse e persekutojmë?”; kur rrënja e këtyre të këqijave ndodhet tek unë,

Vosotros diréis entonces: «¿Por qué lo hemos perseguido?» Pues quedará descubierta la justicia de mi causa.

29 ju druani për veten tuaj shpatën, sepse zemërimi sjell ndëshkimin e shpatës, me qëllim që të dini që ekziston një gjykim”.

Temed la espada, porque terribles son las venganzas de la espada; para que sepáis que hay un juicio.”